"علي نصيريان" در گفت وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر "مهر"، ضمن اشاره به مطلب فوق گفت: در حال حاضر امكانات تئاتر خيلي قديمي و كم است. ساخت سالن، كمك به گروه هاي تئاتر، گروه تئاتر شهرستان ها، اعزام گروه هاي تئاتر به شهرستان ها و بالعكس بايد زياد شود و تمامي اين مسائل بايد در اولويت قرار بگيرد، حتي به اعزام گروه هاي تئاتر به خارج از كشور نيز بايد توجه شود.
وي با اشاره به اين كه يكي از مسائل عمده تئاتر شهرستان ها نبود آموزش است، گفت: متاسفانه امكانات آموزشي، اجرايي، پژوهشي در شهرستان ها ضعيف است يا وجود ندارد. بايد به تئاتر شهرستان ها كمك شود. البته اين مساله به امكانات مالي مربوط است، چرا كه مديران تلاش خود را انجام دادند و كوتاه نيامدند، ولي امكانات مالي كه به فرهنگ و هنر تخصيص يافته، كم است. با اين امكانات نمي توان ايران را پوشش داد و پاسخ جوانان را داد.
وي خاطر نشان كرد: معتقد نيستم كه هر كس كار تئاتر را شروع كرد، فوري بايد به او كمك كرد، اما زماني كه فرد خودش را نشان داد و در اين رابطه از استعداد خوبي برخوردار بود، بايد از او حمايت كرد. چرا كه استحقاق اين كمك را دارد. از سوي ديگر ممكن است اين شرايط باشد، ولي محل اجرا ضعيف باشد. در برخي از شهرستان ها سالن هاي تئاتر ساخته شده است، ولي برخي از جاها از اين امكان محروم هستند. بعضي ها مي گويند كه چون تلويزيون و سينما است، اگر تئاتر نباشد، عيبي ندارد و مهم نيست، در حالي كه تئاتر حيثيت يك شهر است . اعتبار يك شهري كه زنده است به تئاتر است. همان طور كه ما به پارك، كتابخانه يا فضاهاي فرهنگي براي سخنراني ها و همايش ها نياز داريم به تئاتر هم احتياج داريم.
نصيريان در ادامه افزود: جوانان بايد تئاتر كار كنند . البته اين كار بايد مستمر باشد، نه اين كه با يك كار براي جشنواره، تمام شود و ديگر ادامه پيدا نكند . در صورت استمرار است كه استعداد افراد رشد و توسعه پيدا مي كند، در غير اين صورت اشتباه است و استعدادها پرورش پيدا نمي كند.
وي با اشاره به اين كه تلويزيون و سينما يك پديده است و بايد در اين رابطه سرمايه گذاري درستي انجام شود، گفت: با سرمايه گذاري بايد كيفيت كارها را بالا برد. البته در كنار آن هم بايد آزادي هاي اجتماعي، گفتگو و... به وجود بيايد تا گروه ها رشد پيدا كنند و كار خود را روي صحنه ارائه دهند. اين آزادي بايد در چهارچوب مقررات باشد.
وي افزود: آزادي به اين معنا نيست كه هر كس هر كاري كه دوست دارد، انجام دهد، بلكه آزادي در انديشه اي است كه در قيد و بند نباشد و در چهارچوب قوانين و مقررات باشد تا بتواند پيشرفت كند.
وي در پاسخ به اين سوال كه آيا قصد دارد تجارب شخصي خودش را در قالب يك منشور كامل به چاپ برساند، گفت: بله قصد اين كار را دارم و در حال حاضر مشغول جمع آوري يادداشت هاي شخصي ام هستم. البته تجارب شخصي را هر نسلي مي تواند در دوره خودش كسب كند، منتها اين به دليل نيست كه تجربه هاي افراد پيشكسوت به نسل جوان منتقل نشود. اين كار مي تواند به واسطه گفتگو، سمينار، گردهمايي، برگزاري كارگاه ها، نوشتن خاطرات به نسل جوانان انتقال پيدا كند.
نصيريان در ادامه حركت معاونت هنري وزارت ارشاد در دعوت از هنرمندان پيشكسوتان را مثبت ارزيابي كرد و گفت: اين اقدام خوبي بود، چرا كه اين افراد با وجود مشغله هاي فراواني كه دارند، نمي توانستند يكديگر را در تهران ببينند .
نظر شما