رامین بهنا آهنگساز و مدرس موسیقی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به فعالیت هایش در ماه های آینده توضیح داد: تا مهر ماه امسال تازه ترین آلبومم را با عنوان «ایران ۱۱» با فضای کاملا «الکترو آکوستیک» و موضوعیت شهر تهران روانه بازار موسیقی خواهم کرد.
وی ادامه داد: من در تولید «ایران ۱۱» به این موضوع فکر می کردم که از صدای امروز تهران استفاده کنم ضمن اینکه تمام سعی خود را انجام دادم که به هیچ عنوان از افکت استفاده نکنم. این آلبوم فضایی دارد که شما با برخورد با نام برخی از قطعه ها که برگرفته از محل یا منطقه خاصی است می توانید متوجه محتوای فضای موسیقایی در نظر گرفته شده نیز بشوید. به هر ترتیب آنچه من در این آلبوم به آن پرداخته ام یک نگاه کاملا شخصی به شهر مدرن تهران است که تلاش کردم با استفاده از نشانه ها و تکنیک های موسیقی نوعی از ملودی را به مخاطب ارائه دهم که در عین مدرن بودن نشانه هایی از یک فضای ایرانی را نیز داشته باشد.
این آهنگساز درباره ویژگی های آلبوم «ایران ۱۱» گفت: برای تولید این آلبوم به این موضوع فکر کردم تا مانند همیشه که از موسیقی ایرانی در کارهایم استفاده می کنم فضایی را خلق کنم که با استفاده از یک دیدگاه کاملا شخصی جنسی از موسیقی را از شهر تهران به مخاطب ارائه دهد که بتواند در قالب آن متوجه صدای شهری که در آن زندگی می کند، بشود. من در این آلبوم از سمتی وارد کار شدم که تاکنون تعداد کمتری از هنرمندان به آن وارد شده اند. به معنای دیگر اگر موسیقی الکترونیک در سمت دیگر داستان قرار دارد من سعی کردم در مقابل این جریان قرار بگیرم.
این پژوهشگر و مدرس موسیقی در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به حاشیه های پیش آمده درباره اظهارات اخیرش در شبکه های مجازی مبنی بر انتقاد تندی که از گروه‌های موسیقی «چارتار»، «پالت» و «دنگ شو» داشت، توضیح داد: من همواره کارهای این سه گروه فعال را پیگیری می کردم تا اینکه بالاخره موفق شدم کارهای جدید این گروه را هم بشنوم. در مرحله اول آنچه اهمیت دارد تلاشی است که این سه گروه برای جلب مخاطب و ارائه یک موسیقی متفاوت انجام می دهند که می تواند در نوع خود قابل تقدیر هم باشد اما آنچه من را به انتقاد وادار کرد این است که چرا خوانندگان هر سه این آلبوم ها عین هم می خوانند؟ آیا مد شده که همه گروه های موسیقی حتما به این شکل بخوانند؟
بهنا تصریح کرد: این شیوه خواندنی که دوستان انتخاب کرده اند اصلا جدید نیست و پیشکسوت این داستان محمد اصفهانی است که سال ها پیش چنین شیوه ای را تجربه کرده بود و حالا این دوستان با کمی تغییر آن را اجرا می کنند. به اعتقاد من اگر جای این خوانندگان عزیز را با هم عوض کنیم چندان فرقی احساس نمی‌کنیم. من فعلا روی موسیقی گروه «چارتار» که به اعتقاد من یک گروه کاملا پاپ هستند تمرکز ندارم، اما به هر حال گروه های «پالت» و «دنگ شو» که به نوعی مشغول آزمون و خطا کردن هستند به این نتیجه رسیده اند که به صورت همزمان تکراری بخوانند و این چیزی که واقعا من را عصبانی کرد و موجب واکنش در برابر آن شد بر این مساله دلالت دارد که چرا باید فضای کاری این گروه ها به این شکل باشد؟ آیا موسیقی که قشر روشنفکر ما دنبال می کنند. باید حتما به این شکل باشد؟
وی افزود: گاهی اوقات فکر می کنم، خدا کند اتفاقی که برای محسن نامجو افتاد برای این گروه ها نیفتد. او می توانست در ایران به عنوان یک پدیده موسیقی معرفی شود اما نشد، چون در جو روشنفکری افتاد، جوی که برای موزیسین ها بسیار خطرناک است و اگر نتوانیم با تمرکز در این فضا کار کنیم خواه ناخواه در اتمسفر روشنفکرانه ای قرار می گیریم که اصلا خوب نیست. این گروه ها هم اکنون در جایگاهی قرار گرفته اند که دائما از دیگران «به به» و «چه چه» می شنوند و چون اول کار هستند و کارشان هم گرفته نمی دانند که ممکن است اتفاقات بدی برای آنها به وجود آید.
این آهنگساز در بخش پایانی از صحبت های خود تاکید کرد: من از آن قشری می ترسم که ادعا می کنند موسیقی را می شناسند و در خطرناک ترین شکل ممکن این گروه های نوپا را تشویق می کنند. به اعتقاد من در این فضاست که باید این مجموعه های موسیقایی جو را کنترل کنند و از این تشویق های مکرر و مقطعی بترسند و راهی را انتخاب کنند که آنها را در جوهای بی هویت وارد نکند.
نظر شما