ايران وسوريه دو محوراستراتژيك منطقه

سوريه وايران از ديرباز بويژه در طول ربع قرن  گذشته به دليل داشتن مواضع ضد صهيونيستي و پايداري مشترك در برابر نفوذ صهيونيزم در منطقه ، مورد تهاجم تبليغاتي آمريكا قرار دارند.

 كشورسوريه كه در قلب منطقه پر التهاب خاورميانه قرار دارد از سال 1970 زمان به قدرت رسيدن مرحوم حافظ اسد رئيس جمهوري پيشين اين كشور، نقش بسيار فعالي در مسائل مهم منطقه ايفا كرد.حضور فعال سوريه در اتحاديه عرب و سازمان كنفرانس اسلامي و جنبش عدم تعهد در شكل گيري تصميمات مهم منطقه اي وجهاني تاثير فراواني داشته است.

مرحوم حافظ اسد كه به عنوان شخصيتي پراگماتيسم وواقع گرا در جهان عرب مطرح بود در طول دوران رياست جمهوري 30 ساله خود بر سوريه تلاش كرد تا مواضع اعراب را نسبت به انقلاب اسلامي ايران  تعديل كند.

بسياري از كشورهاي عرب منطقه با پيروزي انقلاب اسلامي مواضع خصمانه اي نسبت به اين انقلاب اتخاذ كردند اما مرحوم حافظ اسد پيوسته جمهوري اسلامي ايران را عمق استراتژيكي جهان عرب توصيف مي كرد.در طول جنگ تحميلي عراق عليه ايران برغم وجود مشتركات حزبي ميان بغداد ودمشق،رئيس جمهوري فقيد سوريه مخالفت خود را با حمله رژيم صدام به جمهوري اسلامي اعلام داشت و روابط سوريه با عراق در طول دوران حكومت ديكتاتور سابق بغداد قطع شد.

از سوي ديگر در زمينه مسائل منطقه اي رهبر فقيد سوريه پيوسته كشورهاي عرب را از مذاكره انفرادي با اسرائيل بر حذر مي داشت زيرا اعتقاد داشت كه اعراب اگربطوردسته جمعي با رژيم صهيونيستي مذاكره كنند خواهند توانست با قدرت بيشتري از مواضع خود دفاع كنند.

متاسفانه از سال 1991زماني كه كنفرانس مادريد با حضور كشورهاي عرب ورژيم صهيونيستي تشكيل شد اعراب جداگانه وارد مذاكره شدند كه اين مذاكرات به امضاي قرارداد اسلو ميان سازمان آزاديبخش فلسطين و اسرائيل منجر شد كه نتيجه آن تضييع حقوق ملت فلسطين بود.

پس از مرگ مرحوم حافظ اسد، فرزند وي بشار اسد سياست اصولي پدر خود را ادامه داد وموفق شد جايگاه سوريه را در منطقه حفظ كند.

آمريكا وغرب كه شاهد عدم سازش بشار اسد با اسرائيل بودند تلاش كردند تا از طريق وارد كردن اتهامات به حكومت سوريه ، اين كشوررا درانزوا ي سياسي قراردهند.تصويب قطعنامه 1559 ناظر برضرورت خروج نيروهاي سوريه ازلبنان در چارچوب فشار آمريكا واتحاديه اروپا به اين كشور بود .

هدف ازتصويب اين قطعنامه درحقيقت تضعيف محورمقاومت تهران، دمشق وبيروت بود تا راه نفوذ مجدد رژيم صهيونيستي در منطقه هموار شود. اين تحركات وفشارهاي روز افزون به سوريه ، ايران ولبنان نه تنها به فروپاشي محور تهران، دمشق، بيروت منجر نشد بلكه به تقويت همگرائي اين  سه كشور منجر شد.

در هر حال سفر رئيس جمهوري سوريه به تهران مسلما دستاوردهاي مهمي چه در زمينه سياسي وچه در زمينه اقتصادي براي ايران وسوريه ولبنان خواهد داشت زيرا اين 3 كشور با توجه به شرايط موجود منطقه و جهان به همكاري بيشتري نيازمند هستند.

 موضوع عراق و تهديدات رژيم اسرائيل عليه منطقه ولبنان بطور طبيعي درصدرمذاكرات آقايان احمدي نژاد و بشار اسد روساي جمهوري اسلامي ايران وسوريه خواهد بود ودو كشور مي بايستي  از موضوع عراق به عنوان نقطه قوت براي ادامه همكاري منطقه اي استفاده كنند.