کاندیداها چقدر از اختیارات شوراها می دانند/ نیم نگاهی به معضل ائتلاف های طایفه ای

به گزارش خبرنگار مهر، چرخی در خیابانهای شهرهای مختلف استان در آستانه انتخابات شوراهای اسلامی شهر و روستا است حکایتی از تکرار برخی روشهای تبلیغاتی نامناسب است. تکرار شعارهای و وعده ای غیرواقعی، حرفهای بی حساب، بنرها و پوسترهایی که شهر را مغشوش و مشوش کرده و شام و ناهار برای گرفتن آرای مردم!

معضل دیگری که این روزها دامن برخی شهرهای کوچک و روستاها را گرفته است ائتلافهای طایفه ای برای گرفتن آرای هم قبیله ای هاست، موضوعی که در روزگار کنونی شاید کمی دور از باور به نظر برسد ولی همچنان هستند کسانی که از محل همین طایفه گرایی نان می خورند و طرفی می بندند.

مهمانی به صرف شام و ناهار با موضوع "کسب آرای مردم" از دیگر ترفندهایی است که گویا قرار نیست از تبلیغات انتخاباتی رخت بر بندد و همچنان برخی کاندیداها از این روش برای جذب آرا استفاده می کنند.

حتما صدای بوی داغ شام های آنچنانی در این روزها توی گوش دماغتان خورده است. ضیافت های باشکوهی برای اینکه صاحب شام، خاطر خویش را در خاطره یکی از نامزدها زنده نگه دارد و در نهایت با تور دیگران ماهی بزرگ خود را شکار کند.

بعضی از این شامهای آنچنانی هم با کفگیر هزینه مستقیم خود نامزدها در بشقاب ها ریخته می شوند. حالا من میکروفن انتقاد قلم را به سمت دهان پاسخ اینان گرفته و می پرسم: به چه بهانه و با چه هدفی دست به جیب گشاد بخشش برده اید؟

این مهمانی ها جدای از تطمیع که هسته ثابت و پایه اصلی این میدان است، هدفی جز بیمه کردن موقعیت خود و اطرافیان نمی تواند زیر سر داشته باشد. از لابلای این هدف، هدف‌های دیگری هم سر از تخم بیرون می‌آورند. از جمله روکم کنی رقبای انتخاباتی و هم‌ولایتی و هم طایفه ای.

حال این سوال مطرح است: رایی که با صرف شام و ناهار به دست آمده است برای کاندیداهایی که فردا قرار است پا بر این بشقاب ها بگذارند و به کرسی بلند نمایندگی در پارلمان محلی برسد، چقدر ارزشمند خواهد بود؟

کسی که با دادن شام های زودگذر بر صندلی نمایندگی همشهریها و هم ولایتی هایش لم داده است چگونه می تواند از راه درست و منطقی، به فکر پروژه های عمرانی و پایدار برای توسعه شهرها و روستاها باشد و مشکلات حوزه شهری وجدان اش را زخم بزند؟

شام و ناهار دادن را که کنار بگذاریم، می رسیم به شعارهای غیرواقعی که کاندیداها سر می دهند، کاندیداهایی که گویا فراموش کرده اند برای صندلی شورای شهر و روستا داوطلب شده اند و کاهش نرخ بیکاری، ایجاد اشتغال و راه اندازی کارخانه های تعطیل شده در حوزه اختیارات آنها نمی گنجد!

گاه فکر می کنم که باید برای برخی داوطلبان قبل از ثبت نام در انتخابات شوراها دوره ای برگزار کرد تا به وظایف این نهاد مردمی واقف شوند؛ ولی نه!همه چیز به عدم آگاهی و بی اطلاعی آنها باز نمی گردد، اتفاقا برخی کاندیداها خوب می دانند حیطه کاریشان کجاست ولی بی برنامگی آنها را به سمت شعارهای غیرواقعی کشانده است!

از روی مسابقات نصب بنر و پوستر می توان فهمید که برخی کاندیداها چقدر برای به سامان کردن مشکلات شهری پای کار آمده اند! کاندیداهایی که در گام نخست داوطلبی شان خسارت زیادی به شهر وارد می کنند، خساراتی که جبران آنها زمان بر و هزینه بر خواهد بود.

صرف هزینه های سنگین برای پیروزی در رقابت پارلمان محلی از دیگر دغدغه هایی است که در کلام مردم می توان به آن رسید، مردم از خود می پرسند که این هزینه از کجا آمده و قرار است داوطلبان را به چه چیزی برساند؟ پاسخ این سوال را هم خود مردم شاید بهتر از هر کس دیگری بدانند.

به هر روی زمان در حال گذر است و به قول مثل معروف که "آدم به آدم می رسد" بازهم مجالی فراهم خواهد آمد تا شعار دهندگان امروز مقابل سوالات بی شمار همین مردم قرار بگیرند و بازخوانی شعارهایشان شرمنده شان کند.

چه خوب است که با گذر از ترفندهای تبلیغاتی شام و ناهاری و طایفه گرایی، و به دور از هجمه بنر و پوستر برای داشتن شهرها و روستاهایی آباد با چشم و گوش باز و مرور برنامه کاندیداها اثر آبی رنگ انگشتمان را در روز جمعه 24 خردادماه پای برگه رای مان بزنیم و بهترین انتخاب را برای توسعه و پیشرفت شهرها و روستاهایمان داشته باشیم.

به طور قطع راه انتخاب بهترین ها برای پارلمان های محلی از روی بشقاب های شام و عهدهای طایفه ای نمی گذرد و مردم نیز با بصیرت و آگاهی به این موضوع بیش از گذشته پی برده اند و همین امیدوارمان می کند که در انتخابات چهارمین دوره شوراهای شهر و روستا انتخابی بهتر از سوی این مردم را شاهد باشیم.