درسی که مجلس از تاریخ نمی‌گیرد

مجله مهر: نزدیک به چهارماه از عمر دولت روحانی نگذشته، اولین اختلاف ها بین دولتی که رئیس دولتش خود را فرزند مجلس می دانست و سابقه 20 سال قانونگذاری داشت و مجلس شورای اسلامی عیان شد. این اختلاف ها ریشه در احضارهای مکرر وزیران دولت به مجلس و سوال از آن ها و گاه اخطارهای مجلس به آن ها داشت.
آنچه در این روزها در بین این سوال ها، احضارها و اخطارهای مجلس به وزیران دولت یازدهم سر باز کرد، دو یادداشتی بود که یکی در جبهه اصولگرایان و دیگری در جناح اصلاح طلب ها منتشر شد. یادداشت هایی که با ذکر روایت هایی تاریخی از مجلس پنجم و دوم، نگاه نمایندگان را به نتیجه انتخابات مجلس ششم و سوم معطوف کرده و یکی از در تهدید و دیگری از در هشدار یادآور شده بودند که تعاملی چنین با دولت منتخب می تواند به شکستی قابل پیش بینی در انتخابات 93 منجر شود.
این هشدارها و تذکرها وقتی شدت گرفت که بعد از سه اخطار یا همان کارت زردی که مجلس به وزیران اقتصاد، علوم و ارشاد دولت داد، پای سوال از وزیر خارجه به خاطر منتشر نکردن متن توافقنامه ژنو هم به میان آمد و ابتدا فرشاد مهدی پور سردبیر سابق هفته نامه پنجره و سپس محمد قوچانی سردبیر هفته نامه آسمان را مجاب کرد تا روایت ‌های مشابهی را از مجلس پنجم و دوم برای نمایندگان نقل کند.
قوچانی در این یادداشت که در شماره هفته قبل هفته نامه آسمان (5 بهمن) منتشر شد روایت سوال هشت نماینده مجلس از علی اکبر ولایتی وزیر امور خارجه کشور را به خاطر ماجرای مک فارلین را بیان می کند و از اتفاقی که برای این هشت نماینده مجلس دوم در انتخابات دور سوم مجلس شورای اسلامی افتاده است مسرورانه نتیجه می گیرد «در مجلس دهم هم مردم به کسانی رای می‌دهند که معتقد باشند باید هر دو چرخ بچرخد».
در میانه دهه 60 و در ماجرای مک فارلین هشت نماینده مجلس با طرح سوالی از علی اکبرولایتی می خواهند که آن ها را در جریان مذاکرات مک فارلین قرار دهد اما به نوشته قوچانی امام-به جای وزیر خارجه-در پاسخ به آنها جمله مشهور «این تذهبون» را به کار برد: «چرا شماها می‌خواهید تفرقه ایجاد کنید؟ چرا می‌خواهید بین سران کشور تفرقه ایجاد کنید؟ چرا می‌خواهید دودستگی ایجاد کنید؟ چه شده شما را؟ کجا دارید می‌روید؟ این تذهبون؟... لحن شما در آن چیزی که به مجلس دادید از لحن اسرائیل تندتر است. از لحن خود کاخ‌نشینان آنجا تندتر است». این هشت نماینده سوال خود را پس می گیرند اما به مجلس سوم راه پیدا نمی کنند و جناح راست سنتی، مجلس دوم را به علت مخالفت با مصالح و منافع ملی و براساس رای ملت از دست داد.
ده روز پیش از انتشار یادداشت قوچانی در هفته نامه آسمان؛ اما در اردوگاه اصولگرایان چنین تذکار و تذکری هم از یادداشتی که فرشاد مهدی پور 26 دی ماه روی سایت الف منتشر کرد، برآمده بود. او به اصولگرایان مجلس نهم، اشتباهات تاریخی مجلس پنجم را در تعامل با دولت ششم یادآوری کرده و گفته بود « مجلسْ روزی درگیر صنعت و نیرو و اقتصاد است و روز دیگر درگیر علوم و آموزش و فرهنگ و روز سوم به سراغ دیپلماسی و سیاست خارجی می‌رود و گاهی هم ورزش و برخی مواقع نیز تک و توک، حوزه‌های باقی‌مانده. به فهرست کارت‌های زردِ داده‌شده در ۲-۳ ماهه اخیر بنگرید: مجلس دقیقا چه خطی را خطاب به دولت تعقیب می‌کند؟ »
این یادداشت در سایت اصولگرای الف در نهایت همان نتیجه ای را می گیرد که یادداشت محمد قوچانی در هفته نامه آسمان به آن رسیده است. مهدی پور می نویسد:  «مجلس تقریبا با اندکی تغییر و تحول، به‌همان راهی می‌رود که مجلس پنجم در نسبت با دولت دوم‌خرداد می‌رفت؛ مسیری که نهایتا نه به برکناری وزرای مدنظرش می‌انجامد و نه تغییر خط‌مشی و روش‌های دولت و مضافا جلب توجه و هم‌راهی ملت. چرا که به مرور احساس نوعی «چوب لای چرخ گذاشتن»، ممکن است به‌وجود آید و این یعنی از دست دادن انتخابات اسفند 94.»
نکته جالب در این دو یادداشت و این دو روایت تاریخی آنکه روحانی  که امروز رئیس دولت است، در هر دو روایت تاریخی نقشی دارد. او در ماجرای مک فارلین عضو تیم مذاکراتی بود که در مجلس دوم عده ای از نمایندگان علیه این تیم مذاکراتی گارد گرفته بودند و در مجلس پنجم به عنوان نماینده ای از جناح راست نایب رئیس آن مجلس بود که تعاملی دستپاچه با دولت اصلاحات در پیش گرفت و دو وزیر این دولت (عبدالله نوری و عطالله مهاجرانی وزیران کشور و فرهنگ و ارشاد اسلامی) را استیضاح کرد تا مجلس بعدی به دست اصلاح طلبان بیفتد.