به گزارش خبرنگار تئاتر "مهر"، در ابتداي اين نشست كه علاوه بر شريفي، فريده سپاه منصور بازيگر و كبري ملانژاد نويسنده نمايش نيز حضور داشتند، ملانژاد گفت: "اين اثر اصلا يك نمايش فمينيستي نيست كه فقط قصد دفاع از حقوق زنان را داشته باشد. داستان اين نمايش از تنهايي همه انسان‌ها اعم از مرد و زن صحبت مي‌كند. چون من يك زن هستم به خاطر همين حس زنانه‌ام تصميم گرفتم شخصيت براي يك زن بنويسم، اما اين به دليل تأكيد من بر اينكه موضوع تنها مربوط به زنان باشد، نيست. شخصيت نمايشنامه بعدي من يك مرد است."
اين نمايشنامه‌نويس همچنين گفت: "من معتقدم زن و مرد مكمل يكديگرند و در اين نمايشنامه اصلا نگاهي يك طرفه به موضوع زن و مرد نداشتم." ملانژاد در مورد مفهوم نمايش خود كه از تنهايي يك زني و استعدادهاي سركوب‌شده او سخن مي‌گويد، توضيح داد: "زنان زيادي در جامعه ما با مدرك دكترا هستند كه به دليل قيد و بندهاي اجتماعي يا ممانعت‌هاي خانواده و همسرانشان از فعاليت اجتماعي و حضور در جامعه منع مي‌شوند و معمولا اين قيد و بندها از طرف پدر يا شوهر و جنس مذكر است."
ملانژاد طنز كلامي موجود در اين نمايشنامه را عمدي دانست و متذكر شد: "البته اصلا قصد نداشتم به سمت طنزي بروم كه موجب خندان تماشاگران شود. من در آثارم واقعيت‌ها را مي‌گويم، متن اين نمايشنامه را سال 70 نوشتم و اما مي‌بينيم امروز هم بدون هيچ تغييري مخاطب دارد، زيرا بر اساس واقعيت‌هاي جامعه است."
نويسنده نمايش "حكايت ناتمام آن زن خوشبخت" همچنين افزود: "من اين نمايشنامه را كه براي پايان‌نامه خود نوشتم، بارها و بارها بازخواني و سعي كردم كلام آن را تا جاي ممكن خلاصه كنم و به استادانم آقايان اكبر رادي و خسرو حكيم رابط ارائه دادم، آقاي رادي به من گفت "ديالوگ‌هاي اين نمايش مانند يك جواهر تراشيده است و تو بهترين كلام را براي ديالوگ‌هاي خود انتخاب كرده‌اي."
وي همچنين تصريح كرد: "من در سال 69 و 70 كارمند انجمن نمايش مركز هنرهاي نمايشي بودم. به همراه چند نفر ديگر از همكارانمان به دليل ريزش نيرو بيكار شديم، بنابراين مجبور شدم جذب شغل ديگري كه ارتباطي با تئاتر ندارد بشوم و مدت چهارده سال از تئاتر دور بمانم. هميشه آرزوي اجراي اين نمايشنامه را در صحنه داشتم تا بتوانم شاهد ذهنيت‌ها و لحظاتي كه خلق كرده‌ام باشم و امروز كه به همت آقاي شريفي و با اجراي موفق خانم سپاه منصور اين نمايشنامه روي صحنه رفته، احساس مي‌كنم بار ديگر هم مي‌توانم بنويسم."
به گزارش "مهر"، فرهاد شريفي نيز درباره اولين تجربه كارگرداني صحنه خود گفت: "مدتي بود تصميم داشتم تئاتر كارگرداني كنم، قبل از اين نمايش نمايشنامه‌اي به نام "نجواهاي شبانه" محمد چرمشير بود، اما پس از چند بار كه به مركز هنرهاي نمايشي ارائه دادم به دلايلي توسط شوراي نظارات رد شد."
اين كارگردان افزود: "متن‌هاي مختلفي را خواندم، هيچ كدام با حس و حال من جور نبود تا اينكه متن خانم ملانژاد را خواندم و پسنديدم. ما براي اجراي اين نمايش مراحل مختلفي را گذرانديم، انتخاب بازيگر براي اين نمايش كه تنها يك شخصيت دارد كار بسيار سختي بود و خانم سپاه منصور در مدت زمان اندكي كه ما فرصت تمرين داشتيم، به خوبي از عهده ايفاي اين نقش برآمد."
وي در مورد اين كه چرا براي اولين تجربه كارگرداني صحنه خود اين نمايشنامه را انتخاب كرده است توضيح داد: "اين متن داراي دو ويژگي بود، يكي تنهايي آدم‌ها كه شامل تنهايي زن و مرد است. بنابراين اگر فردي را ديديد كه از تنهايي با خودش در خيابان حرف مي‌زند، بدانيد ديوانه نيست و دومين ويژگي اين اثر به ما مي‌گويد بحران و مشكل ما انسان‌ها تنها شرايط اقتصادي، اجتماعي و ... نيست، چون اين بحران‌ها حل خواهد شد. اما امروز بزرگترين بحران، تنهايي انسان‌هاست كه حل‌ناشدني است."
اين كارگردان همچنين درباره اجراي طنزآميز اين نمايش متذكر شد: "اين تعمدي بود، اما همانطور كه در متن هم ديده مي‌شود قرار نيست استفاده از اين زبان طنز موجب خنداندن تماشاگر شود."
شريفي خاطرنشان كرد: "در اجراي نمايش "حكايت ناتمام آن زن ..." همه چيز در جهت مفهوم كلي نمايش است. همه چيز در صحنه ساده است. در نهايت هم تماشاگر با ساده‌انديشي به نمايش نگاه مي‌كند، اما اثر سخت شاعرانه است و موضوع آن درباره تنهايي انسان‌هاست كه اين موضوع هيچگاه كهنه نمي‌شود."
