به گزارش خبرنگار مهر، محمدحسن فرح بخشیان متخلص به ژولیده نیشابوری را اگر بزرگترین شاعر آیینی کشور در چند دهه گذشته ندانیم قطعا یکی از برجسته ترین و ماندگارترین شعرای انقلابی کشور محسوب می شود.
نام ژولیده نیشابوری فقط در میان مردم ورامین و نیشابور آشنا نیست بلکه در دورافتاده ترین نقاط کشور نیز اشعار و سروده های این شاعر نامی و متدین کشوری مورد استفاده قرار گرفته و در مجالس دینی و انقلابی خوانده می شود و اغلب مداحان و سخنرانان برجسته کشور جایگاه ویژه ای را برای این مرد بزرگ شعر و ادب فارسی قائل هستند.
قطعا اگر بخواهیم یکی از شاعران مظلوم کشور که حقش در زمان حیات و پس از وفاتش ادا نشد و آنگونه که باید در میان نوجوانان و جوانان کشور مطرح نگردید را معرفی کنیم باید بر روی نام ژولیده نیشابوری متمرکز و از زوایای زندگی وی سخن بگوییم.
خوابی که ژولیده نیشابوری در کودکی دید
نوزدهم مهرماه 1386 یکی از روزهای فراموش نشدنی در تاریخ فرهنگی و اجتماعی شهرستان ورامین و کشور است زیرا در این روز یکی از بزرگترین شاعران مذهبی و آیینی کشور پس از تحمل درد و رنج بیماری به دیدار حق شتافت و مشتاقان خود را از اشعار و سروده هایش محروم کرد.
محمدحسن فرح بخشیان از زمان کودکی به شعر و سرودن اشعار انقلابی علاقه پیدا کرد. به گفته خودش از ۱۲ سالگی و پس از آنکه شبی در خواب دید، شخصی او را به شعر گفتن تشویق می کند، سرودن شعر را آغاز کرد.
از زمان آغاز نهضت امام خمینی(ره) در 15 خرداد سال 1342 با اینکه تنها 22 سال سن داشت اما با سرودن اشعار انقلابی و حماسی در حمایت از امام(ره)، وارد فعالیتهای انقلابی شد و تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی، بیش از سه بار توسط رژیم شاه زندانی و مورد ضرب و شتم قرار گرفت و بیش از چهار سال از زندگی خود را در زندان سپری کرد.
ماجرای دادن لقب ژولیده به فرح بخشیان
لقب "ژولیدهٔ شوریدهٔ خاکی" را آیت الله طالقانی زمانی که برای اولین‌بار او را در زندان ملاقات کرده بود برای خطاب کردنش استفاده کرده بود و در دیدارهای بعدی، لقب «ژولیده» را برای او برگزیده بود.
وی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی مدتی را به ورامین مهاجرت کرد و در دیار 15 خرداد سکنی گزید اما از سال 1368 برای همیشه به ورامین آمد و به مدت 18 سال در میان وارثان قیام 15 خرداد ماند و همه مردم از اشعار و سروده هایش بهره گرفتند.
اگرچه ژولیده نیشابوری از میان مردم ورامین و ایران پرکشید اما آثار و سروده هایش در مجموعه هایی نظیر «گلبانگ عشق»، «ای قلبها بسوزید»، «ای چشمها بگریید»، «چه کنم، دام می‌سوزد» به یادگار ماند و برخی از این کتب که مشتمل بر 30 جلد می شود، ده ها بار تجدید چاپ شده است.
اشعار و سروده های ژولیده در حوزه طنز
حسین قرائی نیز چندی پیش و در گفتگو با خبرنگاران اظهار داشت: ژولیده در حوزه‌های شعر کودک، شعر آیینی، شعر عاطفی، شعر انقلابی و شعر اجتماعی اشعاری دارد و همچنین طنز یکی از ویژگی‌های اشعار اوست که تاکنون کمتر به آن توجه شده است.
این هنرمند و شاعر افزود: اغلب اشعار و نوحه‌های معروفی که توسط مداحان خوانده می‌شوند از سروده‌های این شاعرند، متأسفانه 70 درصد آثار این شاعر در دسترس نیست.
اگرچه پس از فوت این شاعر بزرگ، برخی معتقد بودند که وی باید در زادگاهش به خاک سپرده شود اما بر اساس وصیت ژولیده، پیکر پاک این پدر شهید در گلزار شهدای حسین رضا ورامین به خاک سپرده شد و مسئولان ورامین نیز قول دادند تا مقبره ای در خور نام این شاعر ایجاد کنند.
ژولیده نیشابوری از شاعران بزرگ آیینی کشور است
حتی سرپرست وقت اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ورامین در سال 1386 در گفتگو با خبرنگاران اظهار داشت: بزودي آرامگاه ويژه شاعر ژوليده بنا مي شود و از هنرمندان و شاگردان آن فقيد سعيد مي خواهيم طرحهاي خود را براي ساخت آرامگاه به اداره فرهنگ ارشاد ورامين ارسال كنند.
اما پس از گذشت بیش از هفت سال از درگذشت یکی از برجسته ترین شاعران آیینی کشور، هنوز مقبره و آرامگاه در خور شأن این شاعر احداث نشده و همین امر باعث انتقاد برخی از اصحاب فرهنگ و هنر و امام جمعه موقت ورامین شد.
حجت الاسلام سید محسن محمودی چندی پیش در دیدار با اعضای شهردای و شورای اسلامی شهر ورامین با انتقاد از عدم توجه به آرامگاه ژولیده نیشابوری تأکید کرد: ژولیده نیشابوری از شاعران بزرگ آیینی کشور است به همین خاطر باید توسط مسئولان، آرامگاهی در خور شان احداث و از مقام فرهنگی و ادبی وی تقدیر شود.
برخی مسئولان ورامین پاسخگو نیستند
حسین فرحبخشیان نیز با انتقاد از بی توجهی برخی مسئولان شهرستان ورامین نسبت به احداث و بازسازی آرامگاه ژولیده نیشابوری در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: در زمان فوت پدرم برخی از دوستان و اصحاب هنر در کشور معتقد بودند که باید پیکر ژولیده نیشابوری به زادگاهش منتقل شود اما بر اساس دلبستگی خانواده به شهرستان ورامین و وصیت پدر، مقرر شد وی در ورامین به خاک سپرده شود.
فرزند ژولیده نیشابوری افزود: در همان زمان مسئولان شهرستان ورامین قول دادند تا مقبره و آرامگاه در خور شأنی را برای این شاعر نام آور ساخته و راه اندازی کنند اما اکنون پس از گذشت هفت سال هنوز کار مهمی صورت نگرفته و برخی مسئولان عوض شده و یا پاسخگو نیستند.
----------------
گزارش از سید محمدحسن محمودی
نظر شما