1- فرهنگ جامعه ايران كه ستون فقرات آن اعتقادات به اصول و مباني اسلام ناب محمدي است، حاصل تعامل و تجربيات قرن ها زندگي توام با فراز و نشيب ملت ايران است كه به صورت امانتي نسل هاي بعدي منتقل مي گردد و مواظبت از آن وظيفه شرعي و وجداني تك تك ايرانيان است.
2- هر يك از افراد جامعه با بهره گيري از اين محيط فرهنگي و با تعامل با علائق، و نيازهاي خود در جريان فعاليت هاي روزمره فردي و اجتماعي خويش، از رهگذر تمامي فعاليت هاي اقتصادي، سياسي و اجتماعي، تغييراتي در اين محيط فرهنگي ايجاد مي كنند.
3- افزايش سن، ارتقاء موقعيت اجتماعي، رشد تحصيلات، قدرت رهبري و نفوذ افراد، جايگاه سازماني، دسترسي به دستگاه هاي ارتباط جمعي و بالاخره نفوذ شخصيتي، تاثيرات فرهنگي افراد را در محيط اجتماعي افزايش مي دهد.
4- همانطور كه تمامي عملكردهاي اجتماعي، سياسي، اقتصادي افراد بر محيط فرهنگي اثر دارد عملكرد تمامي سازمان ها و نهادهاي اجتماعي اعم از سياسي، اقتصادي، قضايي، نظامي و غيره بر محيط فرهنگي جامعه تاثير گذار مي باشد.
5- بهبود شرايط فرهنگي هر جامعه مستلزم:
الف: افزايش توان ارزيابي عملكرد و تاثير فعاليت شخصي افراد در فرهنگ جامعه است.
ب: افزايش توان ارزيابي مديران سازمان هاي مختلف اقتصادي، اجتماعي و سياسي از تاثير كاركرد سازمان آنها در تغييرات فرهنگي جامعه است.
ج: افزايش توان و انگيزه افراد براي اصلاح نقش خود در فرهنگ جامعه است.
6- تحقق چنين تحولي در جامعه، مستلزم سازمان هاي كارآمد فرهنگي است كه عناصر آن، دركي روشن از فرهنگ و فرايندهاي تغيير و تحول آن داشته باشند و به اندازه لازم از خلاقيت و نوآوري در پيشتازي در تحولات اجتماعي برخوردار باشند.
7- از آنجا كه زير ساخت اعتقادي و ارزش هاي كليدي فرهنگ جامعه ايران از اسلام نشات مي گيرد. حضور مسلط نظريه پردازان دين شناس، كه دركي مناسب از شرايط زمان و مكان داشته باشند و از قدرت كافي براي به جريان انداختن انديشه هاي خود در سازمان هاي فرهنگي امروزين برخوردار باشند، ضرورت دارد.
8- تعامل نظام مند و مستمر، بين حوزه هاي علميه و اساتيد متدين دانشگاه ها و سازمان هاي اصلي تحول ساز در فرهنگ جامعه، مثل آموزش و پرورش، صدا و سيما، آموزش عالي و اسلامي امر قطعي و ضروريست.
9- در حوزه مديريت فرهنگ نيز همچون ساير حوزه هاي اقتصادي، سياسي، قضايي، ضرورت وجود مديريت عالي و راهبردي، مديريت ستادي، اجرايي و مديريت هاي عملياتي، بهمراه برنامه هاي بلند مدت و ميان مدت و كوتاه مدت اجتناب ناپذير است، تا بتوان بر اساس آن نظام هاي نظارت و ارزشيابي محتوايي را بر اساس شاخص هاي علمي ابتدا براي سازمان بزرگ و به تدريج براي سازمان هاي كوچك تر طراحي و عملياتي نمود.
10- اندازه گيري ادواري تغييرات در باورها و گرايشات و رفتارهاي مبتني بر آن در تمامي عرصه هاي اخلاقي، اجتماعي، اقتصادي و سياسي در كل جامعه از لوازم قطعي مديريت فرهنگي جامعه است.
اصلي ترين آسيب ها وارده بر فرهنگ جامعه
نا شناخته ماندن تفاوت هاي محتوايي شيوه هاي مديريت در عرصه فرهنگ و انتخاب عناصر مديريتي با گرايشات غالب سياسي يا اقتصادي براي مديريت فرهنگ است در چنين شرايطي اكثر مداخلات دولت ها در حوزه فرهنگ نقشي تخريب كننده پيدا مي كند و نظرات ارتجاعي گذشته بر ضرورت جدايي دين از سياست، در فضاي گفتمان سياسي و فرهنگي جامعه بازگشت پيدا مي كند كه اين روند آغاز شده است.
و با توجه به قدرت و نفوذ دين در جامعه ايران، در چنين شرايطي بحران هاي فكري و سياسي مي بايد، ماجرايي كه در دويست سال اخير ادامه دارد.
چه بايد كرد: جريان هاي سياسي وفادار به اسلام به خاطر خدا، اجازه دهند تا چند وزير آموزش و پرورش، آموزش عالي، ارشاد اسلامي نه بر اساس وابستگي جناحي، و تقسيم قدرت مشابه 27 سال گذشته، كه مبتني بر شناخت افراد از اسلام، آرمان خواهي و قدرت نظريه پردازي در حوزه اجرا، توان اجرايي و درك شرايط امروز ايران و جهن و سلامت نفس و بالاخره توان مديريتي در سازمان هاي بزرگ انتخاب شوند.
نظر شما