دو هفته نامه كمان از نگاه دست اندر كاران آن

نمي شد حدس زد كمان دو هفته نامه اي است شانزده صفحه اي كه در هر دو هفته يك بار منتشر مي شود . نخستين شماره آن در مرداد 1357 منتشر شد و آخرين شماره اش در اول مهر 1382 . اگر به روي جلد آخرين شماره اش نگاه كنيد ، عدد 176 را مي بينيد . اين نشريه دورنگ ، يك نفس راه آمده ، و در پشت سر ، كمتر به جاده اي هموار ، چه رسد به سرازيري  بر خوردار است .

نگاه كمان به پايداري مردم در جنگ هشت ساله است . ظاهرا شعاع اين نگاه به دليل محدوده زماني كوچك است ، اما وسعت انساني اين دفاع به اندازه اي است كه نگاه ده ها كمان هم نمي تواند آن را در نورد . كمان به زلال انسانيت نهفته دردفاع هشت ساله مي نگرد و چون آيينه اي آن را به سوي مردم مي گيرد . اما آيينه كمان بسيار كوچك است . مي گوييد چرا ؟ اين نشريه نمي تواند روي دكه هاي مطبوعاتي ظاهر شود . نه اين كه نخواهد ، زورش نمي رسد  از پس خرجش بر نمي آيد . فقط خود را به كساني نشان مي دهد كه ابونه اش  باشند . هم اكنون شمارگان آن 3600 نسخه است .

كمان خود را قانع كرده است به يك زندگي بخور ونخور. اين نمردن همه اش دست دو سه كارگزار ش نيست . نخست بر مي گردد  به اراده باري تعالي و بعد هم  سماجت اطرافيانش . چند بار تا لب پرتگاه تعطيلي رفته است ، اما هر بار دستي كه  نمي شد حدس زد ار آن كيست ، از پشت سر نگاه داشته . نام صاحبان اين دست ها در موزه خاطرات و خطرات كمان محفوظ باقي خواهد ماند .

به نظر ما كمان  بيش از آن كه به درد آينده مي خو رد بايگاني مطبوعات ايران  در سينه بزرگ خود مجلد هاي كمان  را حفظ خواهد كرد و دست آنان را كه بخواهند در سرزمين دفاع هشت ساله گمانه زني كنند ، خواهد گرفت . همين دلخوشي است كه ما را در رسيدن به دويستمين شماره گان اميدوار مي كند.