به گزارش خبرگزاری مهر، یعقوب توکلی در نوشتاری در نشریه «عصر اندیشه» ضمن اشاره به دسیسه‌های انگلستان در ایجاد دو جریان بها‌ئیت در عالم شیعه و وهابیت در عالم سنی، «تشیع انگلیسی» را ادامه سیاست استعماری انگلستان برای منحرف کردن اهداف حوزه علمیه دانسته است. به نظر او تجربه‌های تاریخی ثابت کرده‌اند که انگلستان به دلیل احاطه مطالعاتی و اطلاعاتی در موارد متعددی توانسته در سطوح مختلف روحانیت اعمال نفوذ کند و در نتیجه، اراده بزرگان دینی ما در مسیری جریان یابد که به هیچ روی منظور نظر آنان نبوده است.
وی معتقد است: جهان اسلام در میان دو جریان متنسک وهابیت و جریان متهتک بهائیان گرفتار آمده است. این سیاست مبتنی بر مطالعه گسترده مبتنی بر مطالعه گسترده انگلستان است که توانست دو فرقه بسیار خطرناک را بر بسترهای اختلافات عقیدتی و ناآگاهی‌های و درگیری‌های داخلی سنیان و شعیان ایجاد کند و با مشت خود مسلمانان بر سر آنان بکوبد و از آنان با ابزار اعتقادی درونی، انتقامی شدید و بی‌رحمانه بگیرد که هم چنان به شکلی همه جانبه ادامه دارد.
به نظر یعقوب توکلی انگلستان تهدید جدیدی نیز ایجاد کرده و آن اینکه: در سال‌های اخیر دشمنان اسلام و تشیع و خصوصاً کسانی که دولت انگلستان منابع و فرصت تبلیغی به آن‌ها داده است، با بهره گیری از گستردگی اعتبار بین المللی مراجع شیعه و محبوبیت آیت الله شیرازی در خارج از ایران و اروپا ایشان را هدف قرار داده است، زیرا بهترین راه مبارزه با یک اندیشه و شخصیت، بد دفاع کردن از آن‌ها است.
وی با اشاره به مطالعات و تلاش‌های گسترده عوامل انگلستان معتقد است: صد البته آثار آن‌ها به اختلافات درون دینی منتهی نمی‌شوند، ولی آرا و نشانه‌های کنونی به اختلافات درون دینی و گسترش خونریزی‌های بی‌حد و حصر در بین ملسمانان منجر می‌شوند و ایده‌های خیال پردازانه سیدعلی محمد شیرازی و عبدالوهاب هم چنان قربانی معنوی و مادی و فیزیکی می‌گیرد. امروز مسأله شیعه نه قمه زنی است نه پیگیری اظهارات عناصر کم خردی چون مجتبی شیرازی که ادعای کفر همه بزرگان و عرفای برجسته و مراجع تقلید را دارد.
توکلی تأکید می‌کند: ما این‌ها را شیعه نمی‌دانیم و اطلاق «تشیع انگلیسی» به این افراد به جهت تبعیت آشکار و پنهان آنان از انگلیس است. شیعه حقیقی نمی‌تواند به اختلافات شیعیان و دیگر فرق اسلامی دامن بزند. شیعه حقیقی نمی‌تواند مرجعیت شیعه را در مسیر اهداف و مطامع سخیف خود وجه المصالحه قرار دهد. شیعه حقیقی نمی‌تواند در شرایطی که شمشیرهای آخته وهابیت تکفیری همه روزه سر جمعی از شیعیان را می‌برد و تروریسم داعش سیاه پیشه در حال شکل دهی به یکی از سیاه‌ترین دوره‌های تأسف بار تاریخ اسلام است و با ارائه تصویری خشونت بار و غیرعقلایی از اسلام و مسلمانان، به جنگ با اعتقادات و باور‌ها و فرهنگ اسلامی آمده است، با توهین به بزرگان تاریخ اسلام، فضای ضد شیعی را پررنگ و جنگ علیه تشیع را پرآشوب‌تر کند.
این محقق تاریخ با اشاره به سابقه تاریخی شیرازی‌ها در مبارزه با استعمار می‌نویسد: دوره میرزا در تاریخ تشیع و مرجعیت، قله‌ای رفیع و نقطه عطفی بی‌همتاست، به طوری که می‌توان تاریخ معاصر را به دوره قبل و بعد از میرزا تقسیم کرد. اما انگلستان بعد از این ماجرا حوزه‌های علمیه و مرجعیت را رها نکرد. علمای شیعه انگلیس را به تحقیر «انگریز» می‌نامیدند و در هر شرایطی علیه انگلیس و اهداف آن فتوای جهاد و مقاومت می‌دادند. در ایران و عراق بزرگانی چون آیت الله شیخ محمدتقی شیرازی و سیدمصطفی کاشانی فتواهای متعددی را علیه انگلستان صادر و عملاً اقدام به جهاد کردند.
وی ادامه می‌دهد: فتواهای محیرالعقول و بسیار تکان دهنده آیت الله شیخ محمدحسین کاشف الغطاء درباره فلسطین و رأی با عظمت آیت الله سیدمحسن حکیم درباره شهادت مجاهدان فلسطینی، تلاش‌های گسترده آیت الله سیدابوالقاسم کاشانی علیه انگلستان، تاریخ مجاهدات تشیع و روحانیت را در پیوند وثیقی با جناب میرزای بزرگ قرار داده است. همه این بزرگان، خود را ادامه دهنده راه میرزای بزرگ می‌دانستند و قطار انقلاب اسلامی نیز بر مسیری حرکت می‌کرد که بزرگانی چون میرزای شیرازی ریل گذاری کردند.
توکلی اضافه می‌کند: هنوز حوزه‌های علمیه از شمیم شهادت آیت الله سیدحسن شیرازی به دست رژیم بعثی صدام عطر آگین‌اند. این شهادت در تداوم شهادت علمای بسیاری از بیوتات مرجعیت شیعه، از جمله آیت الله سیدمحمد باقر صدر توسط بعثی‌های کافر و آدمکش بوده است... اگر انتقام‌های سابق نظیر شهادت آیت الله سید حسن شیرازی نتوانست دل جبهه کفر را آرام کند و هم چنان در غیظ و غضب ضربات هولناک خیبری در فتوای تنباکو می‌شوند، به صرف وجود چند اختلاف نظر در موضوعی چون قمه زنی می‌خوهد این کاننون اختلافات را به حاشیه بیت آیت الله شیرازی بیاورد تا بتواند از فرزندان شیرازی بزرگ انتقامی حیثیتی بگیرد.
.........................................
* نوشتار فوق الذکر در صفحات ۶۶ تا ۶۸ از شماره چهارم نشریه «عصر اندیشه» با عنوان «میرزا در انزوا؛ بی‌خردی مذهبی‌زاده تشیع اصیل نیست» منتشر شده است.
نظر شما