وي همچنين با اشاره به جهانشمولي نمايش گفت: "ما تأكيدي نداشتيم كه مكان اتفاقات نمايش را ايران نشان دهيم، اين نمايش با موضوع تنهايي انسان‌ها مي‌تواند در همه جاي دنيا اعم از آفريقا، آمريكا، تركيه، اسپانيا، افغانستان و ... اجرا شود و مخاطب داشته باشد."
فرهاد شريفي ضمن ياد كردن از مهين اسكويي به عنوان معلم بازيگري خود گفت: "من از خانم اسكويي فراوان ياد گرفتم و مايل بودم كار درستي انجام دهم، بنابراين اولين تجربه كارگرداني‌ام را به ايشان تقديم كردم، اما افسوس كه خانم اسكويي نتوانست از نمايش من ديدن كند."
اين كارگردان همچنين درباره علت اجراي اين نمايش در تالار نو خاطرنشان كرد:" اين نمايش مناسب اجرا در يك سالن كوچك بود. وقتي آقاي پارسايي، مدير سابق تئاتر شهر، از من پرسيد كدام سالن را مي‌خواهم، به او گفتم يك جاي جمع و جور و ايشان هم تالار نو را در اختيار ما گذاشت."
شريفي ادامه داد: "به نظر من تالار به آدم‌ها بها نمي‌دهد، بلكه اين آدم‌ها هستند كه به تالار بها مي‌دهند. اين تالار نيز با وجود كم بودن امكاناتش براي اجراي من بسيار مناسب بود و از همه مهم‌تر اينكه اين سالن يك اجرايي بود و گروه مي‌توانست در كمال آرامش و بدون اضطراب اجرا كند."
وي در پايان ضمن اعلام رضايت خود از اجراي اين نمايش، همه اعضاي گروه، هنرمنداني مانند ژاله علو كه براي اين نمايش دكلمه‌اي را اجرا كرد، محمد نوري كه قطعه‌اي از آوازش در پايان نمايش پخش مي‌شود، مسئول تئاتر شهر و مسئولان اداره كل هنرهاي نمايشي، گفت: "اگر گروهي غير از اين گروه داشتم به ويژه در بخش بازيگري، هيچگاه موفق نمي‌شدم."
به گزارش "مهر"، فريده سپاه منصور، تنها بازيگر نمايش "حكايت ناتمام آن زن خوشبخت" نيز گفت: "اين نمايش درباره سرنوشت همه آدم‌هايي است كه 20 سال تلاش مي‌كنند اما الان شغل ديگري غير از آن شغلي كه دوست دارند نصيب‌شان شده و در سن بالا فقط در حسرت آرزوهاي خود هستند."
وي افزود: "اين نمايش سرنوشت همه انسان‌هايي را بازگو مي‌كند كه از طرف جامعه، پدر، مادر و همسر خود با سد مواجهند و نمي‌توانند توانايي‌هاي خود را نشان دهند، اين افراد در جواني فكر مي‌كنند مي‌توانند همه چيز را به دست آورند، اما در كهولت فقط آرزوها از دست رفته و ناكامي‌هاي را به ياد مي‌آورند."
اين بازيگر قديمي با اشاره به اينكه اين نمايشنامه يك اثر لايه لايه است، تصريح كرد: "شوهر در اين نمايش تنها به عنوان يك عامل بازدارنده يا نماد همه موانع است. زن اين نمايشنامه يك زن درهم شكسته عاشق با لايه‌هاي ذهني پيچيده است كه از حسرت‌هاي خود حرف مي‌زند. او تنها در غياب همسر خيانتكارش ناله نمي‌كند، بلكه از يك درد جهانشمول، تنهايي، صحبت مي‌كند."
سپاه منصور همچنين گفت: "متن اين نمايشنامه براي من بسيار جذاب بود و با خواندن آن فهميدم كه اين كارگردان با ديگر كارگردانان تئاتر فرق دارد كه چنين متن نمايشي را انتخاب كرده است. به نظر من متن بسيار مهم و سنگ زيربناي تئاتر است. در اين نمايشنامه آن قدر تنوع وجود دارد كه با وجود تك نفره بودن خسته‌كننده نيست، اما انرژي بازيگر را بسيار مي‌گيرد."
اين بازيگر قديمي علت حضور كم خود را در صحنه تئاتر كم بودن نمايشنامه خوب در ايران دانست و اظهار داشت: "من از خواندن نمايشنامه در مورد كارگردان اثر قضاوت مي‌كنم."
فرهاد شريفي نيز در ادامه جلسه در پاسخ به اينكه آيا اولين تجربه كارگرداني شما موجب ادامه اين كار خواهد شد يا نه؟ تصريح كرد: "اگر متن ايراني خوبي پيدا كنم حتما كار خواهم كرد، بر همين مبنا هم متن جديد خانم ملانژاد را به اداره كل هنرهاي نمايشي ارائه دادم و ممنظر جواب هستم، در صورت پذيرفته شدن با عوامل همين گروه كار خواهم كرد."
به گزارش "مهر"، وي همچنين خبر از احتمال اجراي اين نمايش در بيست و چهارمين جشنواره بين‌‌المللي تئاتر فجر داد و متذكر شد: "از ما تقاضا كرده‌اند به خاطر گروههاي شهرستاني يك اجرا در جشنواره داشته باشيم، اما ساعت اجراي نمايش كمي نامناسب است، به ما گفته‌اند احتمالا بايد ساعت 11 صبح اجرا كنيم كه من موافق اين ساعت نيستم."
نظر شما