به گزارش خبرنگار مهر، جلیل شعرانی داور خوشنام و با اخلاق فوتبال و تنها داور لیگ برتری استان بوشهر است. وی دبیر تربیت بدنی و مدرس دانشگاه با مدرک تحصیلی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی و رئیس دپارتمان داوران استان بوشهر است. شعرانی متولد بیستم اسفند سال 1356 در بندر دیر است که داوری را از سال 1376 آغاز کرد. گفت‌وگوی شعرانی با خبرگزاری مهر را در ادامه می‌خوانید.
چطور شد که به داوری روی آوردید؟
قبل از داوری فوتبالیست بودم؛ در یک بازی شهرستانی یکی از داوران شهرستان زمانی که توپ از خط عرضی زمین گذشت داور سوتش را به طرف دهانش برد و تمامی بازیکنان یک لحظه ایستادیم ولی سوت نزد تا اینکه بازیکن حریف توپ را سانتر کرد و مهاجم که دید ما همه ایستادیم به راحتی توپ را وارد دروازه کرد.
بعد از آن بود که تصمیم گرفتم به داور ثابت کنم که باید با وجدان پاک و در نظر داشتن خدا در تمام صحنه‌ها می‌توان موفق بود و خدا کمکم کرد و ثابت کردم که اگر حق کسی را پایمال نکنی بی‌شک خدا کمکت می‌کند.
چه کسانی در داوری به شما کمک کردند؟
تمامی روسای کمیته داوران شهرستان و استان، پیشکسوتان داوری و بیشتر از همه خواهر خانمم نقش مهمی در این موفقیتم داشتند که از همه آنها تشکر می‌کنم.
مراحل شروع و پیشرفت داوریتان چگو نه بود؟
قبل از اینکه قضاوت فوتبال را شروع کنم، برنامه بلندمدت و هدف‌داری ترسیم کردم و طبق برنامه پیش‌بینی شده جلو رفتم و تمامی راهنمایی اساتید که باعث پیشرفت می‌شد را اجرا کردم.
ابتدا مسابقات شهرستان را قضاوت می‌کردم و در سال ۱۳۷۷ جهت قضاوت مسابقات استانی دعوت شدم سال ۱۳۷۹ در کلاس درجه دو شرکت کردم و با موفقیت پشت سر گذاشتم سال ۱۳۸۲ در شیراز موفق به دریافت درجه یک شدم و همان سال به‌عنوان اولین داور لیگ برتر فوتسال از استان بوشهر به مسابقات کشوری دعوت شدم.
پس از قضاوت در لیگ برتر فوتسال باز به قضاوت فوتبال برگشتم و به عنوان داور در سطح کشور قضاوت می‌کردم.
سال ۱۳۸۴ چهار داور از استان برای مسابقات رده بالای کشور دعوت شدند که سه نفر از مرکز استان بودند و تنها داور شهرستانی، از شهرستان دیّر من بودم؛ در همان سال علیرغم اینکه زانویم رباط پاره کرده بود و بایستی حداقل شش ماه از میادین دور باشم تمریناتم را قطع نکردم و موفق شدم تست قبل فصل را با موفقیت پشت سر بگذارم.
سال ۱۳۸۶ در اهواز درجه ملّی و آخرین درجه داوری کشور کسب کردم و از همان موقع تا حالا قضاوت اکثر مسابقات حساس استان را به عهده دارم و به عنوان کمک داور لیگ یک (آزادگان) کشور فعالیت داشته ام و سال ۱۳۹۱ به عنوان تنها نماینده استان به لیگ برتر دعوت شدم و تست فبل از فصل به لطف خدا قبول شدم.
اولین قضاوتی که انجام دادید را بیاد دارید؟
بله، رده جوانان بین تیم‌های پیام مقاومت دیر و امید بردستان روز دوشنبه 15/4/1377 استادیوم ساحلی دیر.
اولین قضاوت رسمی استانی و کشوری را چطور؟
اولین قضاوت استانی لیگ یک بزرگسالان در تاریخ 17 شهریور 77 بین تیم‌های مقاومت خورموج و سکان بوشهر و اولین قضاوت کشوری هم بین دو تیم نفت اهواز و بهزیستی همدان در تاریخ 18 مرداد81 .
اولین قضاوت لیگ برتر شما کدام بازی بود؟
نفت آبادان و نفت تهران.
چطور اینقدر خوب زمان و تاریخ بازی‌ها را بیاد دارید؟
من از وقتی که قضاوت را شروع کردم تمام مسابقات همراه با نام مسئول کمیته داوران و نتیجه بازی‌ها و استادیوم و همین‌طور تاریخ‌ها را در دفترم یادداشت می‌کنم.
