مهدی رمضانی قائم مقام موسسه انتشاراتی الهدی در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: رابطه ایران و افغانستان ریشه تاریخی عمیقی دارد و اتفاقات سیاسی و بین‌المللی هم به این رابطه دامن زده و آن را گسترده‌تر کرده است. حضور گسترده مهاجران افغانی در ایران و دیگر مسائل اجتماعی باعث شده تا برخی از ابعاد فرهنگی رابطه مردم ایران و افغانستان، پنهان باقی بماند، اما عاملی چون زبان فارسی، علقه تاریخی مردم دو کشور را بیشتر کرده است.
وی افزود: زبان فارسی به عنوان یک عامل مشترک بین ایران و افغانستان باید بیشتر مورد بهره‌برداری قرار بگیرد. به دلیل این که زبان فارسی مورد استفاده دو ملت است، آثار فرهنگی کشورمان، بدون هیچ‌گونه دخل و تصرفی قابل عرضه در افغانستان است. یکی از شاخه‌های این بحث مشترک، کتاب و ادبیات است که درباره‌اش غفلت زیادی صورت گرفته است. دوستان ما در موسسه الهدی، برای جلب نظر مسئولین فرهنگی دو کشور به این موضوع، جایزه کتاب بلخ را پایه‌گذاری کردند که امسال نخستین دوره آن را برگزار خواهیم کرد.
قائم مقام موسسه انتشاراتی الهدی در ادامه گفت: در حال حاضر و فعلا، برنامه این جایزه بر این موضوع متمرکز است که آثار منتشرشده در ایران را که درباره افغانستان هستند، مورد بررسی و تقدیر قرار بدهد. می‌توان حالت ایده‌آلی را در نظر گرفت که معادل این جایزه، در افغانستان هم شکل بگیرد و دوستان افغانی هم کتاب‌هایی که در کشورشان درباره ایران چاپ شده، مورد بررسی قرار داده و از آن‌ها تجلیل کنند. در ضمن ما به دنبال این هستیم که افرادی را که در این زمینه فعال بوده‌اند، مورد تقدیر قرار بدهیم.
رمضانی گفت: برای اولین دوره از جایزه، آثار مربوط به بازه زمانی پیروزی انقلاب تا سال 90 را در نظر گرفتیم و در بررسی آثار ملاحظاتی از این دست را که اثر منتشرشده در سال 59 با کتاب چاپ شده در سال 69 یا 70 چه تفاوت‌هایی دارد و در چه شرایطی چاپ شده، در نظر داشتیم. خلاف تصورمان که فکر می‌کردیم تعداد کتاب‌های مورد بررسی در دور اول جایزه محدود خواهد بود، بیش از 500 اثر توسط دبیرخانه، شناسایی شد که بخشی از آن‌ها از آثار شناخته شده هستند. برخی از کتاب‌ها توسط دستگاه‌های مسئول درباره کشور افغانستان به چاپ رسیده‌اند و وارد بازار عمومی کشور نشده‌اند. بخشی از آثار هم در حوزه ادبیات، شعر و داستان جا می‌گیرند. درصدی از آثار از بازار نشر خریداری شده و تعدادی دیگر هم از کتابخانه‌های مختلف جمع‌آوری و در دبیرخانه جایزه مورد بررسی قرار گرفتند که فعالیت دشوار و سختی بود. داوری آثار را هم پیش از شروع به صورت سیال در نظر گرفتیم چون نمی‌دانستیم با چه حجمی از آثار روبرو خواهیم شد.
وی در پایان گفت: آثار ابتدا جمع‌آوری و سپس دسته‌بندی و گروه‌بندی شدند. در حال حاضر هم در حال گذراندن مرحله داوری نهایی هستیم. حجم بیشتر آثار گردآوری شده هم مربوط به حوزه ادبیات و مسائلی از قبیل تصحیح متون است. موضوعاتی چون تاریخ و جغرافیا، سیاست و مسائل اجتماعی هم در رده‌های بعدی قرار می‌گیرند. تعداد نویسندگان و صاحبان اثر هم در هر حوزه برای تقدیر متفاوت خواهد بود. ممکن است در یک حوزه از 5 صاحب اثر تقدیر شود و در زمینه دیگری از 3 نفر.
نظر شما