به گزارش خبرنگار مهر، امروز چهارشنبه نهم اسفند پیکر فریده لاشایی هنرمند نقاش در میان جمعیتی از هنرمندان از مقابل خانه هنرمندان در حالی به سمت دربندسر بدرقه شد که هیچکدام از مسئولان حوزه هنرهای تجسمی در این مراسم حضور نیافتند.
در این مراسم که ابراهیم حقیقی اجرای آن را برعهده داشت، همایون ثابتی‌مطلق مدیر انجمن نقاشان ایران گفت: از زمان دانشجویی با آثار لاشایی آشنا شدیم. او لبریز از شور هنر و لبریز از پرداخت به هنر بود.
وی افزود: او همیشه سرشار از حیات بود و سال‌ها با مریضی دست و پنجه نرم می‌کرد و امروز او سرشار از مرگ است همچنانکه در آثارش همه چیز به حد کامل به ظهور رسیده است. امروز باید به خاطر درگذشت کسی به یکدیگر تسلیت بگوییم که نامش مایه مباهت همه ماست. کسی که خطوط ناخوانا ولی پر از معنای آثارش برای همه آشنا بوده است.
ثابتی‌مطلق در پایان از برگزاری برنامه تجلیل و یادمانی برای لاشایی در آینده‌ای نزدیک خبر داد.
در ادامه رعنا فرنود، هنرمند نقاش و از دوستان نزدیک فریده لاشایی گفت: سال 1371 و در پی برگزاری نمایشگاهی گروهی از زنان نقاش ایران در موزه هنرهای معاصر با لاشایی آشنا شدم. از آن به بعد فصل کتاب میانسالی ما با هم نوشته شد تا سال‌هایی که زمانه میان ما خط کشید.
وی افزود: نمی‌دانم چگونه به فریده نگاه کنم؟ می‌خواهم از منظر طبیعت، از آنچه که بود و از آنچه به دنیا نگاه می‌کرد او را تعریف کنم. او بی‌شک از سمت چهار عنصر اصلی طبیعت (آتش، آب، خاک و باد) قابل تعریف است.
فرنود، فریده لاشایی را یک آتش و یک مبارز تمام عیار معرفی کرد که 20 سال با بیماری خود جنگید و در هر 20 سال از خط مقدم جبهه جنگ با بیماری و زندگی و شرایط جامعه عقب نشسته است.
وی ادامه داد: لاشایی آب هم بود. جاری، سیال و انعطاف‌پذیر. در هنر او همیشه جریان‌دار بودن قلم را می‌شد دید. در آثارش حرکت مرموز باد را هم کاملا می‌شد احساس کرد. جان او بی‌قرار و بی‌ثبات بود مانند خاک.
این هنرمند نقاش در پایان در مورد شخصیت لاشایی توضیح داد: او فروتن و صمیمی بود. همیشه دغدغه رفع بی‌عدالتی‌ها در جامعه ما را داشت. آثارش منحصر به فرد بود و با طبیعت همسو.
در ادامه علیرضا سمیعی‌آذر، مدیر اسبق مرکز امور تجسمی ارشاد نیز گفت: لاشایی یک نقاش بزرگ و فراتر از مرزهای ایران بود. او نویسنده‌ای گرانسنگ نیز بود و از همه مهمتر او یک روشنفکر مبارز بود که عمر خود را صرف نیل به اهداف والای انسانی کرد. در سال‌های منتهی به مرگش بهترین آثار وی را دیدم و این ثابت می‌کند که او به هنر اتکا داشت. لاشایی نماد رنجی است که همه ما آن‌را درک می‌کنیم و آن‌را می‌کشیم. رنجی که برای همه ما آشناست.
سمیعی‌آذر در پایان در مورد هنر لاشایی توضیح داد: هنرش آکنده از زندگی بود. طبیعت برای او بزرگترین انگیزش برای زندگی بود. در هنرش چیزی جز نشاط نیست. هنرش آکنده از نور و نشاط بود.
در پایان این مراسم مانلی لاشایی، دختر این بانوی هنرمند از تمام کسانی که در این روزها وی را تنها نگذاشته‌اند تشکر کرد.
بهمن فرمان‌آرا، بهرام دبیری، نعمت لاله‌ایی، نعمت‌الله کیکاووسی، معصومه مظفری، نادر سیحون، جمشید حقیقت‌شناس،حبیب‌الله صادقی، یعقوب امدادیان، کرمعلی شیرازی، لیلی گلستان، مصطفی دشتی و حسین محجوبی از جمله افرادی بودند که در این مراسم حضور داشتند.
نظر شما