به گزارش خبرگزاری مهر، درجه رغبت و علاقه نسبت به فرزند و نوع رفتار مادري در همه جوامع بشري يكسان نيست، ولي مشتركاتي در بين آنها وجود دارد كه کمترین آن زمينه فطري قابليت انجام وظايف مادري در زنان است. خداوند ميل فطري در پرورش كودك را در نهاد مادران به وديعه نهاده و اين ميل و رغبت در سنين بلوغ آشكار و در دوران حمل به عالي ترين مرحله تجلي خود مي رسد.
مادر كسي است كه امر پرورش فرزندان را در دوران حمل و پس از آن بر عهده دارد و در انجام اين و ظيفه بدون هيچ چشمداشت مادي و يا معنوي كوشاست. مراقبت هاي دوران كودكي، شب زنده داري ها و بيداري هاي او به خاطر فرزند به این دلیل نيست كه اين كودك روزي رشد كند و زير بازوي او را بگيرد. او چه بسيار از اوقات كه جان خود را صرفا به خاطر طفل به خطر مي اندازد و جز خير و خوشي او نمي طلبد. بر اين اساس مي توان گفت مادر فرشته اي است آسماني كه در عالم بشري با جسم عاريتي زندگي مي كند و داراي تجلي مهر وعطوفت، و قدس و صفاي ملكوتي است.
مادري حلتي است كه صفات عالي جمال را در پرورش فرزند مي داند و در اين راه از همه زمينه ها و امكانات شخصي گذشت مي كند و از هرگونه آسايش و لذتي صرف نظر كرده و در طريق وصول به هدف حمايت از فرزند، زشت و زيبا را از هم باز نمي شناسد.
مادري فضيلتي است ملكوتي ناشي از عالم قدس كه در وجود انسان خاكي تجلي مي كند و در آن صراحت و صداقت، مهر و صفا، عدل و تقوا به عاليترين وجه خود عيان مي شود و در راه خير و سعادت فرزند بدرقه مي شود. مادري هنري است ظريف، توام با ريزه كاري هاي بسيار كه اعمال آن در طول زمان آن را دقيق تر و تخصصي تر مي كند و شاهكار عملي اين هنر فرزندي است نيكو پرورش يافته، نيكوكار و با تقوا كه در مسير حق گام بر مي دارد.
مادري فني است عميق همراه با مباني دقيق كه در درون زن خانه دارد و روز به روز به سوي كمال و تخصص مي رود و اعمال اين تخصص بدون هيچ گونه چشمداشت است. فني است كه غفلت و اشتباه در آن موجب تباهي نسل و فساد جامعه مي گردد و مراقب از آن جامعه اي خيرخواه و متكامل پديد مي آورد.
اين كه مادري را فن ذكر كرديم به این دلیل است كه كار او پرورش كودك، انسان سازي، تربيت وتحويلدرست کودک به جامعه، ساختن الگوهاي اخلاق و انسانيت، ايجاد جامعه صالح فردا و گرداندن اجتماع و سر وسامان دادن آن است و انجام اين برنامه از عهده هر کس بر نمي آيد.
مادر داراي محبتي است بلاشرط، محبتي توام با دخالت احساس و گاهي بدون دخالت عقل، با شدت و قوتي فوق العاده كه از مهمترين جلوه هاي حياتي بشر است. مادري فداكاري و گذشت است و اين فداكاري از مظاهر برجسته شرف مادري است كه در آن گذشت از خود و رسيدن به ديگري مطرح است. حقيقت زندگي او عشق ورزيدن، دوست داشتن، ناديده گرفتن و گذشت كردن و فداكاري است.
مادري تنها به پذيرش رنج دوران حمل و زادن و بدنيا آوردن نيست. كودك را با شير دادن از طريق خود و پستانك نيست. مادري تنها قنداق كردن و پوشيدن طفل نيست، بلكه پروراندن آن به معناي علمي كلمه است. اساس كار مادري لااقل از لحظه حمل تا پايان دوره اساسي تربيت ادامه دارد و در اين مدت مسئول پرورش جسمي، عقلي، رشد عاطفي، اخلاقي و بالاخره انسان سازي است و بايد آگاهي به مسائل اجتماعي، رواني، تربيتي، بهداشتي داشته باشد و در اجراي آنها كوشا باشد.
مادر شدن از اين باب مشكل است كه مسئوليتي در قبال خود، شوهر، فرزند، جامعه و پروردگار است و در برابر اين وظايف مورد بازخواست قرار مي گيرد او پيش از اينكه اقدام به ساختن ديگران كند بايد خود را بپروراند و بسازد و اين كاري آسان نيست.
نظر شما