آشكار شدن پوتين در اسطرلاب بوش

آمريكا در سومين سال حضورش در عراق 138 هزار نظامي را در اين كشور مستقر كرده است و با توجه به اينكه اين كشور در كويت، بحرين و افغانستان هم نيروهاي عمده اي مستقر كرده ، نوعي نگراني عمومي از عملكرد يكجانبه گرايانه آمريكا و گسترش حوزه نفوذ نظامي اين كشوردر عرصه بين الملل بوجود آمده است.

بخش عمده اين نگراني ها متوجه مخالفين سابق آمريكا مي باشد. دولت روسيه كه به دليل بحرانهاي سياسي و داخلي خود پس از سال 1990 چهره كم فروغي را در صحنه بين المللي داشته ، اكنون احساس مي كند به آن درجه از بازيافت قدرت رسيده كه بتواند در تحولات بين المللي ايفاي نقش نمايد.

اين كشور كه از بزرگترين توليد كنندگان و عرضه كنندگان نفت در جهان مي باشد ، افزايش قيمت نفت در دو سال گذشته و نياز عمده كشورهاي اروپايي و آمريكا به منابع استراتژيك مطمئن و همچنين بازسازي نظامي سياسي فرسوده كمونيستي به مسئولان روسيه اين فرصت را داده است كه بار ديگر در تحولات بي المللي دخالت كنند و حوزه هاي مختلف منافع ملي شان را به نفع رقبا خالي نكنند.

روسها در پانزده سال گذشته در موضعي تدافعي ، عملكرد يكجانبه گرايانه آمريكا را تنها راهكار مقابله با تمام مشكلات بين المللي همچون تروريسم ندانسته و حتي در مسائلي چون گسترش ناتو نيز با احتياط دربرابرآمريكا ظاهر شده است .

اما در برهه زمان كنوني به نظر مي رسد روسها تغيير رويه داده و از موضع تدافعي خود خارج شده اند .

در اين بين تحولاتي چون مسايل هسته اي ايران نيز به روسها امكان مانور دهي داده است .

در مقابل آمريكاييها كه در پانزده سال گذشته عملكرد خود را از موضع تهاجمي تنظيم كرده است . موضعگيري جديد روسها در مورد تحولات فلسطين و عراق را يك مانع بالقوه كه از حالت پتانسيل خود خارج شده مي بيند .

نظر به اينكه آمريكاييها هنوز بسياري از فتوحاتشان را تكميل نكرده اند ، افزايش دژهاي مقاومت در برابر سياستهاي آمريكا ، مشكلات اين كشور را در پيشبرد اهدافش دو چندان خواهد كرد . بر اين اساس تلاش دارند فتوحات انجام شده در پانزده سال گذشته را استحكام بخشند و اظهار نظر مقامات آمريكايي مبني بر آماده نبودن شرايط خروج از عراق و با بهانه قراردادن تروريسم در اين راستا قابل ارزيابي است .

دولتهاي آمريكا و انگليس به دفعات اعلام جدول زماني براي خروج نيروهايشان از عراق را غيرعملي دانسته اند و برقراري روند دموكراتيك دراين كشور را پيش از خروج از عراق لازم دانسته اند .

به نظر مي رسد با توجه به اينكه خشكاندن بهانه هايي كه آمريكا به آن متوسل شده در كوتاه مدت امكانپذير نيست و صرفا زمينه سازي براي استقرار پايگاههاي دايمي اين كشور در خاورميانه به سان ژاپن و كره جنوبي مي باشد ، مسئولان روسي با درك خطر اجرايي شدن اين سياست ، با دامن زدن و كمك جستن از احساسات مردمي عراق مبني بر در اشغال بودن اين كشور سعي دارند تا با تحت فشار قرار دادن دولتمردان آمريكايي ، آنها را در اجراي برنامه هاي مزورانه شان ناكام بگذارند .