شعری که فرهنگ جامعه را ارتقا دهد ستودنی است

به گزارش خبرنگار مهر، آیت‌الله سید شرف‌الدین ملک‌حسینی یکشنبه شب در آیین شب شعر «کربلای منا» که توسط حوزه هنری استان برگزار شد، افزود: شعر قدرت شگرف انسان است که زشتی ها و زیبایی ها را به زیبایی جلوه دهد.

وی بابیان اینکه زیبایی ها زیبا و زشتی ها زشت است، اظهار داشت: هنر انسان این است که در قوه مخیله خود ترسیم زیبایی از معانی می کند و به درون انسان ها نفوذ کرده و به اعماق جان انسان ها می نشیند و دیگران را در تجربه درونی خود سهیم می کند.

آیت الله ملک حسینی افزود: اگر نوری به قلب شاعر تابیده بود آن را در قالب شعر به قلب دیگران می تاباند و اگر چشم او جهان را سیاه دیده بود که باید گاه سیاه ببیند که به انتظار نور پشت پرده غیبت یعنی حقیقت خورشیدی بنشیند، گاه به زیبایی این تاریکی را منتقل می کند.

نماینده مردم استان در مجلس خبرگان رهبری همچنین گفت: شعری که در راستای ارتقای سطح فرهنگ جامعه است باید ستوده شود.

وی تصریح کرد: می شود شعر گفت و انسانها را به سقوط کشاند و می شود شعر گفت و زمینه صعود انسانها را فراهم کرد.

آیت الله ملک حسینی اظهار کرد: می شود از چشم های کال و یال بلند برای ستایش اسب گفت و می شود از اسبی گفت که برگ گل سرخی را سوی دشمن می برد آنچنان که شاعر می گوید: «بر فرس تندرو هرکه تورا دید گفت برگ گل سرخ را باد کجا می برد» که جانفشانی قاسم بن حسن را بیان می کند.

وی شعر را بیانگر عمق معنای شاعر دانست و گفت: شعری که می آید نه آن را می آورند حاکی از وجود فرد و شعری که می آورند حاکی از ایجاد فرد است و بین این دو تفاوت وجود دارد.

آیت الله ملک حسینی افزود: یکی آنچه هست از درونش تراوش می کند و یکی آنچه را دوست دارد بشود را ابراز می کند و هر دو ستودنی و قابل تفسیر است.

نماینده ولی‌فقیه در کهگیلویه و بویراحمد همچنین گفت: اگر خلط عشق حقیقی و مجازی در شعر رخ دهد آغاز یک انحراف است و حیف است انسان شمائل محبوب را با جمال ظاهری انسانی خلط کند.

وی با اشاره به برخی اشعاری که از تلویزیون پخش می شود، بیان کرد: این ظلم به شاعران است که در وصف شمائل انسانی و نه سیرت او شعر گفته شود.

آیت الله ملک حسینی اظهار داشت: شعر باید در خدمت فضائل انسانی قرار گیرد نه در خدمت حیوانیت انسان و این ظلم است که کلام قدسی را نازل کنند و حیوانیت انسان را بستایند.

وی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود به تفاوت شعر عربی و فارسی اشاره کرد و گفت: خلاقیت شاعران فارسی این بود که به رغم این وسعت و پهنای اندک کلمات، مفاهیم بلند و گاهی بلندتر از شعر عرب را بیان کنند.