به گزارش ایسنا، حسن روحانی در سخنرانی مهرماه گذشته خود در شصت و هشتمین مجمع عمومی سازمان ملل، پیشنهاد «جهان ضد خشونت و افراطی‌گری» را مطرح کرده بود.
در این قطعنامه که چهارشنبه با رأی قاطع 190 کشور جهان و اجماعی کم‌سابقه به تصویب رسید و تنها رژیم صهیونیستی به آن رأی منفی داد، از تمامی کشورهای عضو، نهادهای سازمان ملل و سایر سازمان‌های بین‌المللی و غیردولتی خواسته شده تا سیاست‌های جدیدی را با هدف مبارزه با خشونت و افراطی‌گری تدوین و راه‌های عملی مقابله با آن را از طریق آموزش و فعال کردن جوامع و نهادهای اجتماعی معرفی کنند.
مفاد و اهداف قطعنامه
به گزارش ایسنا به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست جمهوری، رییس جمهوری اسلامی ایران در این قطعنامه با تاکید بر این واقعیت که جنگ‌ها و درگیری‌های مسلحانه می‌توانند منجر به خصومت بیشتر و گسترش خشونت و رنجش انسان‌ها شود، موارد چهارده‌گانه‌ای که محتوای اصلی آن، تعهد همه کشورها به مفاد منشور سازمان ملل متحد، محکومیت حمله به غیرنظامیان از جمله کودکان و زنان، جلوگیری از حمله به اماکن مقدس، حرم‌ها و مراکز فرهنگی، اتحاد جهانی برای مقابله با خشونت‌های قومی، مذهبی و فرهنگی، محکومیت انواع خشونت علیه جامعه زنان و محکومیت نفرت ناشی از ملی‌گرایی و سواستفاده از دین است را خواستار شد.
بر اساس بند چهاردهم قطعنامه پیشنهادی ایران، دبیرکل سازمان ملل مکلف شده است در هفتادمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل (دو سال دیگر) گزارش خود را درباره اقداماتی عملی این نهاد بین‌المللی برای اجرای قطعنامه یادشده که خواهان جهانی بدون افراط گرایی و خشونت‌طلبی است، به اعضای مجمع گزارش دهد.
این قطعنامه راه را برای ملت‌ها، دولت‌ها و گروه‌های حقوق بشری و مدنی باز می‌کند تا با برگزاری همایش‌ها و نشست‌های تخصصی، راهکارهای عملی و جدیدی را برای خاتمه دادن به افراط گرایی توأم با خشونت در جهان که پیامدهای بسیار منفی برای توسعه اقتصادی و فرهنگی به همراه داشته است، بیابند.
بررسی نتایج اقدامات افراط گرایانه و تندروی‌های توأم با خشونت در نقاط مختلف جهان بویژه در سوریه نشان می‌دهد، افراطی‌گری موجب افزایش فقر، آوارگی، گرسنگی و همچنین تشدید نفرت بین گروه‌ها و اقوام مختلف شده است.
هرچند که قطعنامه‌های سازمان ملل برخلاف قطعنامه‌های شورای امنیت لازم‌الاجرا نیست، اما سازمان ملل می‌تواند در کنار سایر گروه‌های جغرافیایی همچون جنبش عدم تعهد، گروه‌های آمریکای لاتین، آفریقا و سازمان همکاری‌های اسلامی با اتخاذ راهکاری مناسب، زمینه را برای برچیدن پدیده خشونت‌گرایی و تروریسم فراهم کنند.
اهتمام سازمان ملل، اجماع جهانی و همکاری دولت و گروه‌های مختلف با هدایت جمهوری اسلامی ایران که با پیشنهاد قطعنامه و تصویب آن در صحن علنی مجمع عمومی، پرچمدار این حرکت در جهان شناخته می‌شود، می‌توان ابتکار عمل را از برخی قدرت‌های بزرگی که برای توسعه نفوذ و قدرت‌طلبی‌های خود، در نقاط مختلف جهان گروه‌های افراط گرا و تروریست پرورش می‌دهند، گرفت.
واکاوی شکل‌گیری گروهی به نام طالبان و القاعده در گذشته و امروز، اعزام ده‌ها گروه تروریستی در سوریه و حمایت‌های پیدا و پنهان برخی دولت‌ها از آنها نشان می‌دهد که کدام کشورها با تمسک به این گروه‌های تندرو به دنبال تامین مطامع خود هستند؛ قطع ادامه این سیاست غیرانسانی می‌تواند یکی دیگر از پیامدهای مهم و تاثیرگذار این قطعنامه ایرانی برای همه کشورهای مختلف باشد.
بازتعریف مفهوم تروریست
امروز در نظام بین‌الملل چند کشور با استفاده از ابزار رسانه‌ای و دیپلماسی، اقدامات تروریستی و تروریست را بر اساس مصالح و منافع خود تعریف می‌کنند، لذا ضروری است در اجلاس‌ها و همایش‌های تخصصی، تفاوت بین دفاع گروه‌ها از منافع ملی خود در صورت تجاوز از سوی سایر دولت‌ها و همچنین اقدامات خرابکارانه و تروریستی مشخص شود؛ همچنین بر اساس منافع ملت‌ها که مورد پذیرش نظام بین‌الملل است، تعریف جدیدی جایگزین تعریف‌های سلیقه‌ای کنونی چند کشور شود که منویات خود را خواسته جامعه جهانی می‌دانند.
جا دارد در تعریف جدید از تروریست و رفتارهای تروریستی، ترور نخبگان، دانشمندان و افراد برجسته و فرهیخته کشورها به صورت یک اولویت مهم مدنظر قرار گیرد و جامعه جهانی نسبت به اینگونه اقدامات تروریستی سبوحانه که برای جلوگیری از رشد و بالندگی کشورهای الگو و مستقل است، واکنش شدیدی نشان دهد و راهکارهای جهانی پیدا کند.
قطعنامه ایرانی دارای پیامدهای تاثیرگذار و سازنده‌ای برای جامعه بشری به منظور زندگی در سایه صلح و آرامش و نفی هرگونه افراطی‌گرایی و خشونت‌طلبی دارد لذا با برگزاری همایش‌ها و نشست‌های تخصصی بین‌المللی با حضور کارشناسان، محققان و سران کشورها، ابعاد این ابتکار مهم و قطعنامه بشردوستانه، بیشتر مشخص می‌شود.
نظر شما