به گزارش خبرنگار مهر، در نوشتاری که از آیت الله العظمی لطف الله صافی گلپلیگانی به مناسبت میلاد امام رضا(ع) منتشر شد آمده است:
اللّهم صلّ علی علی بن موسی الرضا المرتضی الإمام التقی النقی و حجّتك علی من فوق الأرض و من تحت الثّری الصّدیق الشهید صلوة تامّة متواترة.
سخن به ذكر تو آراستن مراد اين است كه پيش اهل هنـر، منصبي بود ما را
و گر نه منقبت آفتاب معلوم است چه حاجتست به مشّاطه روي زيبا را
مگر مي‌توان درباره شخصيّت عظیم و فضایل بی منتهای عالم آل محمد صلی الله علیه و آله، سخن گفت؟ درست مثل اينكه همه ابناي بشر در كنار اقيانوسی بيكران ايستاده و مقداري اندک از آب در كف گرفته و بخواهند آن را به رخ اقيانوس بكشند. چه خيال باطلي!
آيا همه دانشمندان و بزرگان كه علم و دانش آنها محدود و اندك است، درباره حضرت علی بن موسی الرضا علیه الصلوة و السلام مي‌توانند مطلبي بگويند؟
البتّه دانشمندان، نویسندگان، ادبای عالم و شعرای جهان و مادحين بزرگی که با زبان‌هاي گوناگون هر كدام توانسته‌اند ذرّه‌اي اندك از مكنونات قلبي خود را به آستان ملک پاسبان آن حضرت تقديم نموده و عرض ادب نمايند، همه و همه زبان حالشان اين است كه:
أهدت سليمانَ يوم النَّحل نملتة رِجلَ الجراد الّتي قَد كَانَ في فيها
ترنّمت بفصيح القول و اعتذرت إنّ الهــدايا عَلي مِقـدارِ مُهديها
بلی! باید در مقابل فضایل بی نهایت حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیة و الثناء، جبهه خضوع بر زمین سایید و اعتراف به عجز در برابر وصف مکارم اخلاقی آن حضرت نمود و البته از باب: «آب دريا را اگر نتوان كشيد * هم به قدر تشنگي بايد چشيد» چند جمله ای را تقدیم می نمایم:
براي جامعه اسلامي و همه جوامع انساني، هيچ چيزي مانند آشنايي با سيره و مکتب اهل البیت(ع) نمی تواند آموزنده‌تر و سازنده‌تر باشد و باید آن را بايد به عنوان يک علم بزرگ جهاني، بلکه بالاتر معرفي نمود که مسلمانان و جامعه بشريت نيازمند شناخت بيشتر اين سيره جامع الجوانب و عميق المعاني و پژوهش و درس و بحث و کاوش در آن مي‌باشند، که مفيدتر از آن براي اين‌که سرمشق سبک زندگي و راهنماي سير به سوي تعالي و آگاهي و منش‌هاي نيکو و رفتار و کردار پاک و انديشه‌هاي تابناک باشد وجود ندارد، و همه شئون حيات مادّي و معنوي و روحي و جسماني بشر را فراگرفته است.
معرفت اين سيره، علم است و نه يک علم که علوم بسيار، که همه در داخل اين علم تدريس مي‌شود، و عالم غيب و شهود را معني و تفسير مي‌نمايد.
اگر چه همه ائمه طاهرین (ع) نور واحدند و خداوند متعال، آسمان‌ها و زمین را به سبب وجود آنها خلق كرده است، لیكن هر كدام از آن بزرگواران در زمان و عصر خودشان ظهور و ویژگی خاصی نشان دادند، به طور مثال و به مناسبت ایام میلاد با برکت حضرت علی بن موسی الرضا(ع)، باید بگوییم به واسطه وجود مبارك آن حضرت در آن شرایط و اوضاع بعد از حضرت موسی بن جعفر (ع) و جریان زندانی‌شدن پدر بزرگوارشان كه جریان خاصّی پدید آمده بود و موضع و موقعیت شیعه ضعیف شده بود، همه آن ضعف‌ها مبدّل به قوّت شد و مذهب دوباره تشیید شد. در زمان آن بزرگوار، ظهور علمی ایشان فوق العاده بود و به همین سبب ایشان را عالم آل محمد(ع) لقب داده‌اند.
