رسالت دندانپزشک ترمیمی حفظ نسوج باقی مانده دندان است

به گزارش خبرگزاری مهر، دکتر سید علی اکبر حسینی در آستانه برگزاری پانزدهمین کنگره بین المللی انجمن متخصصین دندانپزشکی ترمیمی ایران(۱۹ تا ۲۲ آبان ۹۴)، گفت: آنچه به عنوان رسالت حرفه ای در دندانپزشکی ترمیمی، در برابر مردم مطرح است این است که رشته تخصصی دندانپزشکی ترمیمی به معنی حفظ و ترمیم نسوج باقی مانده دندان تا سر حد امکان است و هنر همکاران دندانپزشکی ترمیمی باید تنها معطوف به حفظ وضعیت موجود و بازسازی دندان ها باشد، نه انهدام و نوسازی دندان ها.

عضو هیئت علمی دانشکده دندانپزشکی علوم پزشکی مشهد گفت: شاید در جوامع پیشرفته، اولین نگاه، به حفظ وضعیت موجود است و در موارد نیاز، نوسازی آن باشد، اما باید گفت تحمیل هزینه های هنگفت به بهانه بهره گیری از دندانپزشکی پیشرفته، می بایست اقدامی ناپسند و ممنوع تلقی شود.

حسینی در باب رسالت این رشته در برابر جامعه، اظهارداشت: می توان رشته دندانپزشکی ترمیمی را در مقوله های آموزشی، پژوهشی، اجرایی و سیاست گذاری بازنگری و موردتوجه قرار داد و مفاد آموزشی دوره های مختلف و مرتبط دندانپزشکی، باید منطبق با نیاز اکثریت جامعه ایرانی باشد.

وی گفت: بهتر است از آموزش مواردی که فاصله زیادی با نیاز جامعه دارد در دوره های مذکور اجتناب و آنها را منتقل به دوره های آموزشی مداوم و آن هم همراه سایر موارد آموزشی پایه نمود.

حسینی اظهار داشت: در مقوله پژوهشی نیز باید خاطر نشان کرد که دوران مطالعات پایه آن هم بر روی مواد تولیدی کارخانجات خارجی گذشته و شایسته و بایسته است که  توان و استعداد نیروی انسانی و بودجه مربوطه را صرف پژوهش های دانش بنیان و در راستای تحقیق، توسعه و تولید مواد در مراکز تحقیقاتی وابسته و پیوسته نمود و انجام تحقیقات و مطالعاتی که حاصل و ثمر آن به جامعه برگردد باید سرلوحه مراکز تحقیقاتی و محققین این رشته قرار گیرد و مستقیما خدمت حرفه ای به جامعه قلمداد می شود.

این متخصص دندانپزشکی ترمیمی عنوان کرد: نقش متولیان دندانپزشکی ترمیمی، هدایت سیاست گذاران و مجریان وزارت بهداشت به تربیت و توزیع متعادل نیروی انسانی در تمامی مقاطع مرتبط دندانپزشکی است و بهره گیری حداکثری از امکانات موجود وظیفه مدیران دندانپزشکی ترمیمی در قبال جامعه است.

وی ادامه داد: در بعد بهداشت و پیشگیری در جامعه به تبلیغات و آموزش های رسانه ای باید توجه جدی صورت گیرد در پیشگیری در معاینه، مراحل و دوره های تشخیص و طرح درمان و درمانهای علمی و Evidence based گاه می تواند نیاز به تعدد و تکثر نیروی انسانی و مراکز دانشگاهی را کمتر نموده و صرف جوئی هنگفتی همتراز با سایر درآمدهای ملی را بدنبال داشته باشد.