به گزارش خبرگزاری مهر، صلح مفروضه اصلی به وجود آمدن رشته روابط بین الملل بوده است. از زمان تأسیس کرسی روابط بین الملل، قضیه صلح و کنترل جنگ یکی از دلایل اصلی بحث و مجادلات نظری و عملی در جهان بوده است. تاکنون تئوری های زیادی در جهت ایجاد صلح و برقراری امنیت جهانی در عرصه مطالعاتی روابط بین الملل به وجود آمده است و در زمینه های عملی نیز سازمان های زیادی- ملی و بین المللی- برای بسط صلح در عرصه جهانی تأسیس و فعالیت می کنند.
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به عنوان تنها سازمان متولی فعالیت های فرهنگی در خارج کشور، در ترویج صلح، نقش مهمی را در جامعه جهانی ایفا کرده است. این سازمان، علی رغم فعالیت های فرهنگی متنوع، سال هاست برنامه گفتگوی با سایر ادیان را برای ترغیب و تشویق احترام به حقوق بشر و برقراری صلح و عدالت اجتماعی در جهان دنبال می کند و تلاش می کند با هدف گفتگو، به مبانی مشترک دست یابد و بر این اعتقاد است که تنها در صورت درک و تعامل متقابل و احترام به عقاید یکدیگر است که زمینه لازم برای رفع سوء برداشت ها و کاهش نزاع های بیهوده و نهایتاً بسترهای فهم مشترک محقق خواهد شد.
جستار حاضر، سعی دارد ضمن معرفی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، به این موضوع بپردازد که چگونه این سازمان به واسطه گفتگوهای بین دینی خود در عرصه بین الملل، توانسته است در ترویج و دستیابی به صلح جهانی، تأثیرگذار باشد.
عصر حاضر، آغازگر جنگ‌ها و درگیری‌ها و خشونت و افراطی‌گری هایی بوده و مصیبت‌های بی‌پایانی را در عرصه بین الملل موجب شده است. در این دوره، دستیابی به صلح در بخش‌هایی از دنیا، بیش از همیشه به یک توهم تبدیل شده است. «از آنجا که جنگ‌ها در اذهان مردم شکل می‌گیرد، در اذهان مردم است که باید دفاع از صلح را ساخت» این جمله که ۷۰ سال پیش توسط کشورهای بنیانگذار عضو یونسکو در جریان خرابی‌های جنگ جهانی دوم نوشته شد، امروز مصداق دارد. (پیام ایرینا بوکووا مدیرکل یونسکو به مناسبت روز جهانی صلح، ۲۱ سپتامبر ۲۰۱۴)
«صلح» یک آرمان جهانی تلقی می‌شود و بی شک در پرتو همزیستی مسالمتآمیز بشریت به ارمغان خواهد آمد. امروز، لازمه ایجاد صلح، درک واقعیت‌های جدید جنگ و نیز روشی است که از طریق آن، جان انسان‌ها و هویت‌های آنها در نقاط مختلف جهان در جریان خشونتی که به قلب ارزش‌های فرهنگی و مذهبی مردم حمله‌ور می‌شود، مورد تعرض قرار می‌گیرد.
صلح، آرمان متعالی جامعه بشری و رسالت ادیان الهی است که بشر آن را در مقاطع مختلف تاریخ حیات خود به صورت های گوناگون از جمله گفتگوهای بین دینی پیگیری نموده است. دین مبین اسلام که خود منادی صلح در جهان است در آموزه های خود به خوبی اهمیت این اصل را مشخص می سازد. بسیاری از اندیشمندان و متفکرینِ حاضر، «اصل گفتگو» را ضروری‌ترین ابزار برای مقابله با خشونت و افراطی‌گری دانسته و امیدوارند در تداوم گفتگوهای مثبت و سازندة دینی به عالی‌ترین و بهترین هم‌اندیشی و همکاری در عرصه بین‌الملل دست یابند. همچنین، نیل به جهانی عاری از خشونت و افراط گرایی، علاوه بر تلاش دولت ها به طور معمول، نیازمند فعالیت سازمان هایی است که خود را وقف تحقق صلح، امنیت، عدالت و سایر ارزش ها و آرمان های والای انسانی کنند.
