به گزارش خبرنگار مهر، وقتی قرارست حال و هوای یک سال تئاتری و میزان توجه به تئاتر حرفهای را بررسی کرد اولین مکان و محلی که مورد توجه قرار می‌گیرد مجموعه تئاتر شهر است.
شعار مدیران و مسئولان تئاتری طی سال‌های اخیر تمرکززدایی تئاتر از مرکز تئاتر و گسترش آن در سطح شهر و همچنین سایر استان‌ها و شهرهای کشور است. اینکه مدیریت و تصمیم‌گیرندگان تئاتر تا چه میزان در راه تحقق شعار خود موفق عمل کرده‌اند موضوعی است که در مجالی دیگر مورد توجه قرار می‌گیرد. اما شعار تمرکززدایی از مجموعه تئاتر شهر هیچگاه به معنی کمرنگ کردن اهمیت و فعالیت‌های این مجموعه نیست و نباید باشد. تئاتر شهر به عنوان قلب تپنده تئاتر ایران باید در میان تمام شعارهای مدیران و مسئولان تئاتری با قدرت و قوت به فعالیت خود ادامه دهد زیرا کم‌رونق شدن این مجموعه تأثیر مستقیمی بر تئاتر حرفهای می‌گذارد.
سال‌هاست که تئاتر شهر از دوران طلایی و پررونق خود در دهه 70 دور شده است و مدیران این مجموعه در ابتدای دوره خود وعده‌هایی را دادند که عملی نشد.
در هر دوره‌ای برای تئاتر شهر تصمیمی گرفته شد که این تصمیمات از سوی اداره‌کل هنرهای نمایشی و یا مدیران مجموعه بود. زمانی طرح هویت‌بخشی تالارهای نمایشی مطرح شد ولی سرانجامی نداشت. زمانی بدون توجه به گله و اعتراض هنرمندان تئاتر بساط کارگاه دکور و لباس مجموعه تئاتر شهر برچیده شد. در دوره‌ای شورایی هنری برای تئاتر شهر شکل گرفت تا در برنامه‌ریزی اجراهای تئاتر شهر تأثیر مثبتی داشته باشد که تا به امروز تأثیرات این برنامه‌ریزی از دید هنرمندان تئاتر و اهالی رسانه پنهان است.
سال‌های اخیر سال‌های چندان مثبت و مؤثری برای مجموعه تئاتر شهر نبوده است. طی دو سال اخیر تئاتر شهر در رکود برنامه‌ریزی و تغییرات مثبت و مناسب برای این مجموعه و هنرمندان تئاتر بوده است. وقتی در بهار سال 90 سیدصادق موسوی به عنوان مدیر جدید مجموعه تئاتر شهر انتخاب و معرفی شد و وقتی اولین و تنهاترین نشست رسانه‌ای خود را برگزار کرد وعده‌هایی را داد که در ابتدا باعث خوشحالی هنرمندان تئاتر و همچنین اهالی رسانه شد.
وعده‌هایی که محقق شدن آنها گامی رو به جلو برای تئاتر شهر و بالطبع تئاتر حرفهای ایران بود. احیای کارگاه دکور و لباس مجموعه، مستقل اداره شدن تئاتر شهر و در نظر گرفتن بودجه‌ای مستقل برای مجموعه، برنامه‌ریزی مشخص برای اجراهای تئاتر شهر، ایجاد فضایی امن و مناسب در پیرامون مجموعه تئاتر شهر، نصب تلویزیونی بزرگ در ضلع شمالی مجموعه که بخش‌هایی از نمایش‌های روی صحنه از طریق آن پخش شود، تبدیل مجموعه تئاتر شهر به یک مجموعه فرهنگی هنری بین‌المللی از برخی از این وعده‌ها بود.
موسوی در آن نشست تأکید کرد: تئاتر شهر هیچ تعهدی نسبت به تئاتر تهران و کشور ندارد و تنها به تئاتر می‌اندیشد. از اين به بعد پارامتر اصلی انتخاب آثار در تئاتر شهر حرفهای بودن آثار از لحاظ تاثيرگذاری، تبليغات، جذب مخاطب و غيره است. همچنین بايد مناسب‌ترين و بدون نقص‌ترين آثار در ايام اعتقادی ما و مناسبت‌های اجتماعی كشورمان در مجموعه تئاتر شهر روی صحنه بروند.
مدیر مجموعه تئاتر شهر در همان نشست اعلام کرد که مشکل تئاتر شهر با حرف زدن حل نمی‌شود. وی همچنین از افزایش 50 درصدی بودجه حمایت از تولید آثار نمایشی خبر داد. موسوی در بخش دیگری از وعده‌های خود گفت: با افتخار و سربلندی به سراغ كسانی می‌روم كه سال‌ها از تئاتر دور بوده‌اند و نتوانستند اجرايی را روی صحنه ببرند، اسامی‌ای كه مدت‌ها به گوش نمی‌خوردند به زودی با آثار مناسب و جذاب خود در تئاتر شهر ديده می‌شوند.
وی با اشاره به اینکه قرار است به سمت فروش بليت فصلی حركت كنيم تأکید کرد: در دوره من كلامي دروغ نخواهيد شنيد.
تمامی وعده‌های داده شده در بهار سال 90 وعده‌های قابل تأمل و انرژی بخشی برای تئاتر و هنرمندان و فعالان تئاتر ایران بود. اما متأسفانه و با وجود اینکه وارد آخرین ماه سال 91 شده‌ایم هنوز مخاطبان تئاتر و به‌ویژه مراجعه‌کنندگان به تئاتر شهر نتوانسته‌اند بلیت نمایش‌های مورد نظر خود را به صورت فصلی خریداری کنند. هنور اسامی هنرمندانی که مدت‌ها بود در تئاتر و مجموعه تئاتر شهر نام خود و آثارشان شنیده نشده بود، خارج از محدوده شنوایی هنرمندان و فعالان و مخاطبان تئاتر است!
هنوز کارگاه دکور و لباس مجموعه احیا نشده و بخش‌هایی از نمایش‌های روی صحنه از طریق تلویزیون بزرگی در ضلع شمالی تئاتر شهر پخش نمی‌شود و مخاطبان باید به دیدن تابلوهای تبلیغاتی نمایش‌های در ورودی سالن‌های چهارسو، سایه، قشقایی و سالن اصلی بسنده کنند. هنوز پارامترهای تأثیرگذاری، تبلیغات و جذب مخاطب در اکثر آثار اجرا شده در طی سال‌های 90 و 91 دیده نشده‌اند. هنوز جدول اجراهای مجموعه تئاتر شهر به صورت فصلی هم شکل نگرفته است.
در این میان تبدیل مجموعه تئاتر شهر به عنوان مجموعه‌ای فرهنگی هنری در سطح بین‌المللی جای خود دارد. همچنین تکمیل بازسازی مجموعه و جلوگیری از آسیب‌هایی که از طریق فضای پیرامون مجموعه بر در و دیوار تئاتر شهر ایجاد می‌شود نیز چشم به راه اقدام و عمل هستند.
شاید به این دلیل است که دیگر هیچ نشست رسانه‌ای در مجموعه تئاتر شهر درباره چگونگی عملی شدن یا دلایل عملی نشدن وعده‌های داده شده، برگزار نشد زیرا طی سال‌های اخیر ثابت شده کمتر می‌توان به حرفهای زده‌شده اطمینان کرد زیرا یا دغدغه عمل کردن به حرف‌ها وجود ندارد و یا استقلال و توان لازم در اختیار نیست.
نظر شما