سیران برای آقای وزیر سرود نخواند

مجله مهر : بخاری مدرسه شین آباد که شعله کشید، بچه‌ها ی کلاس که در محاصره آتش قرار گرفتند، سوخته‌های درجه دو و سه که در بیمارستان بستری شدند و باندهای قهوه‌ای که نشست روی تاول‌های دردناکشان، تازه خبر از روی نیمکت‌های دود گرفته و لنگه کفش‌های جامانده در حادثه گذشت و رسید به ما که نمی‌دانستیم هنوز بخاری نفتی‌ها می‌توانند قاتل جان شاگرد مدرسه‌ای‌ها باشند. و خبر رسید به گوش آقای وزیر که قرار بود مسوول آموزش و پرورش باشد و پاسخگوی انگشت‌های کوچک تاول زده و پوست‌های نازک از حرارت چروک شده.

آقای وزیر خودش را رساند به بیمارستانی که بچه‌های شین آباد در آن بستری بودند بچه‌هایی که برای اولین بار وزیر می‌دیدند، رییس می‌دیدند. بچه‌ها از حنجره‌های سوخته و نفس‌های منقطعشان مایه گذاشتند و برای آقای وزیر سرود خواندند و حتی ورزش کردند. آن‌ها قرار بود به مسوولین روحیه بدهند. باید آن‌ها را از نگرانی در می‌آوردند. آن قدر که آقای وزیر احساس خوشبختی بکند و بگوید: «خوشبختانه حال بچه‌ها تغییر کرده و کسانی که در ارومیه بودند بلند شدند ورزش کردند و سرود خواندند«.

بچه‌های مدرسهٔ تازه ساز اما غیر استاندارد شین آباد رسم مهمان نوازی را خوب به جا آوردند. آن‌ها خاطرآقای وزیر را راحت کردند. حتی پدر و مادر‌هایشان با صبر و نجابتشان او را شرمنده خود کردند.

 اما «سیران یگانی» جلوی پای آقای وزیر نایستاد و سرود نخواند. سیران یگانی با ۴۵درصد سوختگی و مشکلات شدید تنفسی به خاطر تنفس گازهای سمی وقتی همکلاسی‌هایش سرود می‌خواندند، در حال دست و پنجه نرم کردن با نفس‌هایی بود که بالا نمی‌آمد. وقتی آقای وزیر وعده می‌داد که بچه‌ها یه زودی به اجتماع بر می‌گردند، سیران مچاله‌تر از کیف و کتاب‌های سوخته‌اش پلک‌های تاول زده‌اش را برای همیشه می‌بست. آقای وزیر که به پایتخت برگشت، سیران هم درگذشت.

اگرچه همه هموطنان در جای جای ایران، از ترک و کرد و فارس و بلوچ گرفته تا شیعه و سنی و ارمنی و مسیحی و ... در غم از دست دادن  "سیران" گریان شدند و سوء عملکرد و سهل انگاری برخی مسئولین این تاثر را دوچندان می کرد اما در طرف دیگر عده ای ظاهراً از این حادثه دردناک خوشحال و ذوق زده شده اند.

همانهایی را که در رسانه هایشان سوژه جدیدی برای سناریوسازی علیه ایران بدست آورده اند . تا با شعارهای دروغین و با تحریک احساسات مردم،نقشه جدیدی را برای ایجاد تفرقه در کشور طراحی کنند.

این مدعیان دروغین ظاهرا فراموش کرده اند که اربابانشان باتحریمهای غیر انسانی نظیر ممنوعیت ورود دارو برای  بیماران صعب العلاج جان هزاران کودک معصوم مانند "سیران" را تهدید می کنند

وچنین ژستهای انسان دوستانه بر سیمای رسانه هایی که با تبلیغاتشان راه کشته شدن هزاران کودک معصوم در غزه، عراق و افغانستان را هموار نمودند، چقدرغریبی می کند..