هنر نقاشی سرزمین آفتاب در کوچه پس کوچه های بی اعتنایی

به گزارش خبرنگار مهر، فراهم نبودن زیرساخت ها و سرازیر شدن تمامی امکانات در پایتخت باعث شده تا بسیاری از هنرمندان شهرستانی امروز از امکانات محدود و نداشتن فرصتی برای درآمدزایی در این رشته هنری گله و شکایت کنند و بازهم حرف هایشان به گوش آنان که باید نرسد.

سال ها است که بی اعتنایی و مورد حمایت قرار نگرفتن رشته نقاشی داد اهالی این هنر را درآورده و بسیاری از آنها مدعی اند در تمام سال هایی که گذشته نهادها و دستگاه های فرهنگی در حد انتظار اقدام به برطرف کردن دغدغه ها و نیازهای فرهنگی هنرپیشگان این رشته نکرده اند.

عدم حمایت دستگاه فرهنگی و فراهم نبودن زیرساخت های کافی برای درآمدزایی نقاشان مشهدی سبب شده برخی از این هنرمندان که حتی از امکانات اولیه نیز برخوردار نیستند برای پیشرفت اغلب به پایتخت و یا سایر کشورهای دنیا مهاجرت کنند، پدیده ای که در هر صورت بزرگ ترین ضربه و آفت را متوجه خطه هنردوست خراسان می کند.

از رنجی که می بریم

"بسیاری از جوانانی که در وادی هنر قدم می گذارند از نظر مالی با مشکلات عدیده ای مواجه هستند" این جمله را زینت سادات باقری که از هنرمندان و نقاشان برجسته مشهدی است می گوید.

وی معتقد است، متولیان فرهنگی باید از جوانان در پروژه های شهری و اقدامات هنری استفاده کنند زیرا در حال حاضر این جوانان مستعد به دلیل وجود مشکلات مالی از فعالیت در این عرصه ناامید شدند و رنج فراوانی را متحمل می شوند زیرا مدعی اند که متولیان فرهنگی و هنری اقدامی برای پیشرفت و ارتقاء هنرمندان جوان مشهدی انجام نمی دهند.

این نقاش برجسته مشهدی می افزاید: بسیاری از هنرمندان نقاش و تحصیل کردگان در این رشته می گویند که اگر حمایت‌های بیشتری از سوی مسئولان صورت گیرد آنگاه این هنر نیز می تواند برای افراد گوناگون جامعه به ویژه علاقمندان یکی از زمینه های اشتغالزایی و کسب مهارت باشد.

وی که نمایشگاه نقاشی "فراسو" را طی دو روز گذشته در این شهر برپا کرده می گوید: برای یک هنرمند نقاش مشکلات بسیاری وجود دارد و این مشکلات توسط دست اندرکاران فرهنگی نیازمند موشکافی و جراحی است.

وی بیان می کند: آثار یک هنرمند نقاش نیازمند به دید شدن و نقد دارد و این فضا باید در این شهر ایجاد شود زیرا این امر پیشرفت و موفقیت بیشتر یک هنرمند را به دنبال دارد.

خانم باقری سپس با اشاره به آغاز فعالیت های هنری خویش می گوید: این دومین نمایشگاه من در مشهد است و پیش از این نیز اقدام به برپایی نمایشگاه در کرج و بیرجند کرده ام.

ورود به عرصه هنر نقاشی در سال 68

وی که متولد سال 1351 است در مشهد دیده به جهان گشوده و در سال 68 وارد هنر نقاشی و خوشنویسی شده است.

این نقاش می گوید: استادان من در این عرصه، استاد علیرضا بهدانی، حمیدرضا حسنی، کریم نصر، مرجان تقوی، نبی زاده و آسیایی بودند.

وی با بیان اینکه از مهدکوک علاقه به کشیدن نقاشی داشتم و در دبستان نیز با شرکت در مسابقه ای نفر اول در خراسان شدم، عنوان می کند: نقاشی هنری است که تارو پود وجودم را آرام می کند و سبب می شود تا به دنیایی از ناشناخته ها گام بردارم.

وی می افزاید: در آثار خود بیشتر دنبال این بوده ام که مخاطب از هر اثرم ایده بگیرد و هر کس برداشت خود را داشته باشد و ضمن اینکه به نقش رنگ هم در آثارم بسیار اهمیت می دهم.

خانم باقری که سال گذشته رتبه نخست کشوری را در جشنواره کوثر کسب کرده، می افزاید: بیشتر ایده های خود را از برادر و پسرم بهداد می گیرم و می خواهم روزی پسر کوچکم حافظ قرآن و انسانی فرهیخته شود.

وی با اشاره به نمایشگاه فراسو و آثاری که در این مکان ارائه داده می گوید: 34 اثر با تکنیک های امپریالیسم، رئال، کوبیست، کنته، کلاژ و مدرن در این نمایشگاه ارائه شده و هزینه های آن صرف معلولین و خانواده های بی سرپرست خواهد شد.

