خوب گوش كردن يك مهارت است ؛ آن را فرا گيريم

اگر يكي از نزديكان شما بگويد" شما اصلا" به حرفهاي من گوش نمي دهيد" اين را يك زنگ خطر تلقي كنيد و بايد مهارتهاي شنيدن را در خود تقويت كنيد.

- ويژگيهاي شنونده بد:

1- بد نيست بدانيم چه مواردي موجب شكست ما در برقراري روابط مي شود. البته تمايلبه بهتر شدن نخستين گام براي تصحيح عادات بد است و ما را از شكست كامل در روابط باز مي دارد.

-آيا هميشه شما گوينده هستيد؟ يك گفتگوي خوب بايد متعادل باشد و شامل سوالات - سوالات و توضيحات هريك از طرفين باشد . اگر شما علاقه اي به شنيدن صحبت ها و نقطه نظرات طرف مقابل نداريد نشان مي دهد كه شنونده خوبي نيستيد.

- آيا حواستان به سرعت پرت مي شود؟ ارتباط چشمي از طريق نگاه كردن يكي از ملزومات رابطه موفق است. اگر شما مرتب به اين طرف و آن طرف نگاه مي كنيد. در مكالمات تلفني فقط از عبارات آهان - ام و ... استفاده مي كنيد.
شنونده خوبي نيستيد. گوش كردن يك مهارت است كه نيازمند توجه مي باشد. چنانچه نشان ندهيد كه به صحبتهاي طرف مقابل توجه داريد. او نهايتا خسته خواهد شد.

- آيا شما جملات افراد را تمام مي كنيد؟ يكي از راههاي احترام به افراد اين است كه قبل از اينكه به آنها پاسخ دهيم بگذاريم تا آنها جملات خود را تمام كنند.
 شايد شما فكر كنيد كه مي دانيد چه مي خواهند بگويند اما اين طور نيست. به طور كامل  گوش دهيد و راجع به آن فكر كنيد.( حتي راجع به حركات آنها در حال صحبت كردن نيز فكر كنيد) . سپس به طور كامل پاسخ دهيد.

- آيا نمي توانيد سوالي بپرسيد؟ يا از آن بدتر پاسخهايي را كه مي دهند درك نمي كنيد؟ اگر ما از افراد سوال نكنيم كه به چه فكر مي كنند هرگز آنها را نخواهيم شناخت . گاهي اوقات نزديكان ما دغدغه اي  دارند و دوست دارند تا ما از آنها بپرسيم كه چه چيزي فكر آنها را به خود مشغول كرده است. عدم توانايي سوال كردن گاهي  به دليل ترس از پاسخهاي احتمالي است. اما تا از جانب مردم تاييد يا رد نشويد نمي توانيد با آنها ارتباط برقرار كنيد. پرسش و پاسخهاي صحيح مي تواند روابط آسيب ديده را ترميم كند و انسانها را به يكديگر نزديكتر نمايد.

* بايدها و نبايدها:

- بايد به گونه اي عمل كنيد كه طرف مقابل با اطمينان خاطر در مورد افكار و عقايد خود صحبت كند و بداند كه قضاوت نمي شود.

- سوالاتي مطرح نماييد كه حاكي از توجه شما به صحبتهاي طرف مقابل است. مانند " آيا منظورتان... است؟"  يا " مي توانيد كمي راجع به موارد جزيي تر توضيح دهيد؟"

- از پاسخهاي تاييد كننده و احترام آميز استفاده كنيد. مانند " من گفته شما را تحسين مي كنم " يا " من درك مي كنم كه رفتارم باعث شده تا چنين احساسي پيدا كنيد"

- به منظور درك وهمدردي عمقيتر خود را جاي طرف مقابل گذاشته و از ديد او به مسائل بنگريد.

- وقتي گوينده صحبتهاي خود را به انتها رسانيد از او بپرسيد " آيا چيز ديگري هم وجود دارد كه بخواهيد بگوييد؟"

- منتظر نباشيد كه طرف مقابل همه چيز را در قالب كلمات و با صداي بلند بگويد . بلكه به حالا او نيز توجه نماييد.

* ديگر موانع گوش كردن:

خوب گوش كردن نيازمند توجه است و در موارد زير انجام نمي شود:
- چنانچه منتظر باشيد تا نوبت صحبت كردن شما شود.
- تصور و فرض خود را مبنا قرار دهيد.
- قضاوت عجولانه كنيد.
- بي اهميت جلوه دادن صحبتهاي  طرف مقابل ( براي مثال بگوييد شما بي دليل ناراحت هستيد.)
- فكر خواني
- حل مسئله ( پند و نصحت كردن )
- حق به جانب بودن و با كلمات بازي كردن
- سعي كردن براي پيروزي .
- ما چه بدانيم و چه ندانيم هميشه در ارتباط با ديگران هستيم . حتي اگر يك كلمه هم حرف نزنيم از طريق حركات - طرز فكر - ظاهر فيزيكي و احساسي و آرزوهايمان حاسيتهايمان را نشان مي دهيم- اما بهترين نوع  ارتباط وقتي ايجاد مي شود كه نگرش غير خودخواهانه و محبت آميز داشته باشيم.
نيت همه چيز است . وقتي نيت ما محبت باشد روابط بر مبناي درك متقابل خواهد بود و مي توانيم براي يكديگر دوست- همسر يا شريك بهتري باشيم و به نتايج خوبي هم مي رسيم كه همان روح واقعي روابط ميان انسانهاست.