شما مباحثات آن حضرت را با سران ادیان و مذاهب دیگر ملاحظه كنید. مطالب و علومی كه از ایشان صادر شده است همه برای احیاء امر دین فوق العاده مؤثر واقع شده است.
آن حضرت از مدینه تا مرو هم كه تشریف می‌آوردند، با حضور و وجود مباركشان همه جا موج ولایت اهل بیت(ع) ظهور پیدا می‌كرد، مردم متوجه به اهل بیت(ع) می‌شدند و حقّانیت آن حضرات بر همه نمایان می‌گشت.
در همین مسافرت امام رضا(ع) به خراسان، بهترین فرصت پیش آمد تا علوم و معارف اسلام ـ كه در نزد امامان، موجود بود و از مواريث نبوّت به شمار مي‌رفت ـ منتشر شود و در دسترس علما و دانشمندان قرار گيرد.
عصر مأمون، سرآغاز آشنايي مسلمانان با اصطلاحات و مكتب‌هاي فلسفي بود كه به واسطه ترجمه كتب فلسفي به زبان عربي، صورت گرفت و مأمون نيز از اين برخورد استفاده کرده و شخصاً آن را ترويج و تشويق مي‌كرد و در نتيجه نابساماني‌هاي فكري و القاي شبهات و اشكالات، در عقايد و مسايل اسلامي زياد گرديد؛ و از سوي ديگر، بحث ومناظره بين مسلمانان و علماي اديان ديگر نيز توسعه يافت و مباحثات مذهبي رايج گرديد.
حضرت رضا(ع) براي حفظ عقايد مسلمانان و ردّ هر گونه شبهه و شكّ و ايراد و نيز راهنمايي علما، مجاهدت‌هاي فراواني فرمودند، و شخصاً با دانشمندان بزرگِ اديانِ مختلف، مباحثه كرده و آنها را محكوم و مُجاب كردند؛ كه صورت آن جلسات مباحثه و مناظره، در كتب تاريخ و حديث، ثبت و ضبط گرديد؛ و امروزه يكي از ذخاير مهمّ علمي در فنّ احتجاج و استدلال و اثبات عقايد محسوب مي‌شود و همواره مورد استفاده علما و دانشمندان بوده و خواهد بود.
آوازه علم و فضل آن حضرت، جهان اسلام را پر كرد و اين سفر با همه افاضات علمي، معارف ديني و علوم اسلام و عقايد و فقه را تجديد كرد و به واسطه همين مطلب است كه آن حضرت را «مجدّد رأس مأة ثانية»(1) خوانده اند.
در كتاب عيون اخبار الرّضا كه كمتر از يك قرن، بعد از رحلت آن حضرت تأليف گرديده، از سندهاي عالي و معتبر استفاده شده است، و از اين رو، اين كتاب عظمت مقام علم و جلالت و موقعيت بي نظير امام را تا حدّي بيان نموده است.
مشايخ علماي سنّت نيز به آن حضرت، ارادت مي‌ورزيدند و ايشان را يكي از اولياي بزرگ مي‌شمردند و در مدح آن حضرت، اشعار و قصايد بسياري سروده‌اند.
غرض این‌كه آثار و بركات وجود مبارك حضرت رضا(ع) و موقعیتی كه برای ایشان فراهم شد، بیشتر از آن است كه انسان توان تصوّر آن را داشته باشد.
پس، سزاوار است که زمین ادب ببوسیم، و خداوند متعال را به نعمت ولایت آن حضرت و آباء طاهرین و ذرّیه بزرگوارش تا حضرت صاحب وقت ولیّ عصر و مالک امر مولانا المهدی ارواح العالمین له الفداء حمد و سپاس بگوییم.
در پایان چند بیتی را به محضر والای آن امام همام تقدیم می دارم امّید است مقبول آن درگاه ملک پاسبان قرار گیرد:
الا یا عـلی بن موسی الرضا * امــــان خـلائق، امین خدا
ایا عالم آل و عِدل كتاب * ظهور مقامات اهل كساء
شمایید آیات و اسماء حق * هدایت‌فزا و جهالت‌زدا
خدا را شما بنده مخلَصید * به تسلیم و تفویض و صبر و رضا
به لطفی صافی به لطف شما * سِزَد لطف و احسان و جود و عطا
نظر شما