داوود اميريان : حمايت از ادبيات پايداري ، يك دروغ بزرگ است

داوود اميريان ، نويسنده معاصر در گفت و گو با خبرنگار ادبي " مهر" با بيان اين مطلب گفت : معمولا در روزهاي هفته دفاع مقدس ، بحث حمايت از ادبيات و هنر متعهد و پديد آورندگان آثاري كه مولفه پايداري دارند ،  به اوج خود مي رسد و رسانه ها هم در اين زمينه اطلاع رساني مي كنند ، اما در مرحله عمل ، متاسفانه هيچ اتفاقي نمي افتد.
اين نويسنده خاطرنشان كرد : ما واقعا توقع حمايت نداريم  و كار خودمان را انجام مي دهيم بدون اين كه به كمك هاي محدود يك سازمان يا بنياد احساس نياز كنيم ، زيرا هدفي فراتر از مسائلي كه مطرح مي شود داريم و حاضر نيستيم آن را با چيزي عوض كنيم ، اما در عين حال نمي توانيم بپذيريم كه عده اي  در اين زمينه كارهاي  تبليغاتي وسيع انجام بدهند  ، در حالي كه اصولا چنين موضوعي از پايه ، صحت و سقم ندارد.
وي كه آثار متعددي با موضوع پايداري  منتشر كرده است ، افزود : چرا بايد از نويسندگان پايداري ، استفاده ابزاري  شود و ما را فقط در روزهاي خاصي جلوي دوربين ببرند؟ آيا نويسندگان پايداري فقط  در مقاطع خاصي حق حرف زدن دارند و بقيه روزهاي سال بايد  در حاشيه باشند؟
اميريان كه فعلا  رمان " دوستان ، خداحافظي نمي كنند " را در كانون پرورش فكري كودكان و نوجوانان زير چاپ دارد ، تصريح كرد : شمارگان پايين كتاب هاي دفاع مقدس و پنهان ماندن آنها از ديد مخاطبان در كتابفروشي ها گوياي بي توجهي به اين حوزه ارزشي است .

طنز در كشور ما با مفهوم واقعي اش شناخته نشده،  مثلا اگر بخواهيم درباره پزشكان ، كار طنز انجام دهيم ، سنديكاي پزشكان موضع مي گيرد و يك موضوع فرهنگي  رنگ و بوي سياسي  پيدا مي كند!

نام گوينده : داوود اميريان

وي كه دستي هم در ادبيات " طنز" دارد ، گفت : در طنز بايد " تابو شكني " شود اما متاسفانه فضاي فعلي جامعه ، اجازه چنين حركتي را به طنز پردازها نمي دهد.
اين نويسنده با بيان اين كه هنوز طنز در كشور ما با مفهوم واقعي اش شناخته نشده است ، افزود : مثلا اگر بخواهيم درباره پزشكان ، كار طنز انجام دهيم ، سنديكاي پزشكان موضع مي گيرد و يك موضوع فرهنگي ، ممكن است  حتي رنگ و بوي سياسي هم پيدا كند!
اميريان با اشاره به اين كه مي توان موقعيت هاي درام را تبديل به طنز كرد ، گفت : به خاطر روحيه اي كه دارم ، نمي توانم طنز را كنار بگذارم.
وي افزود : بزرگان فرهنگ  و عرفان هم از طنز بهره ها گرفته اند و اين موضوع ، دربرخي از آثارشان كاملا مشهود است .
اميريان با تاكيد بر اين كه عمده ترين مشكل طنز امروز ، شيوع بيش از اندازه طنزهاي ژورناليسمي است ، يادآور شد : متاسفانه مردم هم به اين طنزهاي سطحي  كه غالبا در روزنامه ها منتشر مي شود ،  عادت كرده اند .
نويسنده كتاب " رفاقت به سبك تانك "  همچنين از پايان  نگارش  فيلمنامه " من پسر خاله صدام نيستم. . . " خبر داد و گفت : اين فيلمنامه را براي تصويب نهايي به انجمن سينماي دفاع مقدس داده ام.

وي در ارتباط با روند فعلي نشر كتاب كودك در ايران گفت : كتاب هاي بازاري ،  كتاب فروشي ها و باجه هاي روزنامه فروشي  را به قبضه خود درآورده اند  و به شدت مخاطبان اصلي كتاب را آزار مي دهند.

يك ناشر آثار " هري پاتر" را براي ترجمه  به 60  دانشجوي رشته مترجمي زبان انگليسي داده ، كه طبيعتا هر نفر بايد 20 يا 30 صفحه از آن را ترجمه كند ،  حسابش را بكنيد  چه آشي پخته مي شود!

نويسنده دفتر طنز نوجوان" ايرج ، خسته است " افزود : باور اين واقعيت ، خيلي دشوار است كه كتاب " ياس منگولا " چاپ شود و روي پيشخوان كتاب فروشي ها قرار بگيرد ، واقعا چرا ايد اين قدر مخاطب دست كم گرفته شود كه يك موضوع فانتزي ، توسط يك نويسنده و ناشر ، خود را به دنياي واقعي نزديك كند؟
داوود اميريان ، در ادامه صحبت هاي خود به انتشار كتاب هاي ترجمه با هدف سود جويانه اشاره كرد و گفت : يك ناشر در اقدامي بسيار غير منصفانه و فرهنگي ، آثار " هري پاتر " را براي ترجمه  به 60  دانشجوي رشته مترجمي زبان انگليسي  داده  كه طبيعتا هر نفر بايد 20 يا 30 صفحه از آن را ترجمه كند ،  حالا خود شما حسابش را بكنيد  چه آشي پخته مي شود!
وي افزود : اگر براي بهبود وضع موجود ، فكري اساسي نكنيم ، عده محدودي هم كه كتاب مي خوانند ، از اين كالاي فرهنگي گريزان شوند.