به گزارش خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، اين نويسنده و محقق ادبي درحاشيه مراسم جايزه ادبي صادق هدايت ضمن بيان اين مطلب افزود : هدايت زاييده دوره بحراني ايران بود ؛ دوراني كه از آن با عنوان برخورد سنت و تجدد نام مي برند و شايد شخصيت او را نيز بتوان ناشي از همين كشمكش ناگزير تاريخي دانست .
وي سبك زندگي و ويزگي هاي تاريخي دوره هدايت را مورد توجه قرار داد و تصريح كرد : هدايت به تعبيري يك صوفي - فرنگي بود . بدين معنا كه از يك سو قائل به ايرانيت و معرفت ايراني بود و از سوي ديگر رو به تجدد و علم گرايي داشت. او هم در فرهنگ و متون ادبي كهن ايران غور مي كرد و هم در مطالعه آثار خارجي مي كوشيد.
اين مترجم ادبي از دقت هدايت در موضوعات اجتماعي و روان كاوي شخصيت ها در داستان به عنوان ويژگي داستان پردازانه آثار او نام برد و ادامه داد : هدايت بعد از شهريور 1320 بسيار كم كار شد و دليل اين موضوع چندان روشن نيست . گرايشات فكري او هم نسبت به گذشته تغيير كرد و پس از چندي دوباره به فضاي بدبينانه قبلي اش بازگشت . اين سرخورگي و بدبيني ناشي از عدم تحقق آمال سياسي و اجتماعي روزگارش بود كه سرآخر به مرگ منتهي شد.
دكتر اسلامي ندوشن نوشته هاي هدايت را مثل هر نويسنده اي توام با فراز و نشيب و پستي و بلندي ذكر كرد و اظهار داشت : نمي توان همه آثار هدايت را يكدست عالي و قوي دانست . او هم مثل اكثر نويسندگان داستانهاي قوي و ضعيف در كارنامه اش دارد.
وي تصريح كرد : نويسندگان جوان امروز نبايد هر چه را هدايت گفته و هر خط و سمتي را كه طي كرده پيروي كنند . او هدايت بود و وظيفه و زندگي خاص خودش را داشت. در عمق داستان هاي او نيز بدبيني اي به چشم مي خورد كه اگرچه ناشي از عشق و علاقه او به زندگي است اما در مجموع نمي بايست به بهانه هاي روشنفكرانه ، به پيروي از منش ادبي صادق هدايت پرداخت.
به گزارش مهر، اين مترجم ادبي در پايان سخنان خود گفت : خلوص و صداقت اولين شرط نويسندگي است. نويسنده ايراني بايد علاوه بر آشنايي با تاريخ و فرهنگ كشور خود، از فرهنگ و وضعيت حاكم بر جهان نيز مطلع باشد و نسبت به جامعه خود با ارائه نقدهاي صحيح و دلسوزانه حساسيت داشته باشد.
نظر شما