مجله‌مهر- عطیه همتی: قوم چادرنشین «موآک» که در امتداد سواحل برمه و تایلند زندگی می کنند زندگی عجیبی دارند. آنها قرن هاست برای پیدا کردن موادغذایی بدون هیچ وسایل غواصی و عینکی به اعماق دریا می روند تا نرمتنان و موادغذایی خود را از کف اقیانوس جمع کنند. گفته می شود آنها بدون هیچ وسیله ای می توانند تا عمق حدود ۲۳ متری به اعماق دریا بروند.
غواصی به عمق آب های آزاد یکی از دشوارترین کارها برای یافتن غذا در سراسر جهان است. اما دانشمندان کشف کرده اند که بینایی کودکان موآکی در زیر آب حدود دوبرابر کودکان اروپایی هم سن و سالشان است.
«آنا گیسلن» از پژوهشگران دانشگاه لوند سوئد بعد از مطالعه درباره قدرت بینایی کودکان موآکی گفت: « این کودکان نرمتن قهوه ای رنگی را از بین سنگ های قهوه ای ته اقیانوس بر می دارند و با خود می برند این در حالی است که برای من دیدن این نرمتنان با عینک ایمنی و مخصوص بسیار دشوار است اما آنها بی هیچ امکاناتی این کار انجام می دهند که از نظر علمی واقعا منطقی نیست.»
گیسلن در ادامه مطالعاتش روی این کودکان به جزیزه «سورین» در تایلند سفر کرد او در این بار می گوید: « هنگامی که با آنها مواجه شدم بعد از مدتی من هم مانند آنها خودم را به آب زدم و با آب خودمانی تر شدم شاید این موضوع کلیشه ای به نظر می رسد اما دسته این کودکان کنار آب مانند مدرسه ماهیها در دریاست.
گیسلن بعد از مقایسه بینایی ۱۷کودک مورآکی با ۱۸ کودک اروپایی متوجه شد که هیچ تفاوتی در ساختار چشمی آنها وجود ندارد بلکه دلیل این موضوع گیچ کننده تفاوت در قدرت شکست سطح قرنیه چشم است که این قدرت برای دیگر انسانها در زیر آب به میزان زیادی کاهش می یابد. اما کودکان موآکی با غلبه به این موضوع طوری در آب شنا می کنند که انگار زیر آب و روی آب برایشان هیج تفاوتی ندارد.
به گفته خانم گیسلن این موضوع وابسته به ژن و محیط زیست است که انگار این دو به هم تنیده شده اند اما به نظر می رسد که این توانایی قابل آموزش باشد. زندگی عجیب و غریب مردم موآکی و توانایی هایشان در شنا در عمق اقیانوس ها مورد توجه دانشمندان زیادی قرار گرفته است. با این حساب در آینده باید منتظر اخبار بیشتری از این موآکی ها و اتفاقات عجیبشان باشیم.
نظر شما