اين نويسنده معاصر و منتقد ادبيات داستاني درگفتگو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر، با بيان اين مطلب افزود : در دوران جنگ نيازبه شعر بيشتر از ادبيات داستاني بود و مخاطبان بيشتر به شعرو كتابهايي از اين قبيل علاقه نشان مي دادند كه شاعران توانستند اين عرصه را در دست بگيرند و بسيارنيز فعال بودند اما درخصوص ادبيات داستاني اتفاقي نيافتاد .
علي براتي كجوان خاطرنشان كرد : بعد از جنگ نياز به ادبيات داستاني در جامعه احساس و آثاري نيزخلق شد و درنتيجه ادبيات داستاني دستخوش اتفاقات خوشايندي قرارگرفت ، اما درحوزه ادبيات داستاني جنگ نتوانستيم آن طوركه شايسته است اثري را توليد كنيم كه تعدادشان شايد تنها به چند اثر انگشت شمار ختم شود .
اين منتقد ادبيات داستاني درادامه اظهارداشت : نويسندگان بايد تماميت جنگ را در اثرخود به تصويربكشند مثلا من كه براي جنگ مي نويسم تنها تجربيات خودم را انتقال مي دهم و گوشه بسياركوچكي ازجنگ را به تصوير مي كشم كه مسلما تماميت جنگ نيست ، چرا كه ما پژوهش و تحقيقي در رابطه با ادبيات داستاني دفاع مقدس نداريم .
اين نويسنده به مهر تصريح كرد : شايد مسئولان ما احساس مي كنند اگرتماميت جنگ به تصويركشيده شود به تقدس دفاع مقدس خدشه اي وارد مي شود كه من توصيه مي كنم دراين زمينه تجديد نظركنند چرا كه اگرتماميت جنگ (ترس ، دروغ ، خيانت ، دورويي ها و ...) در يك اثر به تصوير كشيده شود ، آن وقت چهره زلال شهيدان كه از اين معايب مبرا بودند ، بيشتر به چشم مي آيد .
وي افزود : ما در حوزه ادبيات داستاني دفاع مقدس هنوز در همان دوران جنگ چرخ مي زنيم يعني از اثر نوشته شده نويسنده اثر و بچه هاي جنگ لذت مي برند، اما تكليف كساني كه جنگ را نديده اند چيست؟
علي براتي كجوان يادآور شد : متاسفانه براي نويسندگان سبك ها و ژانرهايي كه از آن طرف وارد ايران مي شود بسيار خوشايند است در صورتي كه اين ژانرها بايد از صافي ذهن فرهنگي و ادبي ما بگذرند ، در حالي كه نويسندگان جوان درست همانند آناني مي نويسند كه اگر نام نويسنده را پاك كنيم، اساس مي كنيم كه اثر با ترجمه بسيار زيبا از لحظات زندگي يك انسان در درون دنياي پر ازغريبي و تنهايي است و آن هم انساني كه بي ايمان و مسخ شده است.
اين نويسنده ادامه داد: در نتيجه آثار توليد شده بي محتوا هستند و ما نمي دانيم كه مخاطبان چه چيزي را نياز دارند و تنها در جلسات ادبي براي يكديگر كف مي زنيم، در حالي اين آثار وقتي دارد زندگي مردم مي شود هيچ گونه ارتباطي با آنها برقرار نمي كند و در اولين قدم شكست مي خورد، متاسفانه جايي وجود ندارد كه جوانان ما به اين باور برسند كه اولين و مهمترين اصل زبان ساده در ادبايت داستاني موضوعاتي است كه درزندگي روزمره اتفاق مي افتد.
علي براتي كجوان درارتباط با چاپ آثار اوليه نويسندگان جوان به مهر ، گفت : نويسندگان جوان بايد در چاپ آثار اوليه خود تامل كنند و تا حد امكان بهتر است قبل از چاپ آثار را به دست افراد متخصص و عام بسپارند و نتيجه آن را ببينند و اگر نتيجه مثبت بود اقدام به چاپ كنند، من بعد از 13 سال قلم زدن به اصرار دوستان دست به چاپ آثار خود زده ام ، مسلما اگر اثر پرمحتوايي از يك نويسنده جوان به چاپ برسد باعث سرخوردگي نويسنده نخواهد شد و او را در اين مسير ثابت قدم تر خواهد كرد .
نظر شما