حجت الاسلام محمدباقر پورامینی در باب اهداف قیام امام حسین(ع) و پیام این قیام برای نسل حاضر، به خبرنگار مهر گفت: حكومت يزيد عارى از مشروعيت بود و اطاعت از او، امرى غير عقلايى بود؛ زيراحكومتى مشروع است كه عملكردها، اقدامات و تصميمات اش از شايستگى و درست كارى و پايبندى بر موازين اسلامى برخوردار باشد كه در يزيد چنين ويژگى هاىی به چشم نمى خورد. يزيد حركتى را كه معاويه در ترك سنّت پيامبر و مخالفت با فرمان او آغاز شده بود را سرعت بخشيد، بدان حد كه او با بى شرمى تمام، مظاهر دين را به سخره گرفت. او در قرآن ستيزى و محو آثار اسلام و احكام دين كاملاً بى پروا بود و عرصه را براى دين ستيزان هرزه گو فراهم مى ساخت.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی افزود: تمام مورخان بر فاسق بودن يزيد اتفاق دارند، او نخستين خلیفه ای است كه شرابخوارى را آشكار كرد و لهو و لعب را با غناء و خوشگذرانى با ميمونها و سگها با اوج رسانيد. به گفته ابن مسکویه (متوفی ۴۲۱قمری) در تجارب الامم، شرابخورى یزید به گونه اى بود كه حتى نماز را نيز به سبب آن ترك مى كرد. شمس الدین ذهبى در سیر اعلام النبلاء، یزید رادشمن اهل بيت، خشن، جلف و سبكسر، خورنده مسكرات و آلوده به منكرات مى داند.
وی در ادامه گفت: امير على؛ مورخ نامدار هندى در کتاب تاریخ عرب و اسلام در ترسيم رفتار يزيد مى نويسد: «يزيد هم بى رحم و قسى القلب و هم غدار و خيانتكار بود. خوشى هاى او مانند رفقا و مصاحبينش كه تمام پست و رذل وفاسد بودند، حقارت آور بوده است. به شرب خمر معتاد بود. حتى وقتى هم كه در دربار بود، مشروب استعمال كرده و عربده مىكشيد تا اين حد كه در كوچه و خيابانهاى شهر پايتخت از او تقليد مى نمودند.»
وی افزود: واكنش اعتراض آميز امام حسین(ع)، مشروعيت يزيد را زير سوال برد. امام فرمود: «چگونه كسى كه مشروب مست آور مى خورد، مى تواند بر امت محمد(ص) حكومت كند، در حالى كه چنين كسى فاسق است، خورنده مشروبات مست آور از اشرار است. چنين كسى حتى بر يك درهم نمى تواند امين باشد، چه رسد به آن كه امين بر امت باشد.»
حجت الاسلام پور امینی ادامه داد: امام حسين(ع) پيشتر و در دوران زمامدارى معاويه، نظر خويش را در باره ولايت عهدى يزيد اعلام داشته بود و چنين فردى را سزاوار خلافت نمى دانست، از اين رو پيش از پاسخگويى به درخواست حاكم مدينه براى بيعت با خليفه جديد، به پسر زبير فرمود كه: «يزيد مردى خمار و فاسق است، آشكارا فساد مى كند و با سگ و يوز بازى مى كند، ما اهل بيت رسوليم، هرگز اين معنى(بيعت) ميّسر نشود.»
این استاد حوزه در ادامه گفت: پاسخ امام نيز به وليد والى مدينه اين بود كه: «تو نمى دانى كه ما اهل بيت رسالتيم و خانه ما محلّ رحمت و جاى آمد و شد فرشتگان باشد؟ يزيد كيست كه با او بيعت كنم؟ مردى است شرابخوار و فاسق.» امام در برابر فراخوانى مروان به بيعت با يزيد، «اسلاميت» فرزند معاويه را زير سوال برد و آيه استرجاع را بر زبان راند و فرمود: «بايد با اسلام خداحافظى كرد كه امّت اسلامى به فرمانروايى چون يزيد گرفتار آمده است.»
