به گزارش خبرگزاری مهر، علی پورجوادی ،پژوهشگر این پروژه با اشاره به اهمیت این موضوع گفت: نانولوله‌های کربنی به دلیل ساختار بسیار متخلخل و میان تهی، مساحت سطح ویژه‌ی بالا، اثر آب‌گریزی و ایجاد پیوند هیدروژنی با مواد شیمیایی گوناگون، به عنوان جاذب‌های مؤثر در زمینه‌ی حذف بسیاری از آلودگی‌های زیست محیطی شناخته شده‌اند.
وی در خصوص هدف این پژوهش اذعان داشت: سنتز بسپارهای شبکه‌ای شده (ژل‌های بسپاری) به عنوان جاذب حلال‌های آلی بوده، به گونه‌ای که ویژگی‌های ممتاز ژل‌های بسپاری و نانولوله‌های کربنی را در خود ترکیب کنند.
وی عنوان کرد:جاذب‌های سنتز شده قابلیت جذب مواد نفتی و مشتقات آن‌ها از قبیل حلال‌های آلی را دارند که این جاذب‌ها را می‌توان در پروژه‌های نفتی بالادستی و صنایع پتروشیمی وابسته استفاده کرد و در صورت استفاده از این جاذب از انتشار آلاینده‌های آلی به محیط زیست جلوگیری کرد.
پورجوادی با بیان اینکه ظرفیت و سرعت جذب بالا، جداسازی آسان پس از جذب از محیط‌های آلوده، هزینه‌ی ساخت پایین و سنتز ساده، قابلیت استفاده‌ی مجدد و سازگاری با محیط زیست از دیگر مزایای جاذب سنتز شده است، در ادامه گفت: لذا از ایجاد بیماری‌های گوناگون ناشی از این آلاینده‌ها در انسان جلوگیری به عمل می‌آید.
به گفته پورجوادی، در روند ساخت این جاذب سطوح نانولوله‌های کربنی به گونه‌ای عامل‌دار شده که بتواند در واکنش‌های بسپارش شرکت کرده و همراه با تکپارهای آبگریز به منظور سنتز نانوکامپوزیت‌های ارگانوژل مورد استفاده قرار گیرند و سپس توانایی این ارگانوژل‌های سنتز شده در جذب حلال‌های آلی با قطبیت‌های گوناگون مورد ارزیابی قرار گرفته اند.
وی افزود: خواص آب‌دوستی و یا آب‌گریزی مایعات یونی را می‌توان از طریق تغییر آنیون‌ها و کاتیون‌های همراه آن‌ها به آسانی تغییر داد. از این رو اصلاح سطح نانولوله‌های کربنی با مایعات یونی، سبب می‌شود سطوح ویژه‌ی گسترده با خاصیت آب‌گریزی بالا و قابلیت توزیع بیشتر در ماتریس بسپارها ایجاد شود.
وی در ادامه اظهار داشت:قابلیت جذب بالای این ارگانوژل‌ها در حلال‌های آلی مورد استفاده به تطابق پذیری بالای ساختار آن‌ها با حلال‌ها و نیز دافعه الکترستاتیک بین گروه‌های یونی قابل تفکیک متصل به سطح نانولوله‌های کربنی وابسته است.
بر اساس اعلام ستاد نانو، در توضیح نحوه‌ی عملکرد این جاذب ، با افزودن نانولوله‌های کربنی به ساختار ارگانوژل، میزان آب‌گریزی و چربی‌دوستی محیط شبکه‌ای ژل‌ها بالا رفته و نیروی محرکه‌ی قوی‌تری حلال‌های آلی را به درون ساختار ژل خواهد کشید. همچنین با حضور گروه‌های یونی در درون شبکه‌ی ارگانوژل، بر اثر دافعه بین بارهای قرار گرفته بر روی سطح نانولوله‌های کربنی، زنجیره‌های بسپار از هم فاصله گرفته و سبب تورم بیشتر ارگانوژل می‌شود.
امروزه در صنایع مختلف مانند پتروشیمی، صنایع شیمیایی و نساجی به مقدار زیادی از حلال‌های آلی استفاده می‌شود. افزایش آلودگی‌های زیست محیطی ناشی از کاربرد این حلال‌ها در زمینه‌های مختلف، محققان را به سمت پژوهش در زمینه روش‌های حذف مؤثر آن‌ها، بیش از پیش سوق داده است.
این تحقیقات حاصل همکاری دکتر علی پورجوادی- عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف- و دکتر ملیحه دولابی- دانش‌آموخته‌ی شیمی همین دانشگاه- است.
