با موضوعات رسانه ای منفعلانه برخورد می کنیم/ بوسنی یک جنگ بی نظیر بود

به گزارش خبرنگار مهر، محمدرضا عباسیان در سومین روز از برگزاری جشنواره عمار در پاسخ به سئوالی درباره چگونگی طرح ایده فیلمهایش گفت: در سفری که در سال 85 و 86 به بوسنی داشتم دیدم چقدر قصه های شنیدنی از جنگ وجود دارد و با اینکه سالهای از جنگ بوسنی می گذرد اما مردم همچنان درگیر جنگ هستند.

وی در ادامه گفت: در پاییز و زمستان سال 88 سفر دیگری به بوسنی داشتیم در آنجا قصه های مختلفی را کار کردیم که حاصل آن 8 فیلم بود. 7 فیلم در رابطه با جنگ بوسنی و یک فیلم برای جشنواره عمار با موضوع دختران ترکیه ای ساخته شد.

وی در پاسخ به سئوالی درباره مستند مدرسه گفت: مستند مدرسه در بخش مسابقه جشنواره مستند الجزیره پذیرفته شد و جایزه شمشیر نقره ای را برنده شد.

عباسیان درباره تهیه کنندگی این فیلم گفت: این فیلم که با تهیه کنندگی شبکه 4 قرار بود انجام بگیرد به دلیل عدم تفاهم  از شبکه 4 پخش نخواهد شد و من هم اکنون این کار را با هزینه شخصی خودم سرمایه گذاری کردم الان هم به دنبال کسی هستم که کار را به او بفروشم.

وی در خصوص موضوع دیگری از این 8 فیلم گفت: در فیلم جنگ بوسنی تعدادی از سازمانهای بشر دوستانه، کودکان بوسنیایی را از کشور خارج می کنند. بعضی از این کودکان دیگر حاضر نبودند بازگردند و خیلی از خانواده ها نتوانستند فرزندانشان را پیدا کنند.

عباسیان اضافه کرد: در یکی از سفرها با خانواده ای آشنا شدیم که فرزندشان به یکی از استانهای یوگسلاوی و بعد هم دانمارک رفته بود. بنابراین ما به دانمارک رفتیم تا قصه 4 سال زندگی این دختر را به تصویر درآوریم و عنوان این فیلم شد زندگی در جنگی که تمام شده یا نشده.

وی با اشاره به نسل کشی اروپایی ها در جنگ بوسنی بیان کرد: این یک نسل کشی برنامه ریزی شده بود که در قلب اروپا انجام گرفت. فقط ظرف چند روز چندده هزار مرد کشته شدند.

عباسیان اظهار کرد: متاسفانه ما در برخورد با موضوعات منفعانه برخورد می کنیم، زمانی که رسانه های غربی ها تصمیم که موضوع جنگ بوسنی تمام بشود و در دنیا سکوت شد ما هم سکوت کردیم. زمانی که رسانه های غربی به افغانستان، عراق و یا هر کشور دیگری می پردازند ما هم همان کشور را رسانه ای می کنیم و وقتی رسانه های غربی فراموش می کنند یا تصمیم به سکوت می گیرند ما هم فراموش می کنیم.

وی در ادامه گفت: من در مورد این فیلم به سراغ یکی از مدیران رفتم  و وی جواب داد ساخت این فیلم چه ضرورتی دارد بوسنی که موضوع روز ما نیست.

در ادامه کارگردان فیلم مدرسه در پاسخ به یکی از حضار  درباره اهمیت و تفاوت جنگ بوسنی با جنگ های دیگر پاسخ داد: بوسنی با تمام جنگ هایی که تا به حال درباره آنها شنیده ایم متفاوت است. یک روز از خواب بیدار می شوید و می بینید که همسایه هایتان دست به کشتار شما می زنند. شب تصمیم گرفتند با برنامه ریزی قبلی یکی یکی مردم را از خانه هایشان بیرون کشیده و آنها را می کشند و به زنان همسایگانشان تجاوز می کنند.

وی در پاسخ به سئوال دیگری درباره فضای کنونی بوسنی و نظر آنها نسبت به ایرانی ها پاسخ داد: من بعد از 10 سال که جنگ بوسنی در 1995 تمام شد به آنجا رفتم. همه آنها سپاسگزار ایرانی ها هستند اما این هیچ ربطی به دولت بوسنی که تحت کنترل آمریکایی هاست ندارد.

عباسیان با نقل یکی از خاطراتش در زمان فیلمبرداری در بوسنی گفت:  در بوسنی این قانون وجود دارد که چراغ ماشین همیشه باید روشن باشد. راننده ما همیشه این قانون را فراموش می کرد اما وقتی پلیس راهنمایی و رانندگی می خواست او را جریمه کند زمانی که فهمید ما ایرانی هستیم برگه جریمه را پاره کرد.

وی گفت: همانقدر که مسلمانان و مردم بوسنی عاشق ایران هستند صربها دشمن ایرانیان هستند.