وی که پیش از این دبیر ادبیات بوده است، می گوید: از دبیری ادبیات به دلیل وقت گیر بودن سال ها است استعفا دادم تا شبانه روزی به نقاشی بپردازم و روحم را آرام کنم و البته در این مسیر همسرم که یک خوشنویس است بهترین مشوق من بوده است.

فکری برای نان شب

بر پایه این گزارش استعدادهای بسیاری در هنر نقاشی وجود دارند هنری که این روزها هنرمندان شهرستانی را ناامید کرده و آنها اعتقاد دارند که باید دست از این وادی کشید و فکری برای نان شب کرد.

یک فارغ التحصیل نقاشی با اشاره به مشکلات فعالیت در این رشته می گوید: هیچ گونه آینده ای برای تحصیل کردگان این رشته وجود ندارد و آنان باید پس از پایان یافتن تحصیل برای علاقه خود به کشیدن تابلو اقدام کنند و بعد به دنبال شغلی دیگر بروند.

سهراب فروغی می افزاید: روزی که در دانشگاه قبول شدم افراد بسیاری گفتند نان و آب و فرصت های اشتغالزایی در این رشته تقریبا صفر است اما من خواستم تنها به دنبال علاقه خود بروم و امروز علی رغم همه تلاش ها و استعدادهایی که دارم راه به جایی نبرده ام.

وی با اشاره به برپایی نمایشگاه در تهران، می افزاید: برپایی نمایشگاه در پایتخت می تواند به تشویق و ترغیب هنرمندان کمک کند اما این امر را نباید از نظر دور داشت که مشکلات زیادی برای هنرمندان شهرستانی برای برپایی نمایشگاه وجود دارد.

هنرمند شهرستانی از داشتن حداقل امکانات محروم است

وی ادامه می دهد: وقتی یک هنرمند شهرستانی از داشتن حداقل امکانات محروم است برای نشان دادن کارهایش ناچار است تابلوهای نقاشی اش را در نمایشگاه های تهران به نمایش بگذارد تا شاید دیده شود و معجره ای اتفاق بیفتد.

وی یادآور می شود: هنر نقاشی امروز به دلیل وجود امکانات و زیرساخت های کافی تنها در پایتخت منحصر شده و بسیاری از هنرمندان شهرستانی علی رغم تمام موفقیت ها به دلیل نبودن فضای کافی و حمایت نشدن از سوی دست اندرکاران در کنج خلوت خویش نقش می زنند تا روزی فریادهای بی صدایشان شنیده شود.

وی با تاکید بر اینکه مشکلات بسیاری بر سر راه هنرمندان شهرستانی وجود دارد، عنوان می کند: هنرمندان شهرهای کوچک از امکانات اولیه نیز برخوردار نیستند و این در حالی است که استعدادهای نهفته بسیاری در دل کوچکترین شهرها وجود دارد.

وی معتقد است، کسانی را می شناسم که در اتاق های خلوت و سوت و کور خویش نقش هایی بر تابلو می کشند که بسیاری از هنرمندان که امروز اسم درآوردند نمی توانند چنین آثاری را خلق کنند اما حمایتی از سوی متولیان فرهنگی صورت نمی گیرد.

یکی دیگر از فارغ التحصیلان این رشته هنری می گوید: عمده ترین مشکلات هنرمندان نقاشان شهرستانی گرانی وسایل، نداشتن امکانات لازم از جمله نداشتن مکان مناسب برای ارائه کار، بیمه نبودن نقاشان و در کل حمایت نکردن از هنرمندان نقاش است.

غفلت متولیان فرهنگی

سهند میرشکار ادامه می دهد: هنرمندان مشهدی کمی از هنرمندان پایتخت نشین ندارند اما دریغ که همواره به دلیل غفلت متولیان فرهنگی اقدامی برای شناساندن آثار نقاشان شهرستانی صورت نمی پذیرد.

وی تصریح می کند: اکنون دو سال است که از رشته نقاشی فارغ التحصیل شده ام و طی این مدت به دلیل نداشتن درآمد کافی و بی فایده بودن برپایی نمایشگاه در شرکت برق مشغول فعالیت شدم.

شایسته مشهد نیست که به لحاظ قدمت هنری و معماری فراوانی که دارد حال و روز هنرمندانش این چنین ناخوش باشد و آنها با کوله باری از دغدغه، توانایی و استعداد یا راهی کشورهای مهاجر پذیرشوند و یا اینکه تمام دانش و هنر خویش را به فراموشی بسپارند و در گوشه ای از این خطه، کاری را انتخاب کنند که هیچ علاقه ای به آن ندارند.

....................................

گزارش: مرضیه صاحبی