"فرهاد توحيدي"، فيلمنامه نويس در گفت و گو با خبرنگار تلويزيون "مهر" ضمن اشاره به مطلب فوق درباره وضعيت طنزهاي تلويزيوني گفت: درحال حاضر ساخت طنزهاي روتين در صدا و سيما به صورت يك وظيفه در آمده است. البته اين مساله از محاسن و معايب زيادي برخوردار است. به عنوان نمونه وقتي مسوولان نياز مخاطبان را به طنز و شادي تشخيص دادند، اين مساله جزء محاسن به شمار مي رود، اما زماني كه اين نياز به يك دستور سازماني يا بخشنامه تبديل شود و به هرترتيب ممكني بايد طنز ساخته شود، در اين صورت كارها نازل مي شود و كيفيت پايين مي آيد، حتي خيلي زود در ميان مخاطبان به فراموشي سپرده مي شود.
وي با اشاره به طنزهايي كه هم اكنون از شبكه هاي مختلف تلويزيون پخش مي شود، گفت: در حال حاضر طنزهاي سخيف و مبتذل ساخته مي شود، حتي برخي از اين طنزها به شعور مخاطبان توهين مي كنند. از سوي ديگر مديران فرهنگي صدا و سيما و سياست گذاران در ارتباط با ساخت مجموعه هاي طنز دقت نمي كنند و نظارت درستي ندارند. اگر توليدات طنز اين گونه پيش برود، مسلماً مخاطبان هم اعتماد خود را به برنامه سازان از دست مي دهند.
وي افزود: زماني از صدا و سيما به عنوان يك دانشگاه تعبير مي شد، ولي اين دانشگاه روز به روز ضعيف ترمي شود. در واقع به شبكه ها انگار وحي شده كه هر شب يك طنز پخش كنند. حتي ما بازيگران طنزي را مي بينيم كه هنوز در بازيگري موفق نيستند، ولي بعد از مدتي كارگردان طنز مي شوند يا برخي فيلمنامه هاي طنز را مي نويسند كه هنوز دست چپ و راست خود را نمي شناسند، در حالي كه هر كاري يك حرمت دارد و نبايد به هرقيمتي كار را توليد كرد.
فيلمنامه نويس فيلم "مجردها" خاطر نشان كرد: متاسفانه ما در توليدات طنز با بحران انديشه روبرو هستيم و خنداندن مخاطبان به هر قيمتي جزء وظايف آقايان شده است. استفاده از تمهيداتي همچون كتك زدن و.... درست نيست، در حالي كه چاه بي انتهاي پخش تلويزيون به دقت نياز دارد. در گذشته تلويزيون كارهايي همچون "دايي جان ناپلئون" را نشان مي داد، ولي حالا اين طور نيست.
وي افزود: تا كنون چند كار خوب پخش شده كه استثناء است. به عنوان نمونه "پيمان قاسم خاني" فيلمنامه مجموعه "پاورچين" را به زيبايي نوشته است، ولي ديگر توليدات طنز ضعيف بوده است. و هيچ حرفي براي گفتن نداشت.
وي با اشاره به اين كه بارها تعاريف مختلفي از طنز شده، گفت: بزرگترين ويژگي طنز، نقد است. در واقع طنز بايد به كاستي ها وارد شود و ساختارهاي پوسيده و ناهنجار را ويران كند تا از طريق اين ويران كردن بتواند نقايص را نشان دهد و بيننده را به فكر وا دارد، چرا كه وظيفه طنز تنها خنداندن تماشاگران نيست.
وي در پاسخ به اين سوال طنزهاي كلامي يا موقعيت، كدام يك مي تواند درارائه پيام موفق باشد، گفت: اگر چه كلام براي ما اهميت دارد، ولي بايد به تصوير هم اهميت دهيم و اين دو بايد با هم تركيب شود و نبايد به تصوير بي اعتنايي كرد. ما مي توانيم از انواع طنز همچون بزن و بكوب و... بهره ببريم. همان طور كه يك زمان مرحوم گل آقا شخصيت هاي مختلفي همچون شاه غلام و... خلق كرد و اين كاراكترها وارد زندگي ادبي ما شد. بنابراين تلفيق طنز كلامي وموقعيت مي تواند به نتيجه مطلوبي ختم شود.
توحيدي درباره اين كه آيا الگو گرفتن از طنزهاي خارجي مناسب است، گفت: الگو گرفتن كار اشتباهي نيست، ولي اين الگو گرفتن زماني ارزش پيدا مي كند كه با ويژگي هاي ملي و بومي ما همخواني داشته باشد.
نظر شما