به گزارش خبرگزاري "مهر"، در نشست تخصصي "علم و دين: رياضي"همايش بين المللي گفتگوي علم و دين دكتر جان بايل، عضو هيئت علمي گروه علوم رياضي دانشگاه ترينيتي وسترن، به بحث در باره "ماده، رياضيات و خدا" پرداخت.
دكتر بايل در آغاز اظهار داشت: پايه ماده گرايي اين فرضيه است كه واقعيت نهايي ماده است اما خداگرايي، عقيده دارد واقعيت نهايي خدا است كه امكان وحي الهي را به عنوان منبعي اپيستميك به وجود مي آورد.
وي افزود: به نظر مي آيد ماهيتهاي رياضي حالتي مطلوب و انتزاعي دارند. چنين موارد غير فيزيكي با دنياي ماده گرايي مطابقت ندارند. لازمه حقيقت، منطق و رياضيات وجود معيارهاي جهاني است. بنابراين هيلاري پانتم فيلسوف ماده گرا، قانون بدون دوگانگي را به عنوان حقيقت مطلق مي پذيرفت.
دكتر بايل تصريح كرد: مسئله اي كه پيش مي آيد اين است كه جايگاه چنين دنياي مطلوب متافيزيكي كجاست. در ماده گرايي هيچ جايگاهي براي موارد انتزاعي يا معيارهاي جهاني وجود ندارد. علاوه بر اين پل بناسراف اين سئوال معرفتي را مطرح مي كند كه چگونه چنين معيارهاي مطلوب كه طبيعتي ساكن دارند بر ذهن ما تأثير مي گذارند. حتي اگر ماده گرايي وجود قلمرويي افلاطوني از اعداد را ممكن مي دانست دستيابي به چنين دانش مطلوبي معنا نداشت.
عضو هيئت علمي گروه علوم رياضي دانشگاه ترينيتي وسترن تأكيد كرد: بر اساس خداگرايي، پروردگار پديد آورنده واقعيات رياضي است. رياضيات كلاسيك به وجود رياضيدان ايده آل و بسيار توانمند و دانا و خدايي نامحدود اعتقاد دارد. از آنجايي كه در خداگرايي اعتقاد بر اين است كه انسان جلوه اي از پروردگار است و خدا را به ما نشان مي دهد انتظار مي رود انسان به علوم رياضي دسترسي داشته باشد.
دكتر بايل در پايان تصريح كرد: از آنجايي كه خداوند جهان را بر اساس طرحي منطقي خلق كرده است، جهان بايد ساختاري رياضي داشته باشد. ساختار رياضي جهان از اين باور خداگرايانه كه رياضيات كشف شده نه اختراع، حمايت مي كند.
نظر شما