در این راستا، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به عنوان تنها سازمان متولی فعالیت های فرهنگی در خارج کشور از طریق رایزنی های فرهنگی، توانسته است در ترویج صلح، نقش مهم و تأثیرگذاری در جامعه جهانی ایفا نماید. این سازمان به واسطه انجام فعالیت های متنوع فرهنگی بویژه برگزاری گفتگوهای بین دینی در فراسوی مرزها، گام های ارزشمندی برای رسیدن به جهانی عاری از خشونت و افراط گرایی و نزدیکی بیشتر ملت ها برداشته است، اما پیشتر نگاهی به مفهوم صلح، ضرورت دارد.
اسلام و صلح
تاریخ زندگی بشر از بدو خلقت گرفته تا به امروز كه بشریت به دوران به اصطلاح پست مدرنیسم گام نهاده، همواره با مسأله و مشكل جنگ دست به گریبان بوده و هست. بشر از روزی كه پا روی این كره خاكی گذاشته، تا امروز كه شریعت خود را در بالاترین مرحله مدنیت احساس می‌كند هیچ وقت از جنگ و خونریزی، قتل و كشتار فارغ نبوده است.
واژه «صلح» در لغت به معنی همزیستی مسالمت آمیز، سازش عادلانه و از بین بردن نفرت و دشمنی میان مردم است و كلمات صلاح و صالح از همین واژه ریشه گرفته اند که به ترتیب به معنی مطابق با عدل و انصاف، شایسته و به دور از هرگونه فساد می باشند.
صلح از قدیمی‌ترین آرمان‌های بشری است و به دلیل اینكه از هر ارزش دیگری در معرض تهدید و مخاطره بوده است، همواره انسان‌ها چه از نظر تئوریكی و چه به لحاظ راه‌حل‌های عملی مقطعی در تلاش چاره‌جویی برای رسیدن به آن بوده‌اند. دکتر بیگدلی در کتاب «حقوق جنگ» خود به نقل از یکی از حقوقدانان نوشته است: «از۳۴۰۰ سال تاریخ شناخته شده برای بشر، تنها ۲۵۰ سال بشریت در صلح عمومی بسر برده است.» (بیگدلی؛ ۵۷، ۱۳۸۰) تاریخ سیاسی جهان شاهد عهدنامه‌ها و قراردادهای دو یا چندجانبه بین دولت‌هاست كه نمایانگر گوشه‌ای از فعالیت‌های بشری در راه برقراری صلح و همزیستی است. درحقیقت تلاش برای صلح همواره به موازات اقدام برای تجاوز و جنگ افروزی در روابط بین ملت‌ها ادامه داشته است.
