نظام سياسي جهان در برداري معكوس از سيستم انتخاباتي پيشرفته

با برگزاري انتخابات 18 سپتامبر آلمان و اعلام نتايج آن ، عدم دستيابي احزاب به كسب آراي لازم براي تشكيل كابينه ، گزينه مذاكره براي دستيابي به ائتلاف پايدار را در پيش روي احزاب قرار داده است . اما اين گزينه تاكنون نتيجه اي راهگشا براي نظام سياسي نبوده است . 

نتايج انتخاباتي آلمان به گونه اي رقم خورده است كه در آن دو حزب بزرگ دموكرات مسيحي به رهبري " آنجلا مركل" و سوسيال دموكرات به رهبري گرهارد "شرودر" در دو راهي ائتلاف با يكديگر و يا ائتلاف با دو حزب كوچكتر قرار گرفته اند . اما هر دو راه تاكنون به دليل اختلاف نظر رهبران احزاب با بن بست مواجه شده است.

همسو نبودن تفكرات احزاب كوچك با احزاب بزرگ و اختلاف بر سر تعيين صدراعظمي ما بين دو حزب بزرگ از جمله دلايل ناكامي ائتلاف ها بوده است . رهبر حزب دموكرات آزاد يعني سومين حزب بزرگ آلمان ، بر حسب شعار تبليغاتي و مرام حزبي مخالف اتحاد با حزب سوسيال دموكرات است و از طرف ديگر فاقد راي لازم براي ائتلاف با حزب دموكرات مسيحي به منظور جلب اكثريت پارلمان و دولت هستند . 

بن بست ايجاد شده در آلمان محصول سيستم انتخاباتي چند حزبي است كه بر اساس آن شالوده نظام سياسي اين كشور ريخته مي شود . 

درسيستم چند حزبي هيچ يك از احزاب قادر به تحصيل اكثريت در پارلمان نيست و لذا احزاب ناچارا به ائتلاف روي مي آورند . اين امر خود زمينه بي ثباتي را فراهم مي آورد . از آنروي كه هر يك از احزاب بدنبال منافع خود و يا موكلانشان هستند و مسئوليت تشكيل دولت تنها از طريق ائتلاف ميسر مي شود امكان دستيابي به سياستي منسجم بسيار دشوار مي شود . 

سيستم انتخاباتي چند حزبي اگرچه عادلانه ترين سيستم در نحوه تخصيص كرسي هاي پارلماني است ليكن در عمل با مشكل روبرو مي شود . يكي از اين مشكلات نفوذ احزاب كوچك و افراطي است كه به نوبه خود ايجاد انتلاف را دشوار و بي ثبات مي سازد . زيرا جهت كسب اكثريت پارلماني و تشكيل دولت نياز به مشاركت تعداد بيشتري از احزاب در ائتلاف است و تجميع اين مرام هاي حزبي با دشواري صورت مي گيرد و زودتر از ساير سيستم هاي انتخاباتي با شكست مواجه مي شود . 

آلمان در حال حاضر با پيامدهاي اين سيستم انتخاباتي مواجه است . تقسيم شدن 30 درصد آراء  در بين احزاب كوچك و عمدتا افراطي حزب سبزها ، حزب چپهاي جديد ، حزب دموكراتهاي آزاد و حزب كمونيست و اختلاف ديدگاهي شان راه را براي رسيدن به تفاهم با مشكل مواجه كرده است .

ضعف در سيستمهاي انتخاباتي تنها مختص به سيستم انتخاباتي چند حزبي و يا جامعه آلمان نيست  . انگلستان و آمريكا هم به عنوان مدعيان دموكراسي و نظامهاي جامع با معضلات مشابه روبرو بوده اند . در انتخابات سال جاري انگلستان، حزب كارگر تنها با 36 درصد آرا كابينه را بدست گرفت و در سال 2000 دولت جرج بوش در حالي كه از نظر تعداد آرا جمعيتي نسبت به رقيب خود عقب بود ، بر مسند قدرت تكيه زد . در موارد ذكر شده اگر تقلب انتخاباتي و ابزارهاي تبليغاتي را زير سوال نبريم عدالت سياسي خود به خود زير سوال مي رود و حكومت اقليت را بر اكثريت فراهم مي سازد .  

روز سه شنبه احزاب رقيب آلمان براي بار سوم گرد هم آمدند تا به تفاهم نهايي دست يابند .صرفنظر از نتيجه مذاكرات ، آنچه كه مبرهن است ضعف سيستم هاي انتخاباتي رايج در نظام هاي سياسي جهان است كه حتي كشورهاي پيشرفته را نيز از اين امر مصون نگه نداشته است . به رغم آنكه هر روز نظامهاي سياسي جهان دم از دموكراسي مي زنند و نظامهاي توتاليتر به حاشيه رانده مي شوند اما به موازات آن سيستمهاي انتخاباتي پيشرفت و تغيير و تحولي نيافته است .