به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی حوزه هنری، جشن بزرگ همدلی و همزبانی جامعه ترجمه ایران، عصر شنبه یازدهم مهر با حضور مترجمان و اساتید این حوزه در تالار سوره حوزه هنری برگزار شد.
در این مراسم، غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: به عنوان یك دانشجوی قدیمی به ترجمه علاقه داشتم و همواره یكی از اشتغالات جدی من ترجمه بوده از همین رو در عالم ترجمه بیتجربه نیستم و هماكنون نیز یك ترجمه سنگین در دست دارم كه با مراجعه به سایر ترجمههای همان كتاب، آن را ترجمه میكنم.
وی در ادامه گفت: بد نیست انجمن صنفی مترجمان شهر تهران از مترجمان پركار جامعه خودمان یادی بكند و شایسته است كه این افراد شناسایی شوند و به نسل جدید معرفی شوند. مرحوم احمد آرام یكی از مترجمان پركار بوده است، روزی كه پیكر او را از دانشگاه تهران تشییع میكردند نام ۱۶۰ كتابی كه او ترجمه كرده بود را به دست دانشآموزان دادند تا آنها پشت سر پیكر او حركت كنند.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی گفت: تطبیق ترجمههای آرام با متن اصلی یكی از فعالیتهای من بوده. اختلاف زبانها یكی از عجایب خلقت است و وقتی به این اختلاف زبانها فكر میكنیم دچار حیرت میشویم؛ اما این یك واقعیت است. این اختلاف زبانی از ابتدا بوده و برخی نیز بودهاند كه این اختلاف را با ترجمههایشان از بین میبردهاند.
او اضافه كرد: مترجمان كارشان انتقال فرهنگهاست و با توجه به گسترش دانش در جهان، ترجمه ضرورت بیشتری پیدا كرده است. مترجمان ورزیده ما را با آفاق و اندیشهها و تجربههای نو آشنا میكنند و از این مسیر به فكر و اندیشه ما رشد میدهند. ملتها از دست مترجمان سوغات دریافت میكنند منتها جنس آن فكر و اندیشه است و این رهاورد آنها است.
حدادعادل در ادامه گفت: استفاده از عبارت ترجمه زانسو و ترجمه زینسو بهترین عبارت برای ترجمه صادراتی و وارداتی است. ترجمه صادراتی عبارتی بازاری است آن هم نه بازاری خوب بلكه بازاریهایی كه دروغ میگویند.
وی در ادامه با اشاره به اینكه نباید ترجمه را محدود به ترجمه از زبانهای اروپایی بكنیم، گفت: نباید یادمان بروند كه دنیا محدود به اروپا نیست و از زبان عربی، اردو و تركی نیز ترجمه كنیم تا ترجمه ما تنوع داشته باشد.
رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در ادامه با اشاره به اینكه اگر از من سوال شود ترجمه برای فرهنگ ما تهدید است یا فرصت، گفت: ترجمه به نظر من برای فرهنگ ما یك فرصت است البته این زمانی تبدیل به یك فرصت میشود كه مترجم متفكر باشد و فقط به فروش فكر نكند بلكه با یك چشم بینا اثر را انتخاب كند تا به تقویت فرهنگ بومی خود كمك كند.
نظر شما