ايران و يك تصميم ملي

جمهوري اسلامي ايران كه به طور مشروط و براي يك مدت زمان مشخصي فعاليت تحقيقات هسته اي خود را متوقف كرد با زيان هاي مالي و انساني هنگفتي روبرو شد.

توقف فعاليت تحقيقاتي ايران هيچگونه ارتباطي با مذاكرات هسته اي ميان اين كشور وتروئيكاي اروپا ندارد، زيرا اين گفتگوها صرفا در چارچوب فعاليت غني سازي هسته اي بوده است.

فعاليت تحقيقاتي هسته اي طبق متن صريح بندهاي پروتكل الحقاقي آژانس بين المللي انرژي هسته اي، حق مسلم ومشروع همه كشورها است وجامعه جهاني اين حق را تضمين مي كند.

اما جمهوري اسلامي ايران درچارچوب سياست ابراز حسن نيت خود تمام فعاليت هاي هسته اي خود را از جمله فعاليت تحقيقات هسته اي كه جنبه علمي صرف دارد ،متوقف كرد، تا اعتماد جامعه جهاني را به صلح آميز بودن فعاليت هسته اي خود كاملا جلب كند .

طبق توافق ايران و تروئيكاي اروپا توقف اين فعاليت ها تحت هيچ شرايطي نبايد از دوسال تجاوز كند و اين دوره زماني ماه ها پيش به پايان رسيد.

اما ظاهرا اتحاديه اروپا تلاش مي كند تا از طريق طولاني كردن مذاكرات وتهديد به ارسال پرونده هسته اي ايران به شوراي امنيت، ملت ايران را از دستيابي به انرژي هسته اي صلح آميز براي هميشه محروم كند.

شرايط تهديد آميز اتحاديه اروپا نمي توانست براي ملت ايران قابل تحمل باشد، لذا دولت آقاي محمود احمدي نژاد به علت اصرار ملت ايران بر ادامه فعاليتهاي صلح آميز هسته اي ،فعاليت تحقيقاتي را ازسر گرفت.

در طول دو سالي كه ايران كليه فعاليت هاي صلح آميز هسته اي خود را متوقف كرده بود، بسياري از پژوهشگران جوان ايراني
دچار فرسايش روحي شديدي شدند، زيرا احساس مي كردند كه دستاوردهاي تحقيقاتي هسته اي صلح آميز آنان قرباني توهمات و پيش فرضهاي غير واقعي تروئيكاي اروپا شده است.

 اين امر به نوعي بر روي جامعه ايراني به ويژه جوانان تاثير منفي باقي گذاشت و اين تلقي را ايجاد كرد كه دولت ايران بيش از اندازه با اتحاديه اروپا كه داراي نگاه دوگانه نسبت به فعاليت هسته اي كشورها دارد، مماشات مي كند.

اكنون اين سوال در جامعه ايراني مطرح است كه اگر اتحاديه اروپا و آمريكا حقيقتا نگران امنيت وصلح جهاني هستند، چرا بايد نسبت به وجود زرادخانه خطرناك اتمي رژيم اسرائيل بي تفاوت باشند؟.

اسرائيل با داشتن 9 نيروگاه اتمي در مساحت محدودي از خاورميانه بيش از 250 كلاهك هسته اي را در زرادخانه هاي خود ذخيره كرده است وامنيت 57 كشور اسلامي را در سراسر جهان تهديد مي كند.

اما متاسفانه آژانس بين المللي انرژي اتمي و اتحاديه اروپا و آمريكا هيچگونه واكنشي در قبال فعاليت اتمي غير صلح آميز اين رژيم از خود نشان نمي دهند.

 اين نگاه يعني چشم پوشي غرب از فعاليت خطرناك اتمي اسرائيل وابراز نگراني بي مورد از فعاليت هسته اي صلح آميز ايران موجب شده تا  ملت هاي مسلمان بيش از پيش با معيارهاي دوگانه غرب درمورد كشورهاي اسلامي وغير اسلامي آشنا شوند.

مسلمانان احساس مي كنند، اروپا درحالي كه تلاش مي كند تا يك كشور اسلامي مانند ايران را از دستيابي به فناوري صلح آميز هسته اي محروم كند، خود در تقويت زرادخانه اتمي اسرائيل نقش فعالي داشته است.

 بديهي است از سرگيري فعاليت تحقيقاتي هسته اي ايران تابع يك خواست ملي واسلامي است ودولت ايران نمي تواند نسبت به اين خواست ملي واسلامي بي تفاوت باشد.

 لذا در فرايند حركت جديد ايران براي از سرگيري فعاليت علمي تحقيقات هسته اي يك اراده ملي و بين المللي نهفته است وغرب و آمريكا هرگز نخواهند توانست در برابر اراده يك ونيم ميليارد مسلمان در جهان كه خواهان شكوفايي فناوري پيشرفته كشور اسلامي ايران هستند، ايستادگي كنند.

بنا بر اين تصميم اخير دولت ايران كاملا منطقي ومبتني بر يك مصلحت ملي واسلامي بوده وتحت هيچ شرايطي قابل بازگشت نيست وغرب بايد ادبيات تهديد را كنار بگذارد، زيرا عمر اين گونه ادبيات اكنون ديگر به سر آمده است.