صلح و دوستی و همدلی بین افراد جامعه و پرهیز از تفرقه و دشمنی، خواسته اسلام بوده و مایه وحدت جامعه است. صلح و دوستی با دیگران یکی از راه های اصلی انس و صمیمیت است و باعث مأنوس شدن انسان با دیگران و بیرون آمدن از تنهایی شده و همچنین به زندگی انسان نشاط و شادی می بخشد؛ صلح و دوستی در اسلام یک مسأله ریشه داری است که ارتباط ناگسستنی با طبیعت اسلام دارد و به طور کلی روح و محتوای فرهنگ دینی ما بر پایه ی «ارتباط»، «صمیمیّت»، «تعاون»، «همدردی» و «عاطفه» استوار است و جلوه های این فرهنگ بالنده نیز در دستورالعمل های اخلاقی اسلام دیده می شود؛ اسلام به طور آشکار و صریح مسلمانان را به پذیرش صلح و دوستی دعوت کرده و به آنان افزایش ارتباط و صمیمیّت را توصیه می کند؛ خداوند صلح را بر جنگ ارج نهاده و قبل از آن که مسلمانان را به جنگ با دشمنان فرا بخواند، آنها را به صلح و دوستی، فراخوانده است؛ اسلام مسلمانان را برادران دینی هم می داند و افراد غیرمسلمان را به عنوان همنوع مسلمین دانسته و صلح را تنها مخصوص مسلمانان نمی داند بلکه در مورد غیرمسلمانانی که هیچ ظلمی به مؤمنین نکرده و در عهد خود پای بند هستند نیز جایز می داند. به عبارت دیگر، اساس روابط مسلمانان با غیرمسلمانان بر مسالمت و رفتار نیکو می‌باشد. اسلام هیچ‌گاه به پیروان خود اجازه قتل و کشتار پیروان مذاهب دیگر را نمی‌دهد و وجود عقاید مخالف، مجوزی برای رفتار خصمانه نمی‌باشد، بلکه اسلام به پیروان خود دستور می‌دهد با مخالفین، رفتار مبتنی بر عدالت و قسط داشته باشند. این نظریه قائل به «کرامت انسانی» است. غیرمسلمانان از آن جهت که در انسانیت با مسلمانان شریک هستند دارای احترام می‌باشند، هر چند در عقیده و مذهب متفاوت هستند. (قربانی، صص ۳۷۴ ـ ۳۷۳، ۱۳۷۵)
به عبارت دیگر، در اسلام، صلح و همزیستی مسالمت آمیز با پیروان ادیان و مذاهب دیگر، به عنوان «قاعده اساسی» ملاحظه شده است. بنابراین، جنگ یک حالت استثنایی بوده و آن در صورتی است که راهکارهای مسالمت آمیز به جایی نرسد.
گفتگو و اهمیت آن در برقراری صلح
گفتگو، جزء ذات انسان است. انسان موجودی اجتماعی است و گفت وگو مهم ترین وجه این مدنیت است. گفت وگو فقط به معنای رد و بدل كردن افكار و احساسات و اطلاعات نیست. بلكه ذهن ها و شعورها را با هم مرتبط می‌سازد و وسیله ای می گردد برای دسترسی به حوزه‌های مشترك وجود انسان. حوزه‌های مشتركی كه بین انسان ها وجود دارد و بر رفتار و افكار و اعمال انسان تأثیرگذار است ولی آگاهی نسبت به آنها كم است و در صورت عدم آگاهی نسبت به آنها، تأثیر ناکارآمد بر اخلاق انسان دارد. (www.dialogueproject.ir)
گفت و گوی واقعی، امكان رسیدن به هوش جمعی را میسر می‌سازد. گفت و گو اگر واقعی باشد سازنده وجود است و اگر تظاهر باشد نابود كننده آن.
گفت و گوی واقعی، شیوه ای است برای جویایی مشترک و دست یافتن به ریشه های سوء تفاهمات و پیش داوری هایی که مانع فهم درست بین انسان ها می شود. گفت و گو در پی اجماع نیست بلكه در روند آن، دیدگاه‌های مختلف افراد گفت و گو کننده برای یکدیگر قابل فهم می شود و موانع همفکری برطرف می گردد. به عبارت دیگر، یافتن راه حل از طریق استدلال به معنی پذیرفتن عقل به عنوان داور، و باور به توانایی عقل برای حل و فصل اختلافات انسان می باشد که امکان دستیابی به صلح را میسر می کند.
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و اهمیت گفتگوهای بین دینی
به منظور ایجاد تمركز در مدیریت و برخورداری از سیاست گذاری واحد و هماهنگی در فعالیت های فرهنگی، تبلیغی خارج ازكشور و نیز استفاده بهینه از امكانات مادی و معنوی موجود، بنا به پیشنهاد جمعی از مسئولان فرهنگی كشور و تصویب شورای عالی تبلیغات خارجی و تأیید مقام معظم رهبری، آن بخش از نهادها، مؤسسات دولتی و عمومی كه درخارج از كشور فعالیت فرهنگی ـ تبلیغی دارند در یكدیگر ادغام و سازمان واحدی به نام «سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی» در سال ۱۳۷۴ تأسیس شد.
