تعهد به " شعر " از تعهد به موضوع واجب تر است / شعر با چهره ديگري در دوران انقلاب پديدار شد

اين شاعرمعاصر در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر،  با بيان اين مطلب افزود : با تحقق انقلاب اسلامي پاره اي ازمضامين ازدورخارج شدند وادبياتي با عنوان براندازي موضوعيت خود را ازدست داد و شعرمتوجه شد كه براي خود جايگاهي پيدا كرده وضرورتي تاريخي به شاعران پيشنهاد مي كند كه مي بايست نقطه ثقل ديگري براي رويكرد به جامعه يا زندگي دست و پا كنند ، چرا كه ذهنهاي شاعران آنقدردرگيربا مسئله براندازي بود كه اين مسئله به صورت يك اعتياد دراشعارشان شده بود و حتي اگرشعري ازعشق مي سرودند باز اين مسائل در شعرشان هويدا بود .

علي باباچاهي خاطرنشان كرد : وقتي انقلاب صورت گرفت ، ما با دو رويكرد مهم رو به رو شديم ، اول اينكه شاعراني كه مضامين و مقاصد انقلاب اسلامي را درقالب شعربه جامعه تحويل دادند به نام شاعران انقلاب شناخته شدند ، اين شاعران درواقع شاعران رسمي ( شاعراني كه مضامين انقلاب را با تعبيرخودشان در شعر پديد آوردند ) شدند ، اينكه اين شاعران رسمي چقدر توانستند اثر ماندگاري را بر جاي بگذارند بحثي جداگانه دارد واينكه چقدر در ترويج مبارزات مردمي موثر واقع شدند ، بحثي ديگر.

بنابراين صرف دوست داشتن و دفاع از يك موضوع ، شعر و اثر خوب به وجود نمي آيد ،  بايد استعداد و تعهد به شعر قبل از تعهد به موضوع وجود داشته باشد تا شعردرست و نابي به وجود آيد ، وگرنه اشعار با ملاحظات هنري شعرهاي تاريخ مصرف دار هستند .

علي باباچاهي يادآور شد : شاعران ديگري هم از حوزه براندازي در كنار انقلاب بودند و اين گروه در اوايل انقلاب سخت جذب دگرگون شدن جامعه بودند و كم كم  با فراز و فرودها ، شعر سياسي را كنار گذاشتند و بعضي ها هم شعر متعارض با مفاهيم جاري سرودند ولي بعد از اينكه انقلاب و حاكميت پايه هايش تثبيت شد و مجالي براي خلوت شاعرانه پيدا شد ، يك فاصله گيري زيبايي شناختي با شعر قبل ازانقلاب به وجود آمد و شعر با چهره ديگري در دوران انقلاب پديدار شد كه شعب گوناگوني دارد و من در كتاب " گذارهاي منسرد "  در دو جلد به تفصيل در اين باب نوشته ام . 

اين شاعر تصريح كرد : شعر بعد از انقلاب به ويژه از دهه 60 به بعد و در دهه 70 يك رويكرد چند شاخه اي داشت و شعر عينيت گرا بود ، شعر محاوره اي ، استعاري ، متفاوت و پسانيمايي نيز وجود داشت .

علي باباچاهي در پايان گفت و گو با مهر،  گفت : بايد قبول كرد كه شعر امروز ايران چون خود افقهاي بازي در پيش رو دارد ، به اصطلاح چوبي زير چرخ نمي گذارد و گاهي نمود هاي جامعه را به تصوير مي كشد ، بنابراين شعر امروز با شعر قبل از انقلاب فاصله خيلي زيادي گرفته و تمام مولفه هايش را به سوي افقهاي ديگري سوق داده است .