قضاوت‌ها و داوری‌های لیگ برتر رو چگونه ارزیابی می‌کنید؟
خوب من خودم یک داورم و نمی‌توانم عملکرد داوران را ارزیابی کنم
به نظر شما چرا برخی بازیکنان و مربیان عملکرد ضعیف خود را به نحوه داوری ربط می‌دهند؟
کسانی که این ایده را دارند از نظر شخصیتی در سطح پایینی قرار دارند البته آنها هم تحت فشارهستند؛ وقتی دستمزد میلیاردی می‌گیرند و عملکرد ضعیفی از خود نشان می‌دهند باید به نحوی این ضعفشان را توجیه کنند و چون از داوران حمایت کافی نمی‌شود، چه کسی بهتر از داور.
آیا درآمد داوران با تلاشی که در این راه از خود به خرج می دهند همخوانی دارد؟
تحت هیچ شرایطی؛ داوران ایرانی شغل دیگری هم دارند مثلا در لیگ های پایین مجبورند از خودشان هزینه کنند که پرداخت دستمزدشان هم نا معلوم است و درکل فقط عشق و علاقه به داوری باعث شده که داوران با جدیت کارشان را ادامه دهند.
بهترین سال داوری شما چه سالی بود؟
سال ۱۳۹۰ که کمیته داوران فدراسیون فوتبال سه بازی با ناظر ویژه انتخاب کرد و من هرسه بازی بهترین امتیاز گرفتم و به لیگ برتر دعوت شدم.
زمانی بوده که از داوری دلسرد شده و تصمیم داشتید که داوری را کنار بگذارید؟
هیچ وقت؛ حتی شب‌هایی که تا صبح از بعضی بی‌مهری‌ها که در حقم می‌شد بیدار بودم.
داوران ایرانی در چه سطحی از کلاس داوری دنیا قرار دارد؟ آیا قابل مقایسه هستند؟
داوران ما در سطح بالایی هستند ولی متاسفانه بعضی از عوامل باعث شده که در دنیا نامی چندان از داوران ایرانی نباشد.
داوری در بوشهر را چگونه می بینید؟
نیاز به حمایت و تلاش بیشتر داوران هست که امیدوارم درآینده‌ای نزدیک شاهد قضاوت داوران بیشتری از استان در لیگ برتر باشیم.
چه تجربیات آموزنده ای دارید که می توانید برای داوران جوان بگویید؟
توکل به خدا، عشق، پشتکار و صداقت در رفتار عوامل موفقیت هر فردی می باشد هیچ وقت دلسرد نشوید شاید به هدف اصلی نرسید ولی در راه رسیدن به هدف به خیلی از چیزهایی که فکرش هم نمی‌کنید می‌رسید.
آیا این توان این را دارید که بعنوان داور بین المللی معرفی شوید؟
چرا که نه، مگر کسی فکرش را می‌کرد که روزی یک داور از جنوبی‌ترین نقطه استان در لیگ برتر ایران قضاوت کند، من همچنان با جدیت و تلاش بیشتر به راهم ادامه می‌دهم.
نقاط ضعف و قدرت داوریتان را در چه می‌بینید؟
این را باید مردم قضاوت کنند ولی به نظر خودم قدرت داوریم در این است که بدون ترس و با شهامت قضاوت می‌کنم و با در نظر داشتن خدا حق کسی را پایمال نمی‌کنم ولی در کل هیچ انسانی از اشتباه مبرا نیست.
برنامه نود چه تاثیری می‌تواند در نحوه قضاوتهای لیگ برتر داشته باشد؟
برنامه نود باعث می‌شود که داوران دقت بیشتری در قضاوت داشته باشند البته اگر کارشناسان داوری به درستی کارشناسی کنند.
بهترین و بدترین خاطره داوریتان؟
بهترین خاطره حضور در کلاس فیفا و دعوت به لیگ برتر و بدترین هم چیزی به یاد ندارم.
الگوی شما در داوری چه کسی است؟
ساندر پل مجارستانی.
دوست دارید که پسرتان هم راه شما را دنبال کند؟
آقا متین خودش تصمیم می گیرد ولی اگر داور شود قطعا پیشرفتش چند برابر من خواهد بود، فاطمه دخترم بیشتر از پسرم فوتبال را دنبال می‌کند.
چه برنامه‌ای برای آینده داوری خود دارید؟
مثل همیشه با توکل به خدا و مطالعه قوانین روز داوری و تمریتات آمادگی جسمانی این راه را ادامه می‌دهم و با افتخار نام شهرم دیر و استانم بوشهر را در فوتبال کشور زنده نگه می‌دارم.
حرف پایانی؟
با سپاس از کسانی که در پیشرفت بنده به نوعی دخیل بودند؛ خدایا چنان کن سرانجام کار که تو خشنود باشی و ما رستگار.
---------------------------------
گفتگو: اسماعیل کشتکار
نظر شما