از اهداف سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به عنوان متولی فعالیت های فرهنگی در خارج از کشور می توان به گسترش مناسبات فرهنگی با ملل و اقوام مختلف، عرضه صحیح فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی، تقویت و تنظیم مناسبات فرهنگی جمهوری اسلامی ایران با سایر كشورها و سازمان‌های فرهنگی و مقابله با توطئه‌های تفرقه انگیز دشمنان و دفاع از حقوق مسلمانان و فراهم آوردن زمینه های وحدت میان مسلمانان بر اساس اصول مسلم اسلامی، تبیین تحولات معنوی، فکری و اجتماعی و تحولات ناشی از انقلاب اسلامی ایران، رشد و ارتقاء و اصلاح وضع فرهنگی، تبلیغی سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مسلمان بویژه پیروان اهل البیت علیهم السلام در جهان، تقویت و تعمیق زمینه‌های بحث و گفتگو با مجامع و علمای ادیان الهی و... اشاره کرد. سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی مأموریت محوله را از طریق ۷۸ نمایندگی فرهنگی خود دنبال می کند که در۶۰ کشور جهان استقرار یافته اند. (اساسنامه سازمان و سامانه دستگاه های دولتی)
همان گونه که پیشتر اشاره شد؛ اصل و اساس از نظر دین مبین اسلام، صلح بوده و موضوع «صلح» و زندگى مسالمتآمیز از مسائل عمیق و ریشه‌دار اسلام است و تمام نظام ها و قوانین و دستورات و مقررات اسلامى بر اساس آن پى‌ریزى شده است.
اهمیت گفت و گوی ادیان با اندیشمندان دینی نیز حاکی از آن است که هیچ یک از متون دینی، خشونت و افراط‌گرایی را تأیید نمی‌کند. رهبران معتبر دینی و نیز ادیان الهی هرگونه خشونت و افراط‌گرایی را در دین رد می‌کنند، اما متأسفانه در اعصار مختلف مشاهده می شود که به نام دین، خشونت ترویج و از صلح فاصله گرفته می شود. بر همین اساس، رهبران دینی و مؤمنین به ادیان الهی، در مقابل کسانی که نسبت به ارزش‌ها و ادیان الهی بی توجه هستند، جبهه‌ای به منظور شناسایی نقش و مسئولیت خود تشکیل داده‌اند.
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، در یکی از وظایف مهم خود که شناخت جمعیت ها، انجمن ها و شخصیت های فرهنگی و مذهبی جهان به منظور تقویت و تعمیق زمینه‌های بحث و گفتگو با مجامع و علمای ادیان الهی است، در برگزاری گفتگوی اسلام با سایر ادیان و معرفی اسلام ناب به آنها، توانسته گام مهمی در راه حفظ صلح بردارد و بر این اعتقاد است که اندیشمندان دینی و نقش آفرینی آنها در ساختارهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد.
مرکز گفت‌وگوی ادیان این سازمان برای ترغیب و تشویق احترام به حقوق بشر و برقراری صلح و عدالت اجتماعی در سراسر جهان و با رویکرد اصلی پرهیز از مباحث نظری صرف و توجه به جنبه‌های کاربردی ادیان در سال ۱۳۷۵شکل گرفت. لازم به ذکر است؛ پیشتر نیز گفتگوهای دینی از سوی معاونت بین الملل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انجام می شد که با تأسیس سازمان به آن پیوست.
در ابتدا، گفت وگوهای دینی این مرکز به صورت نشست‌های مسیحیت ارتدوکس در یونان و روسیه و مسیحیت کاتولیک در واتیکان و اتریش آغاز شد، اما به تدریج، گفت‌وگوهای دینی بین مسلمانان و اندیشمندان شیعه و دیگر ادیان از جمله مسیحیت پروتستان و حتی بوداییان انجام شد. این گفت و گوها به طور متناوب در ایران و دیگر کشورها و در سطح عالی ترین مقامات برگزار می گردد.
