نفس‌های دوومیدانی به شماره افتاده است/ مرهم موقتی که کافی نیست!

به گزارش خبرنگار مهر، مسابقات بین المللی دوومیدانی گرامیداشت دهه مبارک فجر با حضور هفت تیم خارجی 23 و 24 بهمن در مجموعه اختصاصی آفتاب انقلاب برگزار شد. رقابت هایی که اگرچه شاید در این برهه زمانی از سال که ورزشکاران داخلی خودمان هم چندان آماده نبودند توانست چند کشور خارجی را به ایران بکشاند اما در نگاهی منطقی دستاورد خاصی برای دوومیدانی نخواهد داشت.

شرکت در یک رقابت برون مرزی که جایزه هم نداشته باشد تنها یک دلیل دارد و آن هم قوی تر بودن میزبان از مهمان است. شاید دلیل اصلی شرکت این هفت کشور در رقابت های دهه فجر هم همین باشد. خوشحالی «لیلیت هاروتیان» ارمنی بعد از پشت سرگذاشتن طوسی در 800 متر هم گویای همین موضوع است.

قرار بود که فدراسیون دوومیدانی مسابقات امسال را با جایزه نقدی برگزار کند اما در ادامه اتفاقاتی افتاد که منجر به عقب نشینی اسپانسر شد. جام فجر در کنار همه ضعف هایی که داشت یک اردوی دو روزه تمرینی برای ورزشکاران داخلی ما هم محسوب می شد اما به نظر نمی رسد محک خوبی برای فدراسیون باشد که با قهرمانی در این رقابتها به این نتیجه برسد که ما چقدر خوبیم!

فقط دریساوی رکورد شکست
ورزشکاران ما خیلی آماده نبودند. همان 90 درصد ملی پوشانی که داوری می گوید در جام فجر شرکت کردند. این عدم آمادگی در رکوردهای کسب شده مشهود بود. تنها ورزشکاری که توانست رکورد بشکند میلاد دریساوی بود. وی با پرشی به مسافت 16 متر و 35 سانتیمتر رکورد پرش سه گام ایران در داخل سالن را جابجا کند. رکورد پیشین این ماده 16 متر و 23 سانتیمتر بود که توسط علیرضا حبیبی نزدیک به 10 سال پیش به دست آمده بود. دریساوی بلافاصله پس از این رکورد شکنی تست دوپینگ داد.

عقب نشینی وزارت، نیاز به مربی خارجی را کمرنگ کرد
چندی پیش معاونت بانوان وزارت ورزش و جوانان در نامه ای به فدراسیون ها حمایت خود را از آنها برای جذب مربیان خارجی در این بخش اعلام کرد اما مدتی از این نامه نگذشته بود که شهریان اعلام کرد هیچ قولی برای جذب مربی خارجی به هیچکدام از فدراسیون ها نداده است.

شاید همین عقب نشینی وزارت ورزش و جوانان باعث شد تا افشین داوری بگوید طوسی و توکلی به مربی خارجی نیازی ندارند. ورزشکارانی که بدون شک بدون حضور یک مربی کارآزموده خارجی راه طولانی تا رسیدن به مدال در آوردگاه های بین المللی دارند.

فدراسیون جزیره ای و مرهم های مقطعی!
دوومیدانی رشته ای مدال آور و البته خاص است. آن قدر خاص که از آن تحت عنوان فدراسیون جزیره ای یاد می شود. ورزشکاران این رشته اغلب نه به صورت متحد و تیمی بلکه انفرادی و با مربیان خاص و متناسب با ویژگی های خود کار می کنند.

همین جزیره ای بودن دوومیدانی را نیازمند داشتن بودجه‌ای فراتر از سایر رشته ها کرده است. شاید اگر پدیده هایی همچون احسان حدادی در بخش آقایان و لیلا رجبی در بخش بانوان در این رشته ظهور پیدا نمی کردند امروز کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان هم خود را مجبور به حمایت از این رشته نمی‌دانست.

عدم حضور حتی یک نماینده از وزارت ورزش و جوانان در مسابقات بین المللی دهه فجر هم در نوع خود جالب است. البته شاید اگر وزیر ورزش در رقابت مشابه رشته ای دیگر که افتخارات دوومیدانی را هم ندارد شرکت نمی کرد این حساسیت به وجود نمی آمد.

دوومیدانی برای موفقیت در آوردگاه های بین المللی به حمایت ویژه مسئولان نیاز دارد، به مربی خارجی نیاز دارد و به برنامه قوی!

اینکه ورزشکاران را به حال خودشان واگذاریم فقط ما را از حریفانمان عقب می اندازند کما اینکه در همین رقابت های جام فجر بانوان ارمنی بسیاری از عناوین قهرمانی را از آن خود کردند. زنگ های هشدار به صدا آمده و این مرهم ها مقطعی است. باید فکری به حال ورزش مادر کرد که این روزها نفس نفس می زند.