روزنامه شرق نوشت: «هادی العامری»، فرمانده این نیروهاست؛ کسی که پیش‌تر به‌عنوان فرمانده نیروهای «بدر» فعالیت می‌کرد که خود شاخه نظامی «مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق» بود. العامری بعدها لباس نظامی را از تن درآورد و نماینده مجلس شد. اما با تشدید پدیده داعش در عراق، مجبور شد دوباره به همان شغل نظامی خود بازگردد. العامری در این گفت‌وگو از وضعیت کنونی داعش در عراق، برنامه‌ریزی برای آزاد‌سازی شهرهای تحت تصرف این گروه و نیز نقش آمریکا و ایران و حضور داعش در سایر کشورها، صحبت می‌کند.
آیا شما برای آزادی «الانبار» سقف زمانی مشخصی دارید؟
ما به چنین سقفی پایبند نیستیم، بلکه برنامه‌ریزی می‌کنیم و هر زمان که شرایط برای نبرد آماده شد، شروع می‌کنیم. این ممکن است امروز یا فردا یا یک هفته بعد یا ١٠ روز دیگر باشد. از آنجایی که خون جوانان‌مان گران‌بهاست باید زمانی وارد نبرد شویم که الزاماتش را به‌صورت کامل فراهم کرده باشیم. ما برای موضوع آزادی «الرمادی» عجله‌ای نداریم.
آزادی موصل چطور، آیا حشد الشعبی برای آزادی این شهر نیز وارد عمل می‌شود؟
هیچ‌کس نمی‌تواند حشد الشعبی را از ورود به موصل باز دارد. هرکسی از آزادی موصل بدون حضور نیروهای حشد الشعبی حرف بزند، دچار توهم شده است. هیچ‌کس نمی‌تواند موصل را بدون حضور نیروهای ما و نیروهای عشایر عربی در کنار نیروهای امنیتی ارتش و پلیس، آزاد کند.
هادی العامری چه زمانی دوباره به لباس غیرنظامی‌اش برمی‌گردد؟
زمانی برمی‌گردد که داعش از کل منطقه – نه‌فقط عراق- طرد شده باشد. داعش هرجا باشد ما آنها را دنبال خواهیم کرد؛ چه در سوریه یا هرجای دیگری. به اعتقاد من این اشتباه است که تصور شود ما می‌توانیم بدون بیرون‌راندن داعش از سوریه به عراق امنیت دهیم، زیرا داعش الرمادی و نینوا را به این دلیل گرفت که قبل از آن در سوریه پیشروی‌هایی به‌دست آورده بود. مادام که داعش در سوریه حضوری قوی داشته باشد، ما نمی‌توانیم در عراق امنیت داشته باشیم.
اگر خدای نکرده سوریه سقوط کند، هرگز عراق روی امنیت نخواهد دید. از این‌رو مأموریت امروز ما فقط عراق نیست، بلکه ریشه‌کنی این غده سرطانی از کل منطقه است؛ از کل منطقه. اگر داعش در عربستان‌سعودی هم باشد، می‌رویم و با آنها می‌جنگیم. هیچ مرضی خطرناک‌تر از داعش نیست.
آمریکا و ایران بر نتایج نبردها در عراق چقدر سهم داشته‌اند؟
بحث سهم نیست. امروز این عراقی‌ها هستند که پیروزی‌ها را محقق می‌کنند. این چیزی است که من بارها تکرار کرده‌ام. آری، ایران طبق توافقات و قراردادهایی که با بغداد دارد، از ما حمایت‌های تسلیحاتی و تجهیزاتی می‌کند. همچنین ایران به ما مشورت‌های لازم را می‌دهد که باز طبق توافقات ما و دولت ایران است. آمریکایی‌ها هم توافقاتی با دولت عراق دارند. اما درمورد تسلیحات‌شان باید بگویم ما به آنها احتیاج داریم اما آنان یک هواپیمای «اف١٦» برای ما فرستادند که قبل از رسیدن [از اردن به عراق] سقوط کرد.
سقوط این هواپیمای آمریکایی برای شما سؤال‌برانگیز نبود؟
آنها دوست ندارند اینها را به عراق بفرستند. برای همین خودشان آن را سرنگون کردند. آنها برای این کار بهانه‌هایی دارند. چون هواپیماهای اف١٦ قرار بود پیش از شروع سال ٢٠١٤ به عراق برسد اما هنوز فرستاده نشده است. به اعتقاد من، آمریکایی‌ها برای خودشان بهانه‌های واهی می‌تراشند و نمی‌خواهند این هواپیماها را در اختیار ما بگذارند.
چرا شما منابع تسلیحاتی عراق را عوض شوری نمی‌کنید. یعنی کشوری به غیر از آمریکا؟
الان برای همین به سراغ روسیه رفته‌ایم. با مسکو قراردادهایی برای ارسال سلاح امضا شده است. اعتمادکردن به آمریکا اشتباه است. باید منابع تسلیحاتی خودمان را متنوع کنیم تا اسیر دولتی خاص نشویم.