این مرکز، سال جاری ششمین دور گفت و گو با اتریش را به میزبانی وین، چهارمین کنفرانس گفت‌وگوهای دینی با اسقفان سوییس و هشتمین دور گفت‌وگو با شورای جهانی کلیساها در كشور سوئیس، گفتگو با رهبران بودایی در میانمار و پنجمین دور گفت‌وگو با کره جنوبی را برگزار می کند؛ همچنین گفت‌وگوهایی با آفریقا، بالکان، آمریکای لاتین و بوسنی در برنامه پنج ساله آینده دارد.
مرکز گفتگوهای دینی سازمان تاکنون با کشورهای ایتالیا، اتریش، فیلیپین، کره جنوبی، سوئیس، فرانسه، بوسنی و هرزه گوین، یونان، روسیه، لبنان، گرجستان، آمریکا، انگلستان، تایلند، سریلانکا، ژاپن، چین، زیمبابوه، نامیبیا، آفریقای جنوبی و كنیا گفتگو داشته است. گفتگوهای دینی که این مرکز به صورت دوره ای با موضوع «صلح و عدالت و مبارزه با خشونت و افراط گری» با مراکز دینی دیگر ادیان انجام داده است، عبارتند از: اركان صلح: عدالت، حقیقت، عشق و آزادی (رم، ۱۳۸۲)، همكاری مسلمانان و مسیحیان برای اعتلای عدالت در دنیای معاصر(رم، ۱۳۹۱)، عدالت اجتماعی از دیدگاه اسلام و مسیحیت (مانیل، ۱۳۸۹)، صلح و عدالت از نظر اسلام و مسیحیت كاتولیك (تهران، ۱۳۷۳)، عدالت در روابط بین الملل و بین ادیان از دیدگاه اندیشمندان مسلمان و مسیحی(تهران، ۱۳۷۵)، صلح و عدالت از دیدگاه اسلام ومسیحیت(ژنو، ۱۳۷۵)، ارزش ها، حقوق و وظایف اساسی در نظام همزیستی عادلانه از دیدگاه اندیشمندان مسلمان و مسیحی(وین، ۱۳۷۸)، صلح و عدالت و عوامل تهدید كننده آن در جهان امروز(تهران، ۱۳۸۱)، همكاری اسلام و مسیحیت برای ارتقاء جایگاه ارزش‌های انسانی، آزادی و عدالت(وین، ۱۳۹۴)، دین، همزیستی مسالمت آمیز و عدالت اجتماعی(۱۳۹۱، سئول)، همكاری ادیان برای صلح عادلانه و جهان عاری از خشونت(سئول، ۱۳۹۳)، دین و زندگی مسالمت آمیز(تهران، ۱۳۸۷)، همزیستی مسالمت آمیز از نظر اسلام و مسیحیت ارتدوكس(تهران، ۱۳۷۹)، دین و صلح (مسکو، ۱۳۷۶)، صلح و عدالت از دیدگاه اندیشمندان مسلمان و مسیحی ارتدوكس روسیه (مسکو، ۱۳۷۸)، همزیستی مسالمت آمیز از دیدگاه اندیشمندان مسلمان و ارمنی (تهران، ۱۳۷۹)، همزیستی مسالمت آمیز از نظر مسلمانان و مسیحیان ارمنی (بیروت، ۱۳۸۹)، ادیان در برابر تروریسم (تهران، ۱۳۸۸)، تفسیر كلام خدا پیرامون عدالت اجتماعی(بیرمنگام، ۱۳۷۷)، دین، خشونت و صلح (تهران، ۱۳۸۴)، اسلام و بودیزم به سمت یك دنیای صلح آمیز (بانکوک، ۱۳۸۲)، نقش ادیان در رفع خشونت و كاهش آلام جوامع بشری (تهران/ قم، ۱۳۹۰)، همكاری برای رفع خشونت و جلوگیری از كشتار در میانمار(سریلانکا/تایلند، ۱۳۹۲)، همكاری مسلمانان و بودائیان برای مقابله با خشونت و افراط گرایی (تهران، ۱۳۹۳)، همزیستی مسالمت آمیز مسلمانان و اقلیت ارمنی (تهران، ۱۳۸۳)، نقش دین در ترویج صلح و هماهنگی در جامعه بشر(تهران، ۱۳۷۷)، همزیستی مسالمتآمیز مسلمانان و مسیحیان آشوری در ایران (تهران، ۱۳۸۸)، ظرفیت‌های همكاری ادیان در اعتلای صلح و همزیستی در جوامع بشری (تهران، ۱۳۸۹).
