تاملي بر دومين سالگرد انفجار مقر سازمان ملل در بغداد

لحظاتي پس از بروز حادثه هتل القنات بغداد كه محل استقرار نيروهاي سازمان ملل بود مورد محاصره نيروهاي آمريكا قرار گرفت و رسانه هاي جهان  خبر دادند: "نماينده دبيركل سازمان متحد در عراق مجروح شد" هنوز دقايقي از انتشار اين خبر نگذشته بود كه يك منبع آمريكايي اين حمله را حمله اي انتحاري اعلام كرد و آن را به گروههاي طرفدار صدام حسين نسبت داد.

ظاهرا اين منبع آمريكايي فراموش كرده بود زماني كه يك كشور بدون هيچ دليل موجه به خاك كشور ديگر حمله و آن را اشغال مي كند و بسياري بيگناهان و غيرنظاميان را زخمي و كشته مي نمايد، بايد در انتظار واكنش هايي هم باشد.

در هر حال "سرجيو ميرا دو ملو" نماينده كوفي عنان در بغداد پس از جراحت هاي عميق در اين حادثه جان خود را از دست داد و خيل پيام هاي محكوميت اين حادثه و تسليت به كاركنان و دبير كل سازمان ملل از سراسر جهان گسيل شد.

آمريكا هم مدتي بعد اين حادثه را به گروههاي شبه نظامي و به ويژه گروه انصار الاسلام نسبت داد.

اما نيويورك تايمز در 29 مرداد 1382 و دو روز پس از ايجاد اين حادثه نوشت:  بمب گذاري در مقرسازمان ملل در بغداد نشانه اي جديد از موج فعاليت هاي نيروهاي ضد آمريكايي است كه نشان مي دهد آمريكا قادر نيست نظم عمومي را برقرار كند.

جرج بوش رييس جمهور آمريكا هم كه درتعطيلات و در مزرعه شخصي خود در تگزاس به سر مي برد، بدون اينكه به كشته شدن بي گناهان و دلايل اصلي ايجاد چنين حادثه اي بيانديشد، اعلام كرد: هر نشاني از پيشرفت در عراق سبب برانگيختن خشم تروريست ها و باقي ماندگان رژيم صدام مي شود.  اما آنان نمي توانند جهان متمدن را مرعوب كنند يا آينده عراق را تعيين نمايند.

اما رييس جمهور آمريكا فراموش كرد كه مسئله پيش روي نيروهاي آمريكا در عراق چيزي فراتر از اين موضوعات بود:  به هر حال وقتي مردم عراق شاهد بودند كه نيروهاي آمريكا قادر به حفظ امنيت آنان نيستند و شرايط شان نسبت به دوران ديكتاتوري صدام نه تنها بهتر نشده بلكه وخيم تر نيز شده است،  انزجار آنان از حضور اين نيروها روز به روز افزايش مي يافت.

كوفي عنان دبير كل سازمان ملل در نشست مطبوعاتي كه  پس ازمرگ سرجيو دوملو نماينده ويژه سازمان ملل درعراق درسوئد برگزار  كرد گفت:  اي كاش نيروهاي ائتلافي مي توانستند امنيت درعراق را تامين نمايند و اوضاع سياسي و اقتصادي را با ثبات كنند اما اين عمل از دست نيروهاي آمريكايي برنيامد.

برخي رسانه هاي اروپايي نيز نوشتند: جرج بوش درشرايط كنوني پيش از آنكه خسارت و قرباني شدن بي گناهان در عراق افزايش پيدا كند، بايد اين واقعيت را دريابد كه حل مسئله تروريسم در جهان از راههاي نظامي قابل توجيه، عملي و عاقلانه نيست.

اما جرج بوش هيچ گاه نخواست اين گفته ها را بشنود و هرگز اين واقعيت را درك نكرد و در عراق باقي ماند تا به زعم خود امنيت! را در اين كشور توسعه دهد و هم اكنون با گذشت دو سال از آن زمان فقط تعداد كشته هاي عراقي و آمريكايي را افزايش داده است.

 آمريكائيها به دليل نادانى يا تكبر نتوانستند با ايجاد شرايط بهتر زندگى براي مردم عراق، نزد آنها محبوبيت پيدا كنند.

اين در حالي است كه برخي از كارشناسان خاورميانه نيز اعلام كردند كه احتمال طراحي انفجار دفتر سازمان ملل در بغداد توسط سيا و يا موساد را نبايد ناديده گرفت.

جرج بوش هرگز نخواست صداي جهان را بشنود و انفجار در مقر سازمان ملل در عراق و ديگر حوادث اين كشور را كه منجر به كشته شدن بي گناهان و غير نظاميان شد را به سياست ها و خودسري هاي خود مرتبط كند