در «دیالی»، «صلاح‌الدین» و الانبار چه داستانی در حال رقم‌خوردن است؟
در مورد انبار مناطق زیادی وجود دارد که باید پاک‌سازی شود. اما دیالی تقریبا پرونده‌اش بسته شده است. در صلاح‌الدین نیز ما با نبرد «بیجی» و «صینیه» آنجا را تکمیل می‌کنیم و وقتی آزادی بیجی تکمیل شد، فقط برای ما می‌ماند منطقه «شرقاط».
مطمئن هستید که نبرد موصل را خواهید برد؟
موصل در ابتدا باید برای نبرد آماده شود. نمی‌توان درباره آن حرف زد مگر اینکه به آن نزدیک شده باشیم. ما الان در مرزهای موصل نیستیم که بخواهیم بگوییم به چه چیزهایی احتیاج داریم. الان مسئله ما تمام‌کردن نبردها در بیجی و شرقاط است. وقتی به دروازه‌های موصل نزدیک شدیم آن‌وقت می‌شود به‌صورتی واقعی نه نظری، از نبرد موصل حرف زد.
آیا اختلافات سیاسی در نبردها و تحقق پیروزی‌ها تأثیر دارد؟
قطعا، اتهامات و تبلیغات منفی در کنار اقدامات رسانه‌های داعشی که در تکریت بودند، سقوط رمادی را رقم زدند. همین عامل باعث سقوط بیجی و تخریب پالایشگاه آنجا شد به‌طوری که صدها نفر در این راه شهید شدند. برای همین معتقدم مسئول همه اینها همان اختلافات سیاسی و تبلیغات و شایعات بعثی‌ها بوده است. هرگاه ما تلاش‌های متمرکزی داشتیم و از دستگاه‌های امنیتی پشتیبانی کردیم، این مسئله بر روند نبردها تأثیر زیادی گذاشته است.
آیا حادثه تروریستی کویت، نقطه تحول در رفتار کشورهای حوزه خلیج‌فارس نسبت به داعش بود؟
ما انتظار وقوع این اتفاق را داشتیم. بارها به ملت عراق گفته بودیم. با تمام صراحت گفته‌ایم اگر در خاک عراق و سوریه با داعش نجنگیده بودیم و این گروه متوقف نمی‌شد، داعش خودش را به کل کشورهای خلیج‌فارس رسانده بود. داعش یک گروه تروریستی افراطی با روحیه‌ای بالاست. بااین‌حال، اگر مردان شجاع ما در عراق نبودند که با آنها مقابله کنند، این گروه می‌توانست بر کل منطقه تسلط پیدا کند.
برای همین آنچه در کویت اتفاق می‌افتد، به گفته امام‌حسین(ع) «پیغام این قوم برای شماست». به عقیده من، این فقط یک شروع بود و داعش در کشورهای خلیج‌فارس و حتی اروپا، فرانسه و مراکش حملات بیشتری خواهد کرد. ما از همان ابتدا گفته بودیم نبرد داعش با همه بشریت است. این مطلب را در دیدار خودمان با سفرای کشورهای اروپایی هم مطرح کردیم. گفتیم همین داعشی که شما از آنها حمایت کردید، خطری برای امنیت اروپا خواهد بود.
تا چه حد «حیدر العبادی»، نخست‌وزیر عراق و دولتش با تلاش‌های حشد الشعبی موافق هستند و به نیازهایش پاسخ مثبت می‌دهند؟
ما مشکلی واقعی در تسلیحات و تجهیزات و اموال داریم. به‌صراحت می‌گویم دولت عراق باید به نیروهای حشد الشعبی توجه کند، زیرا اینها نیروی واقعی میدان جنگ هستند. به‌خاطر اختلافات سیاسی است که از حشد الشعبی حمایت نمی‌شود. حتی نمایندگان شیعه کمتر از ما حمایت می‌کنند تا نمایندگان اهل‌سنت در مجلس. وقتی بودجه این نیروها تصویب شد به شکل درستی موضوع مورد بحث قرار نگرفت. اگر به این مسائل توجه نشود، همه چیز بر باد فنا خواهد رفت.
اما می‌گویند امکانات زیادی در اختیار این نیرو قرار گرفته و بودجه کلانی به آنها اختصاص داده‌اند. کسانی هستند که تلاش می‌کنند تا نیروی دیگری به نام «گارد ملی» تأسیس کنند. چون می‌گویند نیروهای حشد الشعبی طایفه‌ای است؟
به‌طورکلی به سیاست‌مداران شیعه و غیرشیعه می‌گویم هیچ نیرویی روی زمین به غیر از حشد الشعبی نیست که به شکلی خوب و با روحیه عالی بجنگد و پیروزی‌های بزرگ به‌دست آورد. برای همین دولت و پارلمان باید از دستگاه‌های امنیتی و در پیشاپیش آنها، از حشد الشعبی حمایت کنند تا لوازم کافی برای نبرد و پیروزی آنها در جبهه فراهم شود.
کارشناسان ایرانی هم در عراق حضور دارند، چه به قصد مشاوره یا مشارکت در نبرد؟
به‌عنوان مشاور در میدان هستند اما سلاح بر نگرفته‌اند که همراه ما بجنگند.
هادی العامری خودش را کجایی می‌داند؟ یک نماینده مجلس یا یک رزمنده در جبهه‌های جنگ؟
رزمنده‌ای بین همه رزمندگان شجاع و قهرمانی که داریم؛ البته ترجیح من حضور در پارلمان است.
نظر شما