حجت الاسلام پور امینی یکی از مخاطبان اصلی امام را در زمان امروز، نخبگان سیاسی و فرهنگی جامعه دانست و افزود: امام حسین(ع) ريشه بسيارى از مصيبتهاى وارده بر جهان اسلام را سكوت خواص و چهره هاى نامدار اسلام و نخبگان سیاسی و فرهنگی مى دانست؛ آنان كه «نامور به نكويى، معروف به خيرخواهى و به لطف خدا در دل مردم شكوهمند» بودند؛ كسانى كه «شرافتمند» از ايشان پروا داشته، «ناتوان» گرامي شان داشته «و هر گاه حاجتمندان از رسيدن به نياز خود محروم مانند» ايشان را «واسطه» آرند.
وی افزود: امام، نخبگان را به درنگ در اين پرسش واداشت كه: «آيا اين همه از آن رو نيست كه شما به پايگاهى رسيده ايد كه مردم از شما اميد دارند تا به حق خدا قيام كنيد و اگر از قيام به بيشتر حقوق الاهى كوتاهى ورزيد حق امامان را خوار شمرده ايد.»
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در ادامه گفت: امام با بيان اين مهم كه «شما را به خاطر خدا در ميان مردم ارجى است»، رمز ارجمندى و برترى نخبگان فرهنگی و سیاسی را مرهون كرامت الاهى دانست و سستى ايشان در برابر دفاع از دين خدا را اينگونه مورد نقد قرار داد؛ «نه مالى پراكنديد و نه جانى را در راه جان آفرين به خطر افكنديد و نه براى خدا با گروهى در افتاديد.»
پور امینی ادامه داد: آن حضرت با آسيب شناسى جدى كاركرد و واكنش نخبگان جامعه، آنان را به تأمل واداشت و فرمود: «به چشم مى بينيد كه پيمانهاى الاهى شكسته شده ولى نمى هراسيد و در حالى كه عهد و (ولايت) پيامبر خدا(ص) خوار شمرده شده است و كوران و لالان و زمين گيران در همه شهرهاى (جهان اسلام) وانهاده مانده اند و بر آنها ترحمى نمى شود، شما به اندازه شأن و پايگاهى كه از آن برخورداريد كارى نمى كنيد و نه بدان كس كه (در آن جهت) كار مى كند مددى مى رسانيد و با چرب زبانى و سازش پيش ستمكاران خود را آسوده مى سازيد!»
وی افزود: امام حسين(ع) با گله از بى تحركى خواص كه «نه مالى پراكندند و نه جانى را در راه جان آفرين به خطر افكندند و نه براى خدا باگروهى در افتادند» چنين شكوه مى كند: «اگر بر آزار شكيبا بوديد و در راه خدا تحمل به خرج مى داديد امور خدا با شما، به دست شما در مى آمد و احكام او از (جانب) شما صادر مى شد و مرجع همگان قرارمى گرفتيد، ولى شما خود ستمكاران را در پايگاه خويش جاى داديد و زمام امور (حكومت) خدايى را به دست آنان سپرديد تابه شبهه كارها كنند و به راه شهوتها روند.»
وی در پایان تأکید کرد: سيد شهيدان به نخبگان سیاسی و فرهنگی هشدار داد كه اگر او را يارى نكنند و به وى حق ندهند، قدرت ستمگران بر سرشان خواهد ماند و آن حاكمان ستم پيشه به خاموش كردن نور پيامبر خدا(ص) خواهند پرداخت و تاریخ شاهد بود که سکوت نخبگان چه پیامدهای زیانباری بر جهان اسلام و فرجام ذلت باری بر خود نخبگان جاری شد. این عبرت از تاریخ را باید جدی گرفت.
نظر شما