غلام عباس فاضلي، كارگردان سينما در مورد مناسبت مضموني فيلم " ديشب باباتو ديدم آيدا " براي مخاطب نوجوان در گفت و گو با خبرنگار سينمايي " مهر " ضمن بيان اين مطلب گفت: مناسب بودن فيلم براي مخاطب نوجوان به مسايل مختلفي بستگي دارد. اگر از ديدگاه روان شناسي به قضيه نگاه كنيم، ممكن است بسياري از روان شناسان بگويند فيلم براي مخاطب نوجوان مناسب نيست. ولي از منظر يك منتقد ديدن فيلم براي نوجوان مناسب است و به درك آنها از جهان اطراف كمك مي كند.
وي تاكيد كرد: فيلم آيدا اثري است كه با گذشت زمان غبار كدورت و بي اعتنايي منتقدان از آيينه اش زدوده مي شود و صدرعاملي در اين فيلم ايهامي منحصر به فرد را تجربه كرده و روي پرده نقره اي آن را ثبت كرده است. اين ايهام درخشان در رابطه بين پدر و مادر، مادر و دختر، پدر و دختر و حتي دختر با معشوقه پدر، پدر با معشوقه اش و به طور كلي در همه روابطي كه آدم هاي فيلم با يكديگر دارند، حفظ مي شود .
اين منتقد يادآور شد: از اين نوع ابهام فقط در فيلم " گزارش"عباس كيا رستمي اين ايهام بين روابط شخصيت ها با يكديگر وجود داشته است.به اعتقاد من، فيلم سرشار از جزييات قابل توجهي است كه اين جزييات در لابه لاي نگاه ها، حركات و كلمات شخصيت ها عرضه مي شود حتي تصويري كه از زندگي در يك شهرك داده مي شود، كاملا" پذيرفتني و واقعي است. آنقدر واقعي است كه حتي تكان دهنده به نظر مي رسد.
فاضلي در ادامه عنوان كرد: اشكال فيلم به شكل كلي تري به انتخاب بازيگر نقش آيدا مربوط مي شود كه خود اين نقش به اصطلاح فيلمنامه نويسان بايد داراي واكنش در برابر كنش باشد. اين شخصيت به سختي از خود واكنش نشان مي دهد و انتخاب سوفي كياني باعث شده است كه مقداري شخصيت آيدا حالت منفعل تري به خود بگيرد و اشكال ديگر فيلم با وجود تاكيدم بر اين مساله كه صدر عاملي هميشه بر روي پرداخت فيلم نامه هايش وسواس داشته است. يعني فقدان آن چيزي كه فيلمنامه نويسان از آن به عنوان فقدان نقاط عطف، نقطه مياني و مفصل در ساختار فيلمنامه ياد مي كنند و اگر بخواهم به طور ساده تر آن را بيان كنم، منظورم اين است كه فيلم صدر عاملي مثل يك ملحفه بر روي بند است كه گيره كافي براي نگه داشتن اين ملحفه بر روي بند وجود ندارد و اگر اين ملحفه را باد نبرده در وهله اول به خاطر كارگرداني درخشان صدر عاملي است.
اين منتقد يادآور شد: يكي از ايرادهايي كه منتقدان از زمان جشنواره به فيلم آيدا وارده كرده اند، مربوط به اين است كه صدرعاملي عنوان كرده آيدا قسمت سوم سه گانه من است و اگر فيلمسازي بخواهد آگاهانه سه گانه بسازد محكوم به شكست است. ولي من با نظر اين منتقدان مخالف هستم و فكر مي كنم در زمانه اي كه اين همه مطالعات سينمايي و دانش و ارتباطات سينمايي گسترش پيدا كرده است، اگر فيلمسازي بخواهد وانمود كند كه كاملا در ناخودآگاهش دارد فيلم مي سازد يا ريا كار است يا دروغگو. اين زمانه در واقع زمانه خود آگاهي است. نسل فيلمسازان صدر عاملي جزو نسل فيلمسازان خود آگاه هستند. ما در دوره هاوارد هاكس و جان فورد زندگي نمي كنيم. ما در دوراني هستيم كه همه فيلمسازانمان فرصت و امكان و حتي الزام مطالعه زياد در سينما و داشتن آگاهي زياد را دارند. اينكه صدر عاملي آمده و اين كار را كرده و آگاهانه عنوان كرده است كه من سه گانه ام را ساخته ام،هيچ نقصي را وارد نمي كند.
فاضلي تاكيد كرد: " ديشب باباتو ديدم آيدا " از دو فيلم قبلي صدر عاملي اثر بهتري است. ولي متاسفانه در بين منتقدان با سردي و بي اعتنايي مواجه شده است و هميشه تماشاي دختركي كه از سوي پزشك قانوني آزمايش و گواهي دوشيزگي مي شود يا مضمون بارداري يك دختر نوجوان در يك نامزدي كوتاه مدت و گذرا در واقع سوژه دو فيلم قبلي صدر عاملي را تشكيل مي دهد كه به نظر مي رسد براي منتقدان ايراني اين نوع مضامين هنرمندانه تر و سينمايي تر جلوه مي كنند تا پرداختن به جزييات تكرار شونده يك زندگي روز مره كه روايت آن كار خيلي سخت تري است.
نظر شما