به گزارش خبرنگار مهر، صبح چهارشنبه با به صحنه رفتن گروه ققنوس در قالب نمایشی که پر از تکه کلام های شاد و گفتگوهایی بر اساس فضای مفرح روزهای مدرسه و زندگی با درس «کوکب خانم» بود بار دیگر نمایش پرفروغی از اهالی تئاتر شهرستان را به مخاطب عرضه داشت.
در این نمایش چهار گزینه پیش روی کوکب خانم قرار دارد تا در عین اینکه از پس اندیشه های سنتی برادر بزرگتر بر آید بتواند انتخابی کند که با اندیشه های نیمه سنتی و مدرن گروهی که هریک نماینده بخشی از جامعه امروزین هستند مسیر زندگی را ادامه دهد.
حسنک «حسنک کجایی» که نسبت فامیلی با کوکب خانم دارد نسلی را بازگو می کند که در اندیشه کار و زندگی به امید روزگار بهتر زیست خود را سامان می دهد، «بایرام» که با سرخوشی و شیرین زبانی در پی به دست آوردن همسری مهربان و در یک کلام بانوی خانه به سر می برد، چوپان دروغگویی که افزون بر صفت دروغ پردازی فراموشی نیز گرفته تا خود را نماینده بخشی معرفی کند که آنچه به دروغ می گویند را به فوریت فراموش می کنند و در این میان «پترس» با زبانی بیگانه به این سرزمین پای نهاده تا دل در گرو کوکبی بنهد که فرسنگها از فرهنگ و آیین های او به دور است.
بی شک در این بین بازی هایی که مجتبی حسینی قیری در این نمایشنامه طراحی کرده با الهام از آنچه که هریک از ما با آن روزگار سپری کرده ایم از ژرفای جامعه ای سربرآورده که پیشتر تجربه شده اند.
از سویی گفتاری که نمایشنامه نویس با دقت برگزیده گرچه گاهی یادآور پیام های شبکه ای در فضای مجازی است، در جای خود بر انگیزنده توجه مخاطبی است که از ابتدا تا پایان فضای تئاتری شاد در عین حال باوقار به تجربه می نشیند.
از منظر متن و میزانسن نیز نمایش «نوستالوژی» از کم شمار آثاری است که به همراه «پایان را من تعیین می کنم» از شهرستان داراب دست داوران را برای انتخابی مناسب و بر مبنای معیارهای مخاطب پسند باز می گذارند زیرا این آثار چه در بازی، چه در اجرا، چه در طراحی دکور و صحنه، چه در موسیقی و صدا و در نهایت کارگردانی حرفی برای تماشاگران که مخاطبان اصلی آثار هنری هستند باقی نگذاشتند.
مهمترین تفاوت این نمایش با دیگر آثار بیست و ششمین جشنواره تئاتر فجر فارس در روحیه بخشیدن به فضای آثار طنزی است که در عین سرخوشی می تواند در مسیر هنر منتقد مخاطب را برای دقایقی هرچند کوتاه از ملال جامعه رهایی بخشد. آنچه که کمتر در این جشنواره با آثار دست کم شهر شیراز تجربه نشد و جسارتی از سوی کارگردانان و نویسندگان را در پی نداشت.
حسینی قیری، جسارتی در اختیار بازیگران نهاد تا با قرار گرفتن در قالب نقش این را نیز عرضه دارند که صرفا در این نقش مستحیل نیستند وو می توانند فضای بی روح و خشک تئاتر انتقادی را شکسته تا دست کم دو گام در کارگردانی و نوشتار متن به پیش رفته و در دوری از گنجاندن همه دردهای جامعه یک گام به پس داشته باشند.
«بازگفت» که در این نمایش بار معنایی معلم و مصلح رایدک می کشد در عین اینکه روایت را شکسته و از میان جمع پای در میان می گذارد سرخوش با کنش و واکنش ها هم نماینده جمع تماشاگران است و هم باری به جهت متن و صحنه منتقل می کند.
در پایان این نمایش، مجتبی حسینی قیری اجرای نخست «نوستالوژِی» را به استاد کاظم روزی طلب پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون ایران تقدیم کرد که در تماشاخانه استاد سپاسدار به تماشا نشسته بود.
بیست و ششمین جشنواره تئاتر فجر استان فارس شامگاه چهارشنبه با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان می دهد.
نظر شما