به گزارش خبرنگار مهر، محمد مجابی معاون علمی فناوری مرکز مطالعات برنامه ریزی شهری روز دوشنبه در نشست راهکارهای حفاظت، حمایت و توسعه میراث ملی و مذهبی در تهران که در فرهنگسرای نیاوران در حال برگزاری است گفت: ما در شهر تهران به دنبال تفاخر هستیم و این به یک مساله جدی تبدیل شده است. از ساختمان سازی گرفته تا برخورد مدیران برای فخر فروشی به عنوان مثال ساختمان شکیلی ساخته می شود که هیچ ربطی به بنهای اطرافش ندارد. آیا در گذشته نیز ما همینطور بوده ایم. این معضل تنها در تهران نیست حتی در کاشان هم این موضوع را دیده ایم به عنوان مثال خانه بروجردی ها با ساختمان های کناری اش تفاوت معماری زیادی دارد.
وی گفت: ما از لفظ بلندترین و اولین برای تفاخر استفاده می کنیم و به گذشته بی توجه شده ایم. در صورتی که اگر درست ببینیم متوجه می شویم میراث گذشته امان بسیار با اهمیت است.
مجابی افزود: در بسیاری از موزه های کشورهای دیگر می بینیم که حتی صندلی ادیسون را که زمانی روی آن نشسته است نگه داشته و به عنوان یک میراث معرفی می کنند.
وی ادامه داد: در زمان جنگ جهانی دوم آلمان ها می خواستند از روی پلی رد شوند و بعد آن را تخریب کنند تا دست متفقین به آنها نرسد اما متوجه شدند زمانی دانته روی این پل عاشق دختری شده بود که با الهام از او بعدها کتاب کمدی الهی را نوشته است پس نتوانستند آن را تخریب کنند و به متفقین گفتند اگر می خواهید این پل را تخریب نکنیم تعهد بدهید که از روی آن عبور نمی کنید و به تعقیب ما نمی آیید. آنها نیز این تعهد را دادند و تا کنون این پل حفظ شده است.
وی بیان کرد: نهایت مهر و عشق در این موضوع باعث شد نهایت خشم که همان جنگ بوده است از بین برود. ما در ایران نیز از این رویدادها زیاد داریم که باید آن را حفظ کنیم چرا که خاطره هایی را برای ما به وجود می آورند که آن خاطره ها هویت ایجاد می کند.
نظر شما