اين شاعر و محقق ادبيات ، درگفت وگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بيان اين مطلب افزود : اگر ما تابع اين قانون شويم به نفع مان است زيرا همان طور كه ما حق مولف را براي ترجمه اثرشان مي پردازيم آنان نيز با ما همين طور رفتار خواهند كرد، مثلا بسياري از آثار شاعران و نويسندگان ما به زبانهاي مختلف ترجمه شده است اما چون ما تابع اين قانون نيستيم آنان نيز خود را مقيد به رعايت اين قانون در قبال ما نمي دانند و حق و حقوق ما نيزضايع مي شود و حتي ما نمي توانيم اعتراض كنيم چون خود مقيد نيستيم و اين قانون را رعايت نمي كنيم .
رضا اسماعيلي خاطرنشان ساخت : طبيعتا اگر نويسنده اي راضي نباشد كه اثرش به زبان ديگري ترجمه شود، فكرمي كنم تا حدودي بايد حق را به مولف داد و حرمت آن را حفظ كرد ، به گمان من نگراني مولفين خارجي و نويسندگاني كه مايل نيستند آثارشان به زبان ديگر ترجمه شود بحث " امانتداري در يك اثر هنري " است . آنان بايد اين اطمينان را داشته باشد كه اصالت اثر ادبي وقتي به زبان ديگر برگردانيده مي شود حفظ مي شود و اين امر به شايستگي مترجم و تسلط آن به دو زبان مبدا و مقصد باز مي گردد.
اگر قرار بر اين باشد كه هسته اي قبل از ترجمه آثار را مورد بررسي قرار دهند بايد افرادي كارشناس و زبده باشند كه اطلاعات كافي در مورد علوم ادبي و زبان شناسي داشته باشند |
رضا اسماعيلي درپايان گفت وگو با مهر، ياد آور شد : اين افراد اگر از وجه هنري و ادبي ، امور را مورد توجه قرار دهند حركت خوبي است اما اگر بخواهند نقش ترمز را بازي كنند و بر اساس مسائل جناحي و ... وارد كار شوند كه مثلا اين اثر با عقايد فكري ما مغايرت دارد و اجازه ترجمه ندارد و ... طبيعتا مقبول و مطلوب نيست ، بنابراين در اين كار بايد با ظرافت عمل كنيم كه يك هسته كارشناسانه شكل گيرد و افراد شاخص و برجسته اي بر اين هسته ارزيابي و انتخاب شوند و اگر اين اتفاق بيافتد مي تواند در امر ترجمه مثمرثمر باشد.
نظر شما