همچنین رایزنی های فرهنگی کشورمان به عنوان واحدهای تابعه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی، نشست ها و یا همایش هایی در ارتباط با صلح، عدالت اجتماعی و مبارزه با خشونت و افراط گرایی نظیر نشست ادیان ابراهیمی به مناسبت روز جهانی صلح (با همكاری مجمع جهانی صلح جهانی و جامعه اقلیتهای مقیم ایران) در تهران، همایش صلح و همزیستی مسالمت آمیز در ادیان توحیدی در زاگرب، شركت در گردهمایی دعا برای صلح در ایتالیا، كنفرانس افراط گرایی و خشونت از منظر ادیان ابراهیمی در ژنو، همایش ادیان دربرابر تروریسم: گفت وگوی دینی با كلیسای ارتدوكس گرجستان، نشست تخصصی بررسی اهمیت صلح و دوستی بر توسعه و تعامل دو جانبه ج. ا.ایران و نخجوان و... برگزار کرده اند و یا در دست اقدام دارند که می توان به «سمینار ادیان ابراهیمی منادیان صلح بر روی زمین» اشاره کرد که به همت رایزنی فرهنگی کشورمان در یونان در دیماه سال جاری در آتن برگزار خواهد شد.
در این همایش ها و نشست‌ها تلاش می شود تا مسئولیت‌پذیری رهبران ادیان نسبت به تأثیرگذاری بر سیاست مداران به عنوان راهکار عملی مقابله با افراطی گری افزایش یابد که موفقیت هایی نیز حاصل شد نظیر کاری که پاپ فرانچسکو انجام داد و از اوباما خواست به سوریه حمله نکند. همچنین در نشستی که با حضور دبیرکل سازمان ملل متحد در قزاقستان برگزار شد، پیشنهاد ایجاد جایگاهی برای نقش آفرینی ادیان در آینده و صلح و مدیریت جهانی و مبارزه با خشونت در سازمان ملل مطرح شد و مورد موافقت «بان کی مون» قرار گرفت (http://fa.cid.icro.ir)
از آن جا که مسئولیت رهبران و نهادهای دینی و در حقیقت تمام مؤمنان این است که بی‌عدالتی و ظلم را در تمام اشکال آن محکوم نمایند و عدالت را در کل جهان اشاعه دهند. گفتگوی های دینی، به انسان ها انگیزه می دهد و آنها را در پیاده کردن عدالت و صلح توانمند می سازد و این مهم نیز جز با فهم یکدیگر و از طریق گفتگو، دست یافتنی نیست. به عبارت دیگر، هدف از گفتگوهای بین دینی این است که طرفین به مثابه یک نهاد بنیادین، تهدیدات نسبت به صلح جهانی را بیان نمایند و در ترویج و برقراری آن گام بردارند.
پایان سخن
همزیستی، تفاهم، گفت و گو، اتحاد و تقاربِ فرهنگ ها، هر کدام بُعدی از گوهر هزار گوشه تعامل فرهنگ ها را نمایش می دهند. هم افزاییِ فرهنگی نیز می تواند وجهی دیگر از تعامل سازنده میان فرهنگ ها را ارائه دهد. هم افزایی فرهنگ ها در فضای تنوع فرهنگی و همکاری و تعامل سازنده میان فرهنگ ها به همکاری ملت ها برای دستیابی به صلح پایدار در جهان منجر می شود.
امروز، جریان های فکری و عملی افراطی از مرزهای سیاسی و جغرافیایی فراتر رفته و پدیده ای جهان شمول گشته است به طوری که خودمحوری و خودخواهی و زورگویی و خشونت در ابعاد و سطوح مختلف در گوشه و کنار جهان، آشکارا دیده می شود.
سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی و بویژه مرکز گفت و گوی ادیان آن طی۲۰ سال گذشته، مسئولیت مهم گفت و گو با سایر ادیان به منظور ترغیب و تشویق احترام به حقوق بشر و برقراری صلح و عدالت اجتماعی در سراسر جهان و معرفی چهره صحیح از اسلام ناب در موضوع اعتدال و مبارزه با خشونت‌گری و جریان‌های تکفیری را عهده دار بوده است. درحقیقت سازمان یادشده با آگاهی از تخریب‌های ناشی از ابزارهای نوین جنگی در عصر حاضر، تلاش نموده است در حوزه هایی گام بردارد که به ارتقای روابط بین کشورها، تقویت و انسجام وحدت اسلامی، احترام به حقوق بشر و کرامت انسانی و استقرار صلح پایدار منجر شود.
این مهم با توجه به چالش های معاصر از جمله خشونت و افراطی گری و نیز ایده «جهان علیه خشونت و افراطی گری» دکتر روحانی ریاست جمهوری اسلامی ایران که در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۳۹۲مطرح نمود، مضاعف گشته است به گونه ای که سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در حوزه مناسبات فرهنگی و در تقابل با گروه های افراطی تکفیری، نشست ها و همایش های متعددی را برگزار کرده و یا در برنامه های آتی خود دارد. این سازمان همچنین، از طریق رایزنی های فرهنگی خود در اجرا و یا مدیریت برنامه های فرهنگی توانسته است به موفقیت های چشمگیری نائل شود.
تلاش برای امضای موافقتنامه های فرهنگی و برنامه اجرایی مبادلات و پیگیری مفاد آن، تأسیس کرسی های زبان فارسی در دانشگاه های جهان، برگزاری هفته های فرهنگی، تبادل استاد و دانشجو، ایجاد دوره های شیعه شناسی در دانشگاه های مختلف بویژه واتیکان به منظور معرفی اسلام ناب و ترویج صلح و... تنها بخش ناچیزی از این موفقیت ها است که می توان به آنها اشاره کرد. اما این سازمان به عنوان تنها سازمان متولی دیپلماسی عمومی و فرهنگی در عرصه بین‌الملل با مشکلات جدی بودجه ای رو به رو و دچار بی مهری شده است لذا با توجه به گستردگی و اهمیت حوزه فرهنگ که بستر ساز عرصه های دیگر در روابط بین کشورها می باشد، از دولت و مسئولان نظام انتظار بیشتری می رود تا سازمان را در نیل به اهداف نظام و انجام برنامه های بنیادین و تأثیرگذار حمایت نمایند.
منابع:
- ایرینا بوکووا مدیرکل یونسکو به مناسبت روز جهانی صلح (۲۱ سپتامبر ۲۰۱۴)، ۲۶ شهریور ۱۳۹۳، سایت سازمان یونسکو در ایران/ همشهری، ۲۷ شهریور ۱۳۹۳.
- ضیایی بیگدلی، محمد رضا، حقوق جنگ، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی، ۱۳۸۰
- قربانی، زین العابدین؛ اسلام و حقوق بشر، دفتر نشر و فرهنگ اسلامی، چاپ پنجم، تهران، ۱۳۷۵.
- همشهری، ۲۸ فروردین ۱۳۸۸
- www.farhang.gov.ir/fa/intro/.../cultureorganization
- www.df.farhangoelm.ir
- http://www.ghavanin.ir
گزارش از: نوید رسولی
نظر شما