بي برنامگي مسئولان جام جهاني ژيمناستيك را تحت تاثير قرار داد

پرونده جام جهاني ژيمناستيك تهران بسته شد. جامي كه دوسال خانواده اين رشته را تحت تاثيرخود قرارداده بود وكارشناسان هم انتقادهاي تند وتيزي به آن داشتند. ميزباني ايران خوب بود و اين موضوع را همگان اذعان كرده اند؛ ازكشورهاي خارجي شركت كننده تا منتقدين مخالف برگزاري آن در كشور. اما نبايد روي كاستي هاي اين رشته سرپوش گذاشت.

مسلما در هر برنامه اي بعد از امور اجرايي، بحث ارتباطات و برنامه ريزي براي حضور تماشاگر و خبرنگار و حضور ميهمانان ويژه براي يك مسابقه حرف اول را مي زند اما در اين جام مطمئنا حرف آخر را مي زد.

متاسفانه برخلاف نظر مسئولين فدراسيون ژيمناستيك ، در خصوص اينكه برگزاري اين مسابقات مي تواند تماشاگر جذب كند اما به اندازه اي كه پيش بيني مي شد، تماشاگران از اين رقابت ها استقبال نكردند . فدراسيون از ابتدا نسبت به استقبال تماشاگران از اين مسابقات چه از طريق تلويزيون وچه به شكل حضور در سالن مسابقات اطمينان خاطر داشت . اما روسا بايد اين را قبول كنند كه برنامه آنها در اين مورد ضعيف بود.

هرچند برخي از مسائل و مشكلات به وجود آمده طي برگزاري مسابقات مي تواند ارتباطي به فدراسيون نداشته باشد اما ارتباطات ضعيف فدراسيون باعث تشديد آنها شد. در روز دوم مسابقات شاهد بوديم به دليل برگزاري همزمان مسابقات فوتبال در مجموعه آزادي از ورود تماشاگران اندك اين رشته ، بانوان و حتي برخي از خبرنگاران به سالن جلوگيري كردند. بسياري از اين خبرنگاران كساني بودند كه با وجود داشتن كارت سازمان موفق به حضور در سالن برگزاري رقابت ها نشدند و اين در حالي است كه فدراسيون ژيمناستيك با اين كار، بزرگ ترين لطمه را به پيكر خود وارد آورد.

در اين مورد سرپرست فدراسيون به هيچ عنوان براي رفع اين مشكلات اقدام نكرد وحتي نقطه نظرمسئولان فدراسيون اين بود كه اين مساله ربطي به كوتاهي آنها ندارد.ضمن اينكه آنها توپ را در زمين رسانه ها انداختند و تا حدودي آنها را در عدم استقبال تماشاگران مقصر قلمداد كردند.

روابط عمومي اين مجموعه نيزبه خوبي نتوانست وظايف خود را در قبال انعكاس مطالب به روز و كارآمد به رسانه ها انجام دهد. تجربه ثابت كرده كه اگر در برنامه اي حتي كوتاهي هم شده باشد ويا حتي مخالف هم داشته باشد چنانچه انعكاس برنامه ها خوب صورت بگيرد نتيجه به نفع همان مجموعه تمام مي شود.

عدم حضور ميهمانان رسمي همچون رئيس سازمان، رئيس كميته ملي المپيك و معاونين سازمان تربيت بدني هم يكي از مسائلي بود كه اگر فدراسيون برنامه خوبي براي آن تدارك مي ديد مطمئنا شاهد حضور حاميان ورزشي در سالن مسابقات مي بوديم.

دومين نكته در اين مسابقات كنار گذاشتن ورزشكاراني بود كه در مسابقات غرب آسيا نتايج خوبي را كسب كرده بودند ولي شاهد بوديم كه ورزشكاران و مربيان اين كاروان به راحتي وقت خود را دركنار زمين به تشويق ژيمناست هاي هموطنشان گذراندند.

مطلب سوم ورزشكاراني از كشور اردن و عربستان موفق شدند از ملي پوشان ما جلو بيافتند و حتي مدال هم كسب كنند درحاليكه همين ورزشكاران در مسابقات غرب آسيا مدالي را بدست نياوردند.شايد اگر تركيب تيم ملي از ورزشكاران قديمي تر تشكيل شده بود حداقل يك مدال برنزبدست مي آمد.

 بحث داوري هم قابل تامل است . حضور داوران ما در اين رقابت ها خوب بود اما حضور 4 داور ايراني از 7 داور كمي جاي تعجب داشت و مي توانست نكته منفي براي ما در پي داشته باشد و اين فكر را به ذهن متبادر كند كه شايد حضور ورزشكاران ما در فينال ها حقيقتي ساختگي باشد.

ديگر اينكه ميزباني ايران هرچند باعث يك افتخار براي كشور و قاره آسيا بوده اما فقط باعث شده كه ما به عنوان كشور آخر در رنكينگ جهاني قرار گيريم و آيا اين موضوع ارزش اين همه جنجال و حرف وحديث را داشت؟ مسابقاتي كه نه مدالي،نه تماشاگري ، نه ورزشكاري و نه مربي اي كارآمدي براي ژيمناستيك كشورمان به همراه داشت.

 خريد تجهيزات براي فدراسيون ژيمناستيك موهبتي بزرگ بودكه آن هم از بركت برگزاري اين رقابت ها به دست آمد اما چگونه اين امكانات توزيع خواهد شد؟استاني كه بودجه اش كفاف مشكلات روز مره اش را نمي دهد تجهيزات  را براي چه مي خواهد؟ بهتر است خانواده ژيمناستيك به جاي بحث كردن باهم يكي شوند و فكر اساسي براي تصميم گيري هاي آني و بدون نتيجه را در دستور كار خود قرار دهند.