مجله مهر- عطیه همتی: از قدیم مرسوم بود پسرها جاپای پدرها بگذارند و از روی دست آنها می نوشتند و مسیر شغلی و کاری آنها را ادامه می دادند. برای همین بعضی شغل ها تبدیل به شغل یک خانواده و حتی یک طایفه می شد. اما این روزها کمتر خانواده ای را می بینیم که بچه هایشان مسیر و راه پدر را ادامه بدهند. اما خانواده آقای هادی خانواده ای است که نه تنها پسرها بلکه مادر خانواده نیز قدم در راه پدر خانواده گذاشتند و تبدیل به یک خانواده مداح شدند. همین بهانه سبب شد تا سراغ دو رکن اصلی این خانواده برویم و از حال و هوایشان بپرسیم.
سر خانمم از خودم شلوغ تر است
«حجت الله هادی» پدرخانواده هادی متولد ۱۳۳۶ در دماوند است. همسر آقای هادی «سهیلا کرمانی» نیز متولد ۱۳۴۲ است و هردو از ذاکرین اهل بیت هستند. اما خانم آقای هادی می گوید که همه او را به نام آقای هادی می شناسند. آقای هادی هم می گوید که سر همسرش از خودش شلوغ تر است و باید از دوسال قبل برای اجرای مراسم از ایشان وقت بگیرید. آقای هادی می گوید: « دوران بچگی من در دماوند بود. از همان دوران هم به واسطه اینکه پدرم حاج نورالله هادی از مداحان و ذاکرین به نام آنجا بود و عشق و علاقه ای که خودم داشتم به این راه کشیده شدم تا از ۸ سالگی که کار را شروع کردم و الان که ۵۸ سال دارم مداحی کرده ام.» خانم هادی می گوید که بعد از ازدواج و تحت تاثیر همسرش و علاقه ای که داشته وارد این مسیر شده است. بعد از آن هم فرزندانشان نیز به واسطه پدرومادرهایشان مداح شدند: «قبل از انقلاب سخنرانی کردن و خواندن زنان در مجالس خودشان خیلی باب نبود. اما به برکت انقلاب این مجالس افزایش یافت و در هرکوچه و خیابانی با پرچم و تابلوی مخصوص به خودشان فعالیت می کنند.»
باهم تبادل نظر می کنیم
آقای هادی بازنشسته نیروی هوایی ارتش است و خانم هادی نیز علاوه بر تحصیلات حوزوی کارشناسی الهیات دارد. وقتی می پرسم برای کار از هم مشاوره می گیرد یا باهم شعری را تمرین می کنید آقای هادی می گوید: « جو خانوادگی ما همیشه طوری بوده که کتاب و سی دی برای جلسه و مداحی وجود دارد. اینطور نیست که باهم تمرین کنیم و یا برای هم بخوانیم. اما حتما باهم تبادل نظر می کنیم. معمولا در خانه ما هرکسی کار خودش را می کند.» خانم هادی ادامه می دهد: « ما نوع کارمان متفاوت است. من صرفا در مجالس خانم ها صحبت می کنم و می خوانم اما خب باهم فکر می کنیم که متن سخنرانی را چطور تنظیم کنیم که همه پسند و قابل فهم باشد. جوان ها دوستش داشته باشند و خواب آلودگی نیاورد. در زمینه مداحی هم همینطور بالاخره نوع عزاداری و مداحی خانم با آقایون متفاوت است. چون سبک سینه زنی و شورهایشان باهم فرق دارد. برای همین معمولا هرکسی کار خودش را می کند.»
برای تشویق پای مداحی بچه ها سینه می زدیم
پسرها شغلشان آزاد است و هرکدام در هیئت های جداگانه ای از پدرشان فعالیت می کنند. آقای هادی می گوید جوان تر ها سبک ها و شعرهایشان جدید تر است اما خودش سنتی تر می خواند. آقای هادی در هفته چند روز در مسجد «علی بن بی طالب» محله شهید اشراق سخنرانی و جلسه دارد. خانم هادی هم تمام ایام های مذهبی به خصوص دوماه محرم و صفر در دو نوبت صبح و بعد از ظهر برنامه دارد و بیشتر در هیئت های مذهبی و مجالس شرق تهران مشغول است. خانم هادی درباره مداحی بچه ها می گوید: « از بچگی تشویقشان می کردیم حتی وقتی در خانه می خواندند همراهی می کردیم و سینه می زدیم. هنوز هم در ایام های عزاداری تلاشم را می کنم که حداقل یک شب در مجلس‌شان حضور داشته باشم.»
نظر شما