به گزارش خبرنگار مهر، لعیا زنگنه از هنرمندان شناختهشده و فعال عرصه سینما و تلویزیون است که طی سالهای گذشته یکی از چهرههای مورد توجه مخاطبان و علاقهمندان مجموعههای تلویزیونی و سینما بوده است. وی که دارای مدرک کارشناسی تئاتر است فعالیت خود را نیز در این عرصه آغاز کرد و حضور در نمایش "یادگار سالهای شن" به کارگردانی علی رفیعی یکی از تجربیات حرفهای و قابل توجه زنگنه در عرصه تئاتر است. او در دهه 70 با حضور در مجموعه تلویزیونی "در پناه تو" به کارگردانی حمید لبخنده به عنوان یک چهره بازیگری معرفی و شناخته شد. حضور موفق در مجموعه مذکور باعث شد تا حضور زنگنه در عرصه تصویر پررنگتر از عرصه تئاتر باشد.
- لعیا زنگنه: نه، فرصت نشد تا بر صحنه تئاتر حضور پیدا کنم.
* شرایط حضور مجددتان بر صحنه تئاتر چگونه فراهم شد؟
- یکسال بود که منتظر فرصتی بودم تا در تئاتر حضور پیدا کنم. پیشنهادهای زیادی داشتم و دوستان به من لطف داشتند. وقتی بازی در نمایش "شب به خیر کوچولو" پیشنهاد شد در درجه اول شرایط مناسب زمانی برای تمرین این نمایش، در درجه دوم انسانیت، شرافت و اخلاق فرشاد منظوفینیا به عنوان کارگردان و در درجه سوم گروه نمایش و حضور هنرمندانی حرفهای چون محبوبه بیات و امید زندگانی نیز در انتخاب من تأثیرگذار بود. البته کمی با متن نمایش مشکل داشتم ولی تغییراتی در اثر ایجاد شد.
* آیا حضور در نمایش "شب به خیر کوچولو" میتواند آغازگر استمرار حضور شما بر صحنه تئاتر باشد؟
- دوست دارم در تئاتر حضور مستمر داشته باشم زیرا به نوعی یک پوستاندازی و تقابل با خود من بازیگر است. تمرینات تئاتر میتواند قوتها و ضعفهای من را به خودم نشان دهد. بعد از سالها فعالیت به عنوان بازیگر، شرکت در تمرینات و حضور بر صحنه تئاتر نشان میدهد که چه تغییراتی کردهام و در کجا ایستادهام.
* به نظر شما آیا امنیت شغلی برای بازیگران وجود دارد و با در نظر گرفتن شرایط موجود، امنیت شغلی برای بازیگران تئاتر را چگونه میبینید؟
- به هیچوجه امنیت شغلی برای بازیگران وجود ندارد. وضعیت تئاتر در این زمینه غمانگیز است. در سینما نیز غمانگیزتر است. به طور کلی من به عنوان بازیگر امنیت شغلی ندارم.
* بعد از سالها دوری از صحنه تئاتر چرا تصمیم گرفتید که با اثری متقاضی حضور در جشنواره تئاتر فجر به تئاتر بازگردید؟ این سؤال را به این دلیل میپرسم که تمرینات فشرده تئاتر و قطعیت نداشتن حضور اثر در مرحله نهایی جشنواره شرایط مناسبی را فراهم نمیکند.
- این موضوع برای من دغدغه خاصی نیست. دغدغه اصلی و مهم برای من حضور در یک تئاتر خوب بود. بعد از حدود 10 سال وقتی بار دیگر روی صحنه تئاتر رفتم بسیار هیجان زده بودم و باورم نمیشد که تا این حد میتوانم تئاتر را دوست داشته باشم. من به عشق تمرینات در سالن حاضر میشوم و این هیجان تئاتر را دوست دارم. تئاتر را دوست دارم چون تئاتر فقط عشق است و هیچ چیز دیگری نیست و گروه بدون هیچ چشمداشتی سعی میکنند یک اثر نمایشی را به صحنه ببرند. به همین دلیل تماشاگران، بازیگران و پشت صحنه متفاوتی دارد.
* بازگشت مجدد بر صحنه تئاتر برای چهرههای بازیگری همیشه با دغدغه انتخاب اثر همراه است. اینکه اثری را برای حضور مجدد انتخاب کنند که در بازخورد با مخاطبان و منتقدان مثبت باشد. آیا این دغدغه برای شما هم وجود داشت؟
- نسبت به کارهایی که پیشنهاد شد با در نظر گرفتن شرایط زمانی این انتخاب را انجام دادم. اگر از احترام و علاقه به کارگردان و گروه به کفه متن نیز اضافه کنیم، مجموعه بسیار درست و مناسبی برای من وجود دارد. من زیاد با عقل و منطق و محاسبه کردن انتخابهایم را انجام نمیدهم و بسیار حسی برخورد میکنم و 99 درصد از انتخابهایم خوشحال میشوم. برایم دیده شدن، نقد منفی و مثبت آنقدر اهمیت ندارد زیرا در اکثر موارد این نقدها آکادمیک و منطقی نیست و از دیدگاه من بهترین منتقدها همان مخاطبان تئاتر هستند که بسیار منصفانه برخورد میکنند. مهم برایم این است که دریافت کنم در کجای زندگی بازیگریام قرار گرفتهام. در واقع با حضور در تئاتر خودم را قضاوت میکنم.
در پایان از آقای فرشاد منظوفینیا به عنوان کارگردان تشکر میکنم زیرا هنرمندی شریف و با اخلاق است و زحمت فراوانی میکشد و در عین حال بلندپرواز است. خوشحالم با این کارگردان تئاتر کار میکنم. از اینکه با این گروه همکاری میکنم بسیار خوشحالم و از اینکه بعد از 10 سال دوری از تئاتر با این نمایش به تئاتر بازگشتم احساس بسیار خوبی دارم. از تک تک بازیگران نمایش "شب به خیر کوچولو" سپاسگذارم.
نظر شما