ابراهیم حسن‌بیگی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه در ادبیات داستانی ایران در سال 92 اتفاق خاصی رخ نداده است که بخواهد در نظر وی برجسته شود اظهار کرد: رویدادهای امسال هم مانند سال‌های قبل بود و کم‌لطفی‌ها به ادبیات داستانی حتی در جوایز ادبی همچون جلال‌آل‌احمد کماکان ادامه یافت. البته به نظرم سال جاری سال فروکش کردن هیجان در ادبیات داستانی هم بود که علت اصلی آن هم فراهم شدن امکان انتشار بسیاری از آثار است که این اواخر شاهد آن هستیم.
وی افزود: در میان نویسندگان شناخته ادبیات دستانی امسال کمتر شاهد انتشار اثر تازه‌ای بودیم. شاید هم باید به این موضوع بگوییم کم کاری نویسندگان، اما با هر اسمی که روی آن بگذاریم، بعید می‌دانم که در سال آینده هم بتوانیم از آنها اسمی و یا اثری را ببینبم.
حسن‌بیگی همچنین به وضعیت تاسف‌بار بنیاد ادبیات داستانی به عنوان تنها نهاد اختصصای فعال در زمینه ادبیات اشاره کرد و گفت: همگام با تغییراتی که در دولت رخ داد این بنیاد و فعالیت آن به رکود رفت و در نهایت با استعفای مدیر عامل آن وضعیت وخیمی پیدا کرد. این بنیاد می‌توانست برای اهالی ادبیات همچون بنیاد سینمایی فارابی برای اهالی سینما باشد اما اخباری شنیده می‌شود که گویا آن را می‌خواهند به بنیاد شعر و ادب تبدیل کنند و این مساله قطعا منجر به تامین نشدن نیاز و خواست و اهالی ادبیات داستانی توسط آن می‌شود.
نویسنده تقدیر شده در سیزدهمین دوره جایزه ادبی شهید غنی‌پور تاکید کرد: از منظر یک نویسنده معتقدم بستر فعلی ادبیات داستانی در ایران شاداب نیست و هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد که به واسطه آن بتوانیم مدعی دمیدن خون تازه در رگ ادبیات داستانی باشیم.
وی افزود: ما در جشنواره فیلم فجر هر ساله می‌بینیم که آثار تولید شده توسط سینماگران در طول یک سال مورد قضاوت قرار می‌گیرد اما این کارکرد در ادبیات داستانی جواب نداده است. دلیلش هم این است که نویسنده نگاهش مستقیم به جامعه است و اهل جشنواره و تولید اثر برای آن به طور طبیعی نیست.
حسن‌بیگی افزود: متاسفم که باید بگویم هیچ وقت در جامعه ما سراغ از نویسنده‌ای گرفته نمی‌شود که مثلا چرا چند سال است نمی‌نویسی و یا اگر می‌نویسی چرا منتشر نمی‌شود اما اگر یک سال تولیدات سینمای ما کم شود همه به سراغ سینما و سینماگر می‌روند و می‌پرسند چرا؟
وی تاکید کرد: دولت رصد کننده وضعیت امروز سینمای ایران است و برای کاهش تولیدات سینمایی دغدغه دارد اما هیچ وقت در مقابل کم شدن تعداد رمان‌های منتشر شده در جامعه احساس مسئولیت نمی‌کند و حتی سوال نمی‌کند که علتش چیست. این وضع است که تاسف بار است.
نظر شما