بهمن عبدي كه يكي از پيشكسوتان حوزه كاريكاتور است، با اعلام اين مطلب درباره روند فعلي كاريكاتور به خبرنگار تجسمي "مهر" گفت: "خوشبختانه امروز شاهد روند رشد گام به گام و در واقع موثر حيطه كاريكاتور هستيم. با اينكه مطبوعات در سالهاي اخير به كاريكاتور اعتنايي نكردند، اما علاقمندي جوانان به رشته كاريكاتور و حضور آنها در عرصههاي بينالمللي نشان از رشد صعودي اين حوزه دارد. من دليل مهجور ماندن كاريكاتور را در چرخه مطبوعات بايكوت اين حوزه نميدانم. بلكه فكر ميكنم نشريات و اساسا مطبوعات به اندازه كافي حوزه هاي دردسرخيزي هستند و وجود كاريكاتور به خصوص كاريكاتورهاي اجتماعي و سياسي به افزايش اين دردسرها دامن ميزند. از اين رو حضور كاريكاتور در مطبوعات امروز به نسبت سالهاي قبل كمرنگ تر به نظر ميآيد. گرچه در حال حاضر نشرياتي چون "شرق" و "جام جم" از كاريكاتور بهره ميبرند اما كاريكاتور به واسطه داشتن زبان انتقادي و تعريف شده در معرض برداشتهاي مختلفي قرار ميگيرد و در حيطه مطبوعات در هالهاي از انزوا به سر ميبرد."
اين كاريكاتوريست معتقد است: "تصور ميكنم كاريكاتور بايد جايگاه خود را بيابد. حالا چه اين كاريكاتور تم اجتماعي داشته باشد و چه از درونمايه اي سياسي برخاسته باشد. البته اين اتفاق به تدريج به وقوع مي پيوندد. گرچه كاريكاتور سياسي در طي سالها و با وجود تحولاتي كه به وقوع پيوست، دستخوش افت و خيزهايي شد، اما من فكر ميكنم كه حتي وجود افت و خيزهايي اينچنيني نيز كاملا طبيعي است. كاريكاتور حوزهاي است كه همواره با مجموعهاي از مشكلات مواجه بوده است. با اين حال روند رو به رشد آن همانطور كه اشاره كردم، بسيار اميدواركننده است. نشانههاي اين اميدواري را ميتوان در كسب جوايز و مقام كاريكاتوريستهاي جوان در دوسالانهها، جشنوارهها و مسابقات كاريكاتور مشاهده كرد."
وي در پاسخ به اين پرسش خبرنگار تجسمي "مهر" كه متوليان دولتي چقدر از اين جريان حمايت ميكنند گفت: "متوليان و دستاندركاران دولتي نيز بايد در درجه اول به ارزش والاي كاريكاتور پي ببرند و اين پي بردن نيز زمان درازي ميطلبد. به هر تقدير نميتوان كاريكاتور را تا ابد محصور كرد. اگر هنرمندان كاريكاتوريست انصاف و عدالت را رعايت كنند و متوليان دولتي نيز به اين نتيجه برسند كه كاريكاتور يك هنر انتقادي است كه مقصود خاصي ندارد و كليگويي ميكند، مسلما مي توان به نتايج روشني در اين زمينه دست يافت."
بهمن عبدي كه دانشآموخته رشته مديريت است، بيوگرافي خود را چنين توصيف كرد: "با اين كه از كودكي به سياه قلم و نقاشي علاقمند بودم اما نتوانستم به دانشكده هنرهاي زيباي تهران راه يابم. تصميم گرفتم به شكل تجربي رشته گرافيك و اساسا كاريكاتور را دنبال كنم. من در واقع جزو اولين كاريكاتوريستهايي بودم كه در سال 1356 به كارهاي انيميشن روي آوردم و همچنين در كنار اين فعاليتها گرافيك تبليغاتي نيز كار كرده ام. بعد از آن به دنبال مسائلي كه برايم به وجود آمد سالها با كاريكاتور و مطبوعات قهر كردم. تا اينكه در اين سالهاي اخير دوستي در اين امر پيشقدم شد و مرا دوباره با مطبوعات آشتي داد. بنابراين من با يافتن دوباره انگيزههايم شروع به فعاليت در اين رشته كردم. به طوري كه در سالهاي اخير موفق به برگزاري نمايشگاههاي انفرادي در خانه كاريكاتور و شركت در جشنوارههاي بينالمللي شدم. همچنين در سال 1364 با شركت در دوسالانه گرافيك توانستم با ارائه كاريكاتور چهره، نفر برگزيده هيات داوران محسوب شوم."
اين هنرمند برجسته كه در حال حاضر به تدريس رشته كاريكاتور در خانه كاريكاتور ايران مشغول است، از بيتوجهي متوليان دولتي گله كرد و گفت: "متوليان و دستاندركاران دولتي بايد بدانند كه جوانان كاريكاتوريست گرچه امروز در عرصههاي بينالمللي درخشيدهاند، ولي حوزه كاريكاتور در درجه اول مرهون وجود كاريكاتوريستهاي پيشكسوت است. كاريكاتوريست گرچه با هنر خود به خلق آثار با بيان انتقادي ميپردازد، اما در عين حال بسيار نازكدل و شكننده است. بنابراين بايد به او توجه شود."
نظر شما