به گزارش خبرنگار مهر، کریم بیت سیاح پیش از ظهر امروز سه شنبه در شورای سلامت و امنیت غذایی این شهرستان اظهار کرد: با توجه به اینکه هفت درصد از اختلالات روانی به مزمن تبدیل می شوند، دست کم 71 هزار نفر در اهواز و 240 هزار نفر در کشور دچار اختلالات روانی مزمن هستند.
وی بیماری روانی را «زخم نامرئی» توصیف کرد که آغاز آن مشخص نیست.
بیت سیاح اضافه کرد: 375 نوع بیماری روانی در 17 طبقه تقسیم بندی می شود و بر اساس آمارهای جهانی 20 تا 35 درصد هر جامعه ای دچار اختلالات روانی خفیف تا شدید هستند که شایع ترین آنها اضطراب است. بنابراین بر اساس جمعیت اهواز در خوشبینانه ترین حالت 300 هزار نفر به اختلالات روانی دچار هستند.
وی با اشاره به نگرش اشتباه نسبت به اختلالات روانی در جامعه گفت: «انگ زدن» به مبتلایان این عارضه باعث عدم مراجعه به پزشک می شود و به همین دلیل والدین از ارجاع کودکان خود به مشاور روانی امتناع می کنند. با توجه به اینکه اختلالات روانی در صورت عدم معالجه تا دو سال مزمن می شوند نتیجه عدم مراجعه به پزشک مزمن شدن یک اختلال در کودک خواهد بود و سرانجام آن نیز مشخص نیست.
رئیس سابق بیمارستان روانی سلامت اهواز، اختلالات روانی را بیماری عادی همرده سرماخوردگی و سایر بیماری ها توصیف کرد و افزود: با شناسایی به موقع و درمان مناسب می توان از بسیاری عوارض و هزینه های اجتماعی ناشی از این اختلالات پیشگیری کرد.
سه درصد بودجه برای سلامت روان
کارشناس بهداشت روان مرکز بهداشت شرق اهواز نیز در این نشست گفت: با وجود اهمیت اختلالات روانی فقط سه درصد اعتبارات وزارت بهداشت به این بخش تعلق می گیرد که برای مکاتبات اداری هم کافی نیست.
مهران برون توضیح داد: سلامتي عبارت است از رفاه كامل جسمي، رواني، اجتماعي و معنوي و سلامت روان نیز به معنی احساس دروني خوب بودن، اطمينان از كار آمدي، اتكا به خود، ظرفيت رقابت، تعلق بين نسلي، خود شكوفايي توانايي هاي بالقوه فكري و هيجاني است.
وی موانع ارتقای سلامت روان را مراقبت هاي اوليه سلامت شامل نبود آگاهي، مهارت، آموزش و نظارت بر سلامت روان و توسعه نامناسب زير ساخت ها ؛ موسسات بزرگ در سطح سوم مراقبت از جمله انگ زدن، وضعيت هاي بيمارستاني نامناسب، نقض حقوق انساني و هزينه هاي بالا، درمان و مراقبت نامناسب دانست و افزود: نبود خدمات و عدم كفايت منابع ، كمبود آن دسته از متخصصان و كاركنان بخش سلامت عمومي كه از دانش و مهارت هاي لازم براي اداره اختلالات رواني در تمامي سطوح مراقبت برخوردار باشند همچنین عرضه و توزيع نامناسب دارو هاي روانگردان در تمام سطوح مراقبت و هماهنگي ضعيف بين خدمات، از جمله بين بخش هاي ديگر غير از بخش سلامت از دیگر مشکلات این بخش است.
وی تصریح کرد: با وجودی که 75 درصد سلامتی به سلامت روان وابسته است سه درصد بودجه وزارت بهداشت و درمان به سلامت روان اختصاص داده شد كه نسبت به بار بيماري ها بودجه كافي نيست.
برون با اشاره به تفکر اشتباه نسبت به اختلالات روانی گفت: تفكر همگاني در مورد بيماري هاي رواني اين است که آنها تنبل، ضعيف، كم هوش و در تصميم گيري ناتوان هستند. تصور اين است كه این افراد پر خاشگر و خشن هستند در حالی كه خودشان قربانيان خشونت و سوءرفتار هستند. همچنین فرضيات اشتنباه دیگری وجود دارد كه بيماران رواني از ظرفيت لازم براي به عهده گرفتن مسئوليت ها، مديريت امور و تصميم گيري در مورد زندگي خود برخوردار نيستند.
این کارشناس در ادامه درباره چالش های ارتقای سلامت روان جامعه ايران اظهار کرد: حساسيت كم سياست گزاران و تصميم گيرندگان ارشد كشور، كمي سواد مردم درباره سلامت روان، برنامه ضعيف و ناكافي برای پيشگيري و هماهنگي های ضعيف از اهم این مشکلات است.
وی با اشاره به تدوین «سند سیاست ارتقای سلامت روان» گفت: آموزش مهارتهاي زندگي و فرزند پروري، حمایتهای روانی، اجتماعی در حوادث غیر مترقبه، ارتقای سلامت بهداشت روان در جامعه با نگرش به عدم سوء استفاده از مواد مخدر والكل، ارتقای سلامت بهداشت روان در جامعه از طریق پیشگیری رفتارهای خودکشی، پيگيري كيفيت و كميت ارائه خدمات به مراجعين مركز گذري( D I C) و معتادان سخت در دسترس از برنامه هایی است که در این سند پیش بینی